«Φαντάζεστε ότι θα έγραφα με τόσο μόχθο και τόση απόλαυση, πιστεύετε ότι θα αφιερωνόμουν πεισματικά σε αυτό το έργο χωρίς να σηκώνω κεφάλι, αν δεν προετοίμαζα – με ένα κάπως πυρετικό χέρι – τον λαβύρινθο όπου θα διακινδυνεύσω, όπου θα μετατοπίσω τον λόγο μου, όπου θα του ανοίξω υπόγεια, όπου θα τον καταβυθίσω μακριά από τον εαυτό του, όπου θα του βρω εκκλίσεις που συμπυκνώνουν και παραμορφώνουν τη διαδρομή του, όπου θα χαθώ και θα εμφανιστώ εν τέλει σε μάτια τα οποία δεν πρόκειται πλέον να ξαναντικρύσω;
Πολλοί, όπως κι εγώ άλλωστε, γράφουν για να χάσουν το πρόσωπο τους.
Μη με ρωτάτε ποιος είμαι και μη μου λέτε να παραμείνω ο ίδιος: αυτή είναι μια ληξιαρχική ηθική, διέπει τα δημόσια έγγραφα μας.
Ας μας αφήνει τουλάχιστον ελεύθερους όταν γράφουμε».
:
