Ένας νόμος βόθρος που δε σέβεται ούτε τον ανθρώπινο πόνο…
Τέσσερα νεκρά αγγελούδια, μια μητέρα που βρέθηκε και αυτή νεκρή έχοντας στην αγκαλιά της ότι είχε απομείνει από τα παιδιά της και μια γιαγιά που κάηκε ζωντανή δίπλα στα αγαπημένα της πρόσωπα… Η μυρωδιά του θανάτου παντού! Κι ένας πατέρας που έμεινε πίσω… Μια τραγική ανθρώπινη φιγούρα απέραντης μοναξιάς και δύναμης. Που η παρουσία του και μόνο, προκαλεί δέος σε όσους έχουν μέσα τους έστω μια υποψία ευαισθησίας… Ένας άνθρωπος που άντεξε το χτύπημα της μοίρας του και αποφάσισε να παλέψει με νύχια και με δόντια. Και να μείνει όρθιος απλά και μόνο για να δει να τιμωρούνται παραδειγματικά οι ένοχοι που του ξεκλήρησαν την οικογένεια. Την δική του και των άλλων…
Ποιος έχει το δικαίωμα σήμερα αυτόν τον τραγικό πατέρα να τον ειρωνεύεται και να τον προσβάλλει στο όνομα μερικών χιλιάδων ευρώ μιας αμοιβής; Ποιος έχει το δικαίωμα σήμερα, αυτόν τον τραγικό άνθρωπο να του μιλάει απρεπώς στο όνομα της επιχειρούμενης απαλλαγής ανθρώπων της …καλής κοινωνίας; Έχουν ποτέ αναλογιστεί οι …ασεβείς, ότι πέρα των χρημάτων της αμοιβής τους, υπάρχει αξιοπρέπεια, πόνος, ευαισθησία και σεβασμός απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο; Ή μήπως τελικά όλα σε αυτόν τον τρισάθλιο νομό Ηλείας, τα μέσα της ψυχής του καθενός και τα έξω, έχουν ισοπεδωθεί στο όνομα των χρημάτων και των δημοσίων σχέσεων; Στον φόντο μιας σκοτεινής και τρισάθλιας εικόνας υποκρισίας που μυρίζει απαίσια προκαλώντας εδώ και χρόνια αναγούλα στους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα;
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
