Με ξένα κόλλυβα

Λέγεται -κάποτε όχι άδικα- ότι ο λαός έχει κοντή μνήμη, εξόν και «φροντίζει» η κυβέρνηση του να του την «φρεσκάρει» με τις ατσούμπαλες κυβιστήσεις της, με τα χοντροκομμένα και βλακώδη ψέματα της (που εξοργιστικά υποτιμούν την νοημοσύνη του κόσμου) και με την απροκάλυπτη οικειοποίηση (κανονική κλεψιά) των θετικών αποτελεσμάτων κάποιων πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης τις οποίες είχε αποφασίσει και εφαρμόσει, ενώ η τωρινή (τότε αντιπολίτευση) με οργή είχε δαιμονοποιήσει.

Η συμφωνία των Πρεσπών είναι το πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα και η -απολύτως ορατή- κορυφή του παγόβουνου. Οργανώθηκαν συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα από «μακεδονομάχους» με σάρισες, με πανοπλίες και με Βουκεφάλες που ρουθούνιζαν μίσος και φλόγες, στήθηκαν λαϊκά δικαστήρια για τους «προδότες» και εκχωρητές του ονόματος της Μακεδονίας «μας» και απειλήθηκαν οι βορειοελλαδίτες βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να καούν ζωντανοί με τις οικογένειες τους μέσα στα σπίτια τους, από τους ιεροεξεταστές της εθνικοφροσύνης.

Ο στόχος επιτεύχθηκε, ο σύγχρονος διχασμός έφερε υψηλά κέρδη στην κάλπη των αυτοανακηρυσσόμενων θεματοφυλάκων του έθνους και η συμφωνία ευτυχώς εφαρμόζεται (από τους πολέμιους της) με άριστα αποτελέσματα για τους δύο λαούς και χωρίς η κυβέρνηση να τολμάει να κυρώσει ακόμα τα μνημόνια συνεργασίας, από τον φόβο διχασμού της κοινοβουλευτικής της ομάδας. Κανείς δεν τολμάει να πει τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε η συμφωνία αυτή και η Τουρκία είχε (και όχι η Ελλάδα) την ευθύνη της αεροπορικής συνδρομής στην Βόρειο Μακεδονία, δημιουργώντας έτσι έκρυθμες συνθήκες εκτός από τα Ανατολικά και στα Βόρεια σύνορα μας.

Το μόνο «κέρδος» για τον Τσίπρα ήταν αφενός η διεθνής αναγνώριση και αφετέρου το χρηματικό βραβείο που έλαβε και το οποίο μοίρασε ολόκληρο σε υποτρόφους φοιτητές δημόσιων πανεπιστημίων, εξαναγκάζοντας τον πρωθυπουργό να αιτηθεί και να λάβει αγροτικές επιδοτήσεις που δικαιούται και τις οποίες κράτησε για τις ανάγκες του. 

“Άλλοι σπέρνουν και θερίζουν κι άλλοι τρών’ και μακαρίζουν”.

Στην ίδια «λογική» -αυτή τη φορά στο πεδίο της οικονομίας- ακούσαμε πολύ πρόσφατα τον πρωθυπουργό να κομπάζει ότι “η Ελλάδα και οι Έλληνες υποδέχονται, σήμερα, μία σημαντική εθνική επιτυχία: με τη σφραγίδα του Eurogroup, η οικονομία μας απελευθερώνεται, πλέον, από το καθεστώς Ενισχυμένης Εποπτείας. Κλείνει, έτσι, ένας επώδυνος κύκλος που άνοιξε πριν από 12 χρόνια. Και, ταυτόχρονα, ανοίγει μία νέα εποχή αυτόνομων επιλογών για την ανάπτυξη της χώρας και την ευημερία των πολιτών της”.  

Δεν είπε κουβέντα όμως τι ακριβώς έγινε μόλις 4 χρόνια πριν, συγκεκριμένα τον  Αύγουστο του 2018, όταν βγήκαμε (μετά 8 χρόνια) από τα μνημόνια και κυρίως ποιος μας έβγαλε, ποιος ρύθμισε το χρέος, ποιος φρόντισε να επιστρέψουμε στις διεθνείς αγορές χρήματος, ποιος επανέφερε την οικονομία σε σταθερή αναπτυξιακή τροχιά και άφησε «μαξιλάρι» 37 δισ. ως κάλυψη και ανάχωμα για πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους.

“Είχε ο φρόνιμος χουλιάρι κι έτρωγε ο ζουρλός μ’ εκείνο”. 

Ούτε είπε κουβέντα τι έλεγε τότε το κόμμα του, οι εφημερίδες τους και τα τηλεοπτικά φερέφωνα τους, όταν υποστήριζαν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να πάρει νέα «πιστοληπτική γραμμή» από τους εταίρους μας., δηλαδή να υπογράψει νέο μνημόνιο, όπως ισχυριζόντουσαν ότι τα 37 δις (που σήμερα παρουσιάζουν ότι αυτοί δημιούργησαν) ήταν επάρατα γιατί ήταν προϊόν υπερφορολόγησης, ενώ ότι θετικό έγινε στην οικονομία οφειλόταν στο «Μητσοτάκης effect» (στην προεξόφληση από τις αγορές της έλευσης του Κυριάκου).

“Τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι”.
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr