Μελβούρνη, εκεί που στις πεντέμισι το απόγευμα λένε «καληνύχτα»

Η Μελβούρνη ψηφίζεται τα τελευταία χρόνια ως μια από τις καλύτερες πόλεις στον κόσμο. Στη Μελβούρνη μπορεί να δεις και τις τέσσερις εποχές του χρόνου σε μία μέρα. Πάντα πρέπει να υπάρχει στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου μια ζακέτα, μια ομπρέλα και το αντηλιακό.

Τα σπίτια είναι μονοκατοικίες με αυλή και κήπο, αν και λόγω της μεγάλης αύξησης του πληθυσμού υπάρχει έντονη οικοδομική δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια και ανέγερση πολυκατοικιών. Τα σπίτια είναι σαν χάρτινα και είμαι σίγουρος ότι αν ζούσαμε στο αντίστοιχο παραμύθι τα περισσότερα θα έπεφταν με το φύσημα του κακού λύκου. 

Το κέντρο της πόλης (CBD για τους ντόπιους) είναι γεμάτο τεράστιους ουρανοξύστες δίπλα δίπλα με παλιά κλασικά κτίρια και μεγαλοπρεπείς καθολικούς ναούς και το διασχίζει ο ποταμός Γιάρα. Μοιάζει με πολύβουο μελίσσι και συναντάς ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μερικά από τα καφέ του είναι από τα καλύτερα του κόσμου και δεν είναι τυχαίο που αν είσαι μπαρίστα μπορεί να καταφέρεις να βγάλεις μέχρι και μόνιμη βίζα.

Περιπλανώμενος στο city θα δεις πλανόδιους μουσικούς, χορευτές, μάγους και αυτοσχέδιες παραστάσεις. Είναι ασφαλές να τριγυρνάς στο κέντρο της πόλης με τα παιδιά σου. Κανένας δεν θα σου κλέψει το κινητό ή θα σου τραβήξει την τσάντα, αντιθέτως αν ξεχάσεις κάπου το κινητό σου υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το βρεις. Ολα αυτά βέβαια στο φως της ημέρας, γιατί το βράδυ τα πράγματα αγριεύουν και δεν είναι τόσο εύκολα. Γίνεται μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και αυτό κάνει τους ανθρώπους επιθετικούς.

Στα αμέτρητα πάρκα της Μελβούρνης υπάρχουν κοινόχρηστες ψησταριές όπου μπορεί κανείς να ψήσει (λουκάνικα συνήθως οι Αγγλοσάξονες), αρκεί να αφήσει την ψησταριά καθαρή μετά τη χρήση της. Πόσες συγκεντρώσεις Ελλήνων νεομεταναστών δεν πραγματοποιήθηκαν σε πάρκο τα τελευταία έξι χρόνια…

Είναι η πόλη στην οποία μπορείς να ζήσεις χωρίς να ξέρεις γρι αγγλικά, άλλωστε έτσι έχουν επιβιώσει τόσοι και τόσοι συμπατριώτες μας. Παντού θα βρεις έναν Ελληνα επαγγελματία –ή μη– να σε βοηθήσει. Είναι η πόλη στην οποία μπορείς να βάλεις ό,τι ρούχα θέλεις και να κυκλοφορήσεις γιατί κανείς δεν θα σε σχολιάσει. Είναι η πόλη που ίσως έχει πιο πολλά σουβλατζίδικα από την Αθήνα, συγκριτικά. Είναι η πόλη όπου μια απόσταση δεκαπέντε λεπτών μπορεί να την κάνεις μία ώρα. Είναι η πόλη όπου τρώνε το γεύμα τους στις 12 το μεσημέρι, δειπνούν στις επτά το απόγευμα και λένε καληνύχτα όταν φεύγουν από τη δουλειά… στις 5.30 το απόγευμα.

Εδώ διοργανώνεται το γκραν πρι της Αυστραλίας, το ετήσιο τουρνουά τένις Australian Open και το διάσημο Melbourne Cup – ιππικός αγώνας, που είναι επίσημη αργία καθώς αργία είναι και η ημέρα του τελικού του αυστραλέζικου ποδόσφαιρου (Footy).

Αυτή λοιπόν είναι η αγαπημένη Μελβούρνη μέσα από τα δικά μου μάτια και έτσι όπως τη ζω καθημερινά.

– Ο Γιώργος Καπελέρης είναι ραδιοφωνικός παραγωγός