«Α, μήπως είσαι συγγενής της;»

Ας είμαστε ειλικρινείς, έχουμε όλοι κουραστεί. Η Covid19 και τα συμπαρομαρτούντα αυτής, έχουν τονίσει την έλλειψη ηρεμίας και κανονικότητας που κάποτε υπήρχε. Πλέον, η ανάγκη μας για οικόπεδα ηρεμίας είναι τόσο έντονη που αντιδρούμε έντονα στο παραμικρό παράδοξο ερέθισμα που δεχόμαστε στην καθημερινότητα μας.

Η βίαιη αποδόμηση ενός παραδοσιακού κεκτημένου όπως η σχέση γονέα και παιδιού, είναι ίσως η πλέον ειδεχθής κατηγορία ποινικών υποθέσεων. Ωστόσο, στη μεταπανδημική πραγματικότητα καλούμαστε να διαχειριστούμε τον εξής νεωτερισμό ότι η δημοσίευση δεν είναι απλά η ψυχή της δημοσιογραφίας αλλά ο λόγος για δράση των Αρχών. Πλέον, η οποιαδήποτε ένδειξη αναγνώρισης και μόνο του προβλήματος αντιμετωπίζεται ως νίκη της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας ασχέτως που αδυνατούμε να συμφωνήσουμε ως προς έναν γενικό της ορισμό. Η αντίδραση δε και η παραμικρή ενέργεια της θιγόμενης Αρχής θεωρείται και δικαίως ως λόγο για πλήρη δημοσιοποίηση λεπτομερειών μίας υπόθεσης καθώς το σύστημα δείχνει να αντιδρά με δυσανάλογη βαρύτητα.

Η επιταγή για άσκηση πίεσης από την αιχμηρή και αδέσμευτη πένα συνόδευε πάντα τα ποινικά χρονικά με μακρά λίστα ποινικών υποθέσεων που απασχόλησε κάθε μέσο επί μακρόν. Ωστόσο, η διαχρονική δομή του εγχώριου συστήματος ενημέρωσης δεν είχε ποτέ τους απαραίτητους μηχανισμούς βελτίωσης και εκσυγχρονισμού με αποτέλεσμα το σημερινό δημιουργικό χάος. Η κομματική ταυτότητα αποτελεί και τον βαθμό αξιοπιστίας του κάθε μέσου εδώ και πολύ καιρό. Η όποια έρευνα δε, ακολούθησε με αρκετή δυσθυμία τα διεθνή πρότυπα χωρίς ποτέ να εδραιωθεί πραγματικά στη δημοσιογραφική πρακτική. Αντίθετα, η στενή φιλία με φορείς άλλων εξουσιών και η απρόσκοπτη προώθηση συγκεκριμένων μηνυμάτων και προτύπων έχει αποτελέσει συστατικό στοιχείο της στερεοτυπικής αντίληψης για το περιεχόμενο της δημοσιογραφικής εργασίας.

Η δημοσιογραφική εργασία, μετά τα νέα δεδομένα που έθεσε η πανδημία καλείται να εξυπηρετήσει την αγωνία μεγάλης μερίδας πολιτών για ενημέρωση. Έχει προηγηθεί η ασάφεια ως προς τον τρόπο σχεδιασμού των περιοριστικών μέτρων για την προστασία μας από την Covid19, έχει ακολουθήσει το κύμα των αποκαλύψεων του MeToo που απασχόλησε όσο λίγα την κοινή γνώμη και η διαχρονική ανάγκη για απόδοση δικαιοσύνης.

Στη νέα αυτή αρένα, χωρίς κανόνες και δίχτυ προστασίας ή περιορισμών για την άσκηση ερευνητικής ειδικά δημοσιογραφίας ο κάθε ένας επιλέγει να κινηθεί κατά το δοκούν. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει πλήθος πληροφοριών για διαχείριση και άρα ανάγκη προτεραιοποίησης αυτών. Ο πλέον άμεσος τρόπος για την ενασχόληση μεγάλης μερίδας πολιτών με ένα ζήτημα είναι η συνεχής ροή πληροφοριών. Βλέπουμε συνεπώς, πως η παραβίαση εξυπηρετεί ή όχι την επιτακτικότητα διάδοσης συγκεκριμένης πληροφορίας. Το πρόβλημα γιγαντώνεται, όταν η παραβίαση παγιώνεται ως πρακτική και ο Κρατικός μηχανισμός αντιδρά επιλεκτικά στις τύποις παρανόμως αποκτηθείσες πληροφορίες. Με άλλα λόγια, η Πολιτεία δείχνει να μην ενοχλείται από τις αποκαλύψεις ανάλογα τη φύση αυτών.

Στη θεωρία, κάθε δημοσίευση συστημικού προβλήματος θα έπρεπε να είναι λόγος για εκκίνηση διαδικασίας εξέτασης παθογένειας και παρακολούθησης εφαρμογής συστάσεων βελτίωσης. Ένα Κράτος που σέβεται την ισορροπία μεταξύ των θεσμών θα είχε ήδη ανοίξει τη συζήτηση για τις νέες συνθήκες άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος ακούγοντας τους ίδιους πρώτα. Με την κατά περίπτωση ανοχή και ρυπαρή κατά καιρούς αντίδραση, νομιμοποιείται η απουσία ρυθμιστικού πλαισίου για τα ΜΜΕ στη χώρα. Είναι πραγματικά λυπηρό, να είμαστε ουραγοί στις ανάγκες των καιρών και να στρεφόμαστε κατά λειτουργών του Τύπου που προσπαθούν αντί να κατασταλάξουμε ως προς τα ΜΜΕ που θέλουμε σε μία σύγχρονη χώρα του 21^ου αιώνα.

Ο δημοσιογράφος, θέλει να ενημερώσει αλλά και να βιοποριστεί οπότε προσαρμόζεται στις ανάγκες των καιρών αφουγκραζόμενος τις κατά το δοκούν. Είναι ευθύνη της Πολιτείας να βρεί τη χρυσή τομή μεταξύ των δύο ώστε η ερευνητική δημοσιογραφία με σκοπό την αποκάλυψη και πρόταξη βελτιώσεων να μην ενδύεται μονίμως τον μανδύα του lifestyle.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr