Με δάκρυα στα μάτια κατέθεσε ο αδερφικός φίλος του Παύλου Φύσσα

Ο αδελφικός φίλος του Παύλου Φύσσα “έσπασε” στην κατάθεση του   στη δίκη της Χρυσής Αυγής, στον Κορυδαλλό.

Ο Γιώργου Δούλβαρη, με δάκρυα στα μάτια  περιέγραψε προς την πρόεδρο κυρία Μαρία Λεπενιώτη, πώς έτρεξε για να σωθεί την ώρα της επίθεσης από τους συγκεντρωμένους χρυσαυγίτες, και συνειδητοποιώντας ότι ο Παύλος δεν ήταν μαζί του.

Ο κ. Δούλβαρης χαρακτήρισε τους χρυσαυγίτες «κτήνη» και περιέγραψε βήμα προς βήμα τις κινήσεις τόσο της δικής του παρέας, όσο και του «λόχου που είχε παραταχθεί» απέναντι τους. 

Ο ίδιος επεσήμανε προς την έδρα ότι από τη στιγμή που βρέθηκαν με τον Φύσσα στο «Κοράλλι» για να δουν τον αγώνα, δύο άτομα που κάθονταν στο πάσο, τους «κοιτούσαν επίμονα. Ο ένας φορούσε παντελόνι παραλλαγής και ο άλλος τη μπλούζα του ανάποδα. Σχολιάζαμε το ταμπελάκι, και είπαμε ότι έχουν εξαπλωθεί παντού». 

Πρόεδρος: Ποιοι;

Μάρτυς: Οι φασίστες.

Πρόεδρος: Τι σας έκανε να το πείτε αυτό;

Μάρτυς: Η ενδυμασία τους. 

Ο κ. Δούλβαρης σημείωσε ότι μετά τον αγώνα, όταν πια βγήκαν από την καφετέρια, είδαν συγκεντρωμένα περί τα δέκα άτομα.

«Μας τρομοκρατούσανε, μας βρίζανε, βρίζανε τα σπίτια, τις οικογένειες μας, λέγανε ότι θα μας σκοτώσουν. Τους λέγαμε ότι δεν θέλουμε φασαρίες», είπε χαρακτηριστικά. 

Η πρόεδρος ρωτά αν κάποιος από την παρέα είχε διαφορές μαζί τους. «Δεν το γνωρίζω, ούτε ήρθαμε σε κάποιο διάλογο μαζί τους, για να ξέρω», απάντησε ο μάρτυρας.

«Θυμάμαι πέντε – έξι μηχανές να κατεβαίνουν δικάβαλες, από Σαλαμίνος με κατεύθυνση το “Κοράλλι”. Δεν θυμάμαι αν είχε κίνηση η Τσαλδάρη εκείνη την ώρα. Αυτοί που ήταν στις μηχανές ενσωματώθηκαν με τα δέκα άτομα που ήταν έξω από το “Κοράλλι”. (…) Οταν περάσαμε απέναντι, εξαγριώθηκαν. Μας φώναζαν κότες, μας βρίζανε. Μου έδιναν την εικόνα λόχου, έτσι όπως ήταν παρατεταγμένοι, όλοι μαζί, ήταν περίπου 20-30 άτομα, με κράνη, ξύλα». 

«Ήταν σαν ζώα, συγγνώμη, λάθος η έκφραση, σαν κτήνη, μας προκαλούσανε συνέχεια. Αποφασίζουμε να τρέξουμε, ταυτόχρονα δεχόμαστε και την επίθεση. Ξεκινάω, τρέχω, όπως και η υπόλοιπη παρέα μου, στην Τσαλδάρη και στρίβω δεξιά στο πρώτο στενό… Τρέξαμε να σωθούμε, ο Παύλος είπε “φεύγουμε, τρέχουμε”, μας ακολούθησαν με απειλητικές διαθέσεις. Συνειδητοποίησα ότι ο Παύλος δεν ήταν κοντά μου, έκανα το γύρο του τετραγώνου και επέστρεψα στο ίδιο σημείο για να δω πού είναι ο Παύλος». 

Μάρτυς: Δεν είχε συμβεί τίποτε απολύτως μεταξύ μας.

Πρόεδρος: Γιατί τότε αυτό το μένος, αυτή η εμπάθεια;

Μάρτυς: Προφανώς, γιατί είμαστε αντίθετοι με τις ιδέες τους. 

Πρόεδρος: Αυτοί όμως, που το ξέρουν; 

Μάρτυς: Ξεχωρίζουμε ίσως, ότι κάνουμε ραπ μουσική, από το ντύσιμο μας…