Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου
Έχω τρελαθεί; Λέγονται σήμερα τέτοια λόγια κατά των συμμάχων μας; Πιπέρι! ή καλύτερα φίμωτρο (ποτέ δεν ξέρεις). Είναι λίγο δύσκολο να πειστεί ένας αριστερός πώς ούτε «βραστούς – βραστούς θα φάει τους αστούς, ούτε τους γραφειοκράτες στο φούρνο με πατάτες» (τους «καλά τσιγαρισμένους»*, άστε τους έξω). Αυτά τα τραγουδάκια ανήκουν σε μια άλλη εποχή: τότε που «στον δρόμο γεννιόταν συνειδήσεις κι ο πόλεμος δεν ήταν εικόνα στις ειδήσεις». Τότε που νομίζαμε πως κάτω από την άσφαλτο υπάρχει παραλία…
Οι συμμαχίες των υδρογονανθράκων, η ιδεολογία της εκμετάλλευσης της ΑΟΖ και η χώρα που «μεγαλώνει», εγκαινιάζουν μια νέα εποχή ανάπτυξης. Έτσι, πρέπει να νιώθουμε ασφάλεια στο πλάι των «φίλων των λαών», που εδραίωσαν τη δημοκρατία στη Λιβύη, ειρήνεψαν τα Βαλκάνια, βρίσκουν ανά πάσα στιγμή τα χημικά του κάθε αχρείου πρώην φίλου τους (Σαντάμ, Άσαντ, κλπ), σε μια φιλότιμη προσπάθεια να «ειρηνέψουν» τη Μέση Ανατολή. Δίπλα σ’ αυτούς που «χτίζουν την ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου, στον πάτο του Αιγαίου».
Για το καλό μας το κάνουν, σύντροφοι…
«Οι βόμβες στο Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία», ήταν η διεθνής φιλία. Και «στη Σούδα» δεν «υπάρχουν» πια οι «τρομοκράτες» που κάποτε «τα ντόπια αφεντικά τους έκαναν τις πλάτες». Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι απροσάρμοστοι πρέπει να προσαρμοστούν και να καταλάβουν πως δεν βρίσκεται πλέον «η γιάφκα τρομοκρατών μέσα στην πρεσβεία των Αμερικανών». Είμαστε ευτυχείς που έχουμε τέτοιους φίλους. ΝΑΤΟ-CIA-ΕΥΤΥΧΙΑ!
Υ.Γ. Συντρόφισσα, Άννα- Μαρία, μία δραμαμίνη, s’il te plait…
* τους συνασπισμένους
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
