Λόγω «αστικής αυτοπεποίθησης» ή … «λατινικής τιάρας»;

Λίγο πριν μπουκάρουν τα οσμανλίδικα φουσάτα στην Βασιλεύουσα στα 1453, κι ενώ πετσόκοβαν μέρα τη μέρα την άλλοτε κραταιά Βυζαντινή αυτοκρατορία (διάβαζε: εργασιακά, κοινωνικά, δημοκρατικά δικαιώματα κι ελευθερίες των πολιτών), οι υπερασπιστές της Πόλης είχαν ζωτική ανάγκη την άμεση οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη της Δύσης (διάβαζε: ενίσχυση και πύκνωση των γραμμών των υπερασπιστών της Πόλης με νέες δυνάμεις που ήθελαν και μπορούσαν να ταχθούν στο πλευρό τους), ώστε να αποκρουστεί ο Οθωμανός επιδρομέας. Είχαν ανάγκη συμμαχικής ενίσχυσης αλλά χωρίστηκαν σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, που αλληλομάχονταν. Όχι μόνο επειδή οι ανθενωτικοί δεν ήθελαν να ξεχάσουν τη συμπεριφορά των πάλαι ποτέ Σταυροφόρων του …Πασοκ, ούτε επειδή δυσφορούσαν για τους κεντροαριστερούς  “μουσαφίρηδες” οι οποίοι είχαν λόγο για την άμυνα της Πόλης. Η έριδα κυρίως αφορούσε στην εκκλησιαστική πρωτοκαθεδρία μεταξύ των “εν χριστώ αδελφών” ορθοδόξων και καθολικών. Έριδα για το Σύμβολο της Πίστεως, την ιδεολογική και πολιτική καθαρότητα της καθ’ ημάς Ανατολής – Αριστεράς,  την εκπόρευση του “αγίου πνεύματος” μόνο από τον Πατέρα, όπως έλεγαν οι “ορθόδοξοι”, έναντι του Filioque των ενωτικών οι οποίοι τα είχαν καλά και με τον “Υιό” του …προοδευτικού κέντρου. Ήταν τέτοια η θρησκευτική εμμονή των ανθενωτικών ώστε ακόμα κι όταν οι Οθωμανοί τους χτυπούσαν … το κουδούνι της εξώπορτας, αυτοί δήλωναν πως μεγαλύτερος εχθρός τους δεν ήταν οι Τούρκοι αλλά οι Λατίνοι …εισοδιστές. Σύμφωνα με τον ιστορικό των δραματικών γεγονότων της πτώσης της Πόλης, Δούκα (1400 – 1462), ο ανθενωτικός Λουκάς Νοταράς είπε το διαβόητο «Καλύτερα να δω καταμεσίς στην Πόλη να βασιλεύει τούρκικο σαρίκι παρά τιάρα λατινική» («Κρειττότερόν εστιν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν»).  

Και στο μεταξύ ο κομψευόμενος του οίκου “Dion + Zeus”, Μωάμεθ ο πολιορκητής ακόνιζε τα μαχαίρια του έξω από την Πόλη παίρνοντας όλα τα μέτρα ώστε να μη ξανακυβερνήσει η παλαβή Αριστερά της φρουράς της Πόλης. Είχε φροντίσει ο πολιορκητής να οικοδομήσει το καθεστώς του και το μόνο που του έμενε ήταν να κάμψει την αντίσταση των πολιορκημένων για να μακροημερεύσει. Ενημέρωση, Δικαιοσύνη, ΕΥΠ, θεσμοί, προπαγάνδα, όλα under control, όπως έλεγε ο αγγλομαθής Μωάμεθ. 

Όταν μπήκε το τούρκικο σαρίκι στην Πόλη ο πορθητής Μωάμεθ διέταξε κι εκτέλεσαν τον ανθενωτικό Νοταρά και τους δυο γιους του…

Επισήμανση: Κάθε συσχέτιση του ιστορικού επεισοδίου μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών δεν παραπέμπει σε “προεδρικούς” και “ομπρελίστας” του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί ακόμα και ο πιο κακόπιστος “αντι-ομπρελικός” να τους αποδώσει την ύβρη ότι προτιμούν τον Μητσοτάκη από την αναδόμηση του κόμματος όπως την εννοεί ο Τσίπρας. Αλλά πολλές φορές οι προθέσεις, όσο καλές κι αν είναι, προσκρούουν στην σκληρή πραγματικότητα. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι η υπεροπλία του αντιπάλου στην ενημέρωση και την προπαγάνδα, θα κάνει την τρίχα τριχιά. Θα βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη με πρωτοσέλιδα όπως (18/4/22):

ΤΑ ΝΕΑ: “Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Θερμό επεισόδιο, στο βάθος διχασμός” 

Ελεύθερος Τύπος: “Σφαγή στον ΣΥΡΙΖΑ!” 

Δημοκρατία: “Δυο ξένοι στο ίδιο κόμμα: Μεγάλη μαχαιριά του Τσακαλώτου”

Με δυο λόγια: Συζήτηση για τον καυγά και όχι για το πάπλωμα, για τις προτάσεις εξόδου από την κρίση που επεξεργάστηκε το συνέδριο!!

Δε γνωρίζουμε αν η “αστική αυτοπεποίθηση” του Τσακαλώτου μπορεί να απαλλάξει την αξιωματική αντιπολίτευση από την ομφαλοσκόπηση. Πάντως η πληγωμένη από την ακρίβεια και την ανασφάλεια πλειονότητα των πολιτών που βιώνει το ζόφο της πραγματικής ζωής, διακυβεύει απείρως περισσότερα πράγματα από μια τροποποίηση κάποιων άρθρων του καταστατικού του κόμματός του…  

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr