Λακέρδα, Φτώχεια και Μνημόνιο: Επεισόδιο 2

 

Το πρώτο ελληνικό διαδικτυακό σήριαλ γίνεται πραγματικότητα!

Μια δυνατή, δραματική σειρά που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Ένα συγκλονιστικό και ταυτόχρονα ανατρεπτικό σενάριο που ξεδιπλώνεται στα δύσκολα Μνημονιακά χρόνια..

2013. Η οικογένεια Κάτσικα κατοικεί στο Παγκράτι. Ο πάτερ φαμίλιας, Χριστόδουλος, ταξιτζής και δεξιών φρονημάτων συνδικαλιστής, σε μία- παραδόξως επιτυχημένη- επαγγελματική του κίνηση, αποφάσισε να βγει στη σύνταξη λίγο πριν η Τρόικα αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης. Η σύζυγός του Φεβρωνία, πτυχιούχος της Παντείου αλλά ειδικευμένη στις μπάμιες τις κοκκινιστές και εν γένει στα λαδερά, βρίσκεται στα όρια της παραφροσύνης από τη διαρκώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της οικογένειας και την επί διετία αδυναμία, του μοναχογιού τους Ερμόλαου, να βρει εργασία.

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ο Αγώνας

Ο αγώνας ήταν σημαντικός. Η Ελλάδα έπαιζε εντός έδρας με το Λιχτενστάιν. Η νίκη μονόδρομος. Το άλλο παιχνίδι του ομίλου επίσης σημαντικό! Το αποτέλεσμα Βοσνία-Σλοβακία στην περίπτωση που ήταν ευνοϊκό θα μας έδινε μια επιπλέον αβάντα για απευθείας πρόκριση στο Μουντιάλ. 

Ο Χριστόδουλος ήταν από νωρίς στα χαρακώματα. Και τώρα που πλησίαζε η έναρξη όφειλε να τηρήσει ευλαβικά όλα τα γούρια. Γι’ αρχή πήρε την κούπα με τον καφέ του και την πήγε στο νεροχύτη. Υπό νορμάλ καταστάσεις θα την έβρισκαν τα ξημερώματα στο τραπεζάκι του σαλονιού. Τώρα όμως ήταν γρουσουζιά να υπάρχει άπλυτη κούπα σε απόσταση αναπνοής από τη συσκευή της τηλεόρασης! Όπως αρνητικό- για την έκβαση του αγώνα- ήταν να χτυπήσει το κινητό της Φεβρωνίας και να την έχει πάρει τηλέφωνο η φιλενάδα της η Μάγδα. Το χειρότερο δε ν’ αρχίσουν να κουτσομπολεύουν την τρίτη κολλητή της παρέας, τη Βαρβάρα. Αν έψαχνες για γρουσούζα, αυτή ήταν ό,τι έπρεπε! Κάθε που πάταγε το πόδι της στο σπίτι κάτι τύχαινε. Την μία ξέμενε από τσιγάρα, την άλλη πιανόντουσαν μαλλί με μαλλί τα παιδιά της από πάνω και χαλούσε ο τόπος! Ο Χριστόδουλος έφτυσε τρις τον κόρφο του, έκανε τρεις περιστροφές γύρω απ’ την τηλεόραση, είπε και 3 φορές τη φράση «Στα όρη στ’ άγρια βουνά» για να ξορκίσει το κακό και άραξε στον καναπέ. Στη δική του πλευρά ασφαλώς! Άνοιξε μια μπύρα και άρχισε να μασουλά κάτι ταγγισμένα φουντούκια. Απόμενε κανα μισάωρο για την έναρξη.

Εκείνη ακριβώς την ευλογημένη- για έναν οπαδό ώρα- ακούστηκαν τα κλειδιά στην πόρτα! Που να πάρει ο διάολος. Γύρισε η Φεβρωνία! Άμα τη θες για να ζεστάνει κανά φαί, βολοδέρνει με τις ώρες στα μαγαζιά. Και να πεις ότι είχε περίσσευμα για να ψωνίσει! Έκανε τουρνέ στις βιτρίνες έτσι για να χασομερήσει και να τον αφήσει ξενηστικωμένο!

Φεβρωνία:

Ø      Εδώ εισ’ εσύ;

Χριστόδουλος:

Ø      Σαν πού να μουν δηλαδή βραδιάτικο;

Φεβρωνία (ειρωνευόμενη):

Ø      Σε καναν καφενέ να αμπελοφιλοσοφείς με τους φωστήρες τους φίλους σου;

Χριστόδουλος (φτύνοντας πάλι τον κόρφο του):

Ø      Παίζει η εθνική! Την προηγούμενη φορά που τον είδα εκεί τον αγώνα, δεν πατήσαμε την αντίπαλη περιοχή! Δεν το διακινδυνεύω..

Φεβρωνία:

Ø      Αδιάφορη μου είναι η εθνική Χριστόδουλε! Έχουμε πρόβλημα.

Χριστόδουλος (υψώνοντας τη φωνή):

Ø      Ένα καλό ν’ ακούσω απ’ το στόμα σου Φεβρωνία και τι στον κόσμο! Με γκρίνια ξυπνάς, με μουρμούρα κοιμάσαι! Και στα ενδιάμεσα πάλι μίρλα! Νισάφι!

Φεβρωνία (βγαίνοντας στην αντεπίθεση):

Ø      Να ήσουν σωστός να σε κανάκευα. Τώρα όμως τι θες να κάνω; Μ’ ότι κι αν καταπιαστείς, τρέχουμε και δε φθάνουμε!

Χριστόδουλος (απορημένος) :

Ø      Τι διάολο υπονοείς πάλι; Τι τρέχει;

Φεβρωνία (κατααγχωμένη):

Ø      Τον Ερμόλαο τον έχεις δει καθόλου;

 

 

Χριστόδουλος:

Ø      Χθες το απόγευμα. Γύρισε απ’ έξω, τσίμπησε ένα κομμάτι πίτα, έκατσε καμμιά ωρίτσα στο δωμάτιό του και ξαναβγήκε. Γιατί ρωτάς;

Φεβρωνία:

Ø      Και δεν ανησύχησες;

Χριστόδουλος (κοροϊδευτικά):

Ø      Γιατι ν’ ανησυχήσω; Που έφαγε την πίτα; Λες να του καθόταν βαριά στο στομάχι;

Φεβρωνία (με τα νεύρα κρόσσια):

Ø      Χριστόδουλε σταμάτα να σαχλαμαρίζεις! Δεν σου χα πει να του κάνεις κουβέντα; Όλο το καλοκαίρι το έβγαλε με τα μαύρα τ’ άρβυλα! Φορά μόνο μαύρες μπλούζες και κείνο το έρμο χακί στρατιωτικό παντελόνι έχει γίνει το τομάρι του! Δε φορά τίποτ’ άλλο! Μία που το πλένω, μία που το ξαναφορά! Τοις προάλλες, ήταν μούσκεμα στην απλώστρα, ήθελε να βγει και μου πήρε το πιστολάκι για τα μαλλιά για να το στεγνώσει! ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ;;;

Χριστόδουλος (θέλοντας να λήξει η συζήτηση. Ο αγώνας ήθελε 5 λεπτά για να ξεκινήσει):

Ø      Όχι Φεβρωνία δεν ανησυχώ! Θα του κάνουμε κουμάντο στις αλλαξιές του; Άσε που το παιδί ασχολείται με τον αθλητισμό! Ο αθλητισμός είναι καλό πράγμα. Δεν έχεις ακούσει που λένε ότι όπου ανοίγει ένα γήπεδο κλείνει μια φυλακή;;

Φεβρωνία (γουρλώνοντας τα μάτια):

Ø      Εγώ το είχα ακουστά για σχολεία! Δικό σου ειν’ αυτό; Μεγάλη έμπνευση, έρμε Χριστόδουλε! Εύγε! Ο Ερμόλαος πάντως δεν ασχολείται γενικά με τον αθλητισμό! Να παιζε ένα μπάσκετ, ένα ποδόσφαιρο να το καταλάβω και να τον ενθαρρύνω. Αυτός μόνο βάρη κάνει! Ξέρεις τι μου πε η αδερφή σου προχθές; Ότι έτσι που χει φουσκώσει θα βρει μια ωραιότατη δουλειά ως μπράβος!

Χριστόδουλος (στραβωμένος και ακόμη πιο αγχωμένος για τον αγώνα! Να δεις που θα φερνε γρουσουζιά όλη αυτή η συζήτηση! Άτιμη γυναίκα!):

Ø      Η αδερφή μου να κοιτάει τα χαΐρια του γιού της, του φλώρου! Που ξημεροβραδιάζεται στις βιβλιοθήκες και στα πολυτεχνεία! Ο δικός μου ο γιος είναι άντρας!

Φεβρωνία (σε απελπισία):

Ø      Ο δικός σου ο γιος είναι άνεργος δυο χρόνια τώρα και κυκλοφορεί με τις τσέπες γεμάτες! Πού τα βρίσκει τα λεφτά;;

 

Χριστόδουλος (καθήμενος σε αναμμένα κάρβουνα- ο εκφωνητής είχε αρχίσει να ανακοινώνει τις ενδεκάδες):

Ø      Είχε μαζεμένα το παιδί λεφτά από τότε που δούλευε στο βενζινάδικο!

Φεβρωνία (με ειρωνεία):

Ø      Και κρατά 2 χρόνια το κομπόδεμα απ’ το βενζινάδικο;; Αν είναι έτσι να τον στείλουμε σύμβουλο στον αποτυχημένο το Στουρνάρα μήπως και τον βοηθήσει να βγάλει πραγματικό πλεόνασμα! Χριστόδουλε το παιδί κάπου έχει μπλέξει! Ψαχούλεψα τα συρτάρια του όταν έλειπε και ξέρεις τι βρήκα;;;;;; Στιλέτα!!!

Χριστόδουλος (ανεβάζοντας στη διαπασών την ένταση της τηλεόρασης και κάνοντας για γούρι το σταυρό του):

Ø      Σσσσσττ, Φεβρωνία! Αρχίζει!

Φεβρωνία (περισσότερο φουρκισμένη):

Ø      Χριστόδουλε, ένα θα σου πω! Αν το παιδί μας είναι Χρυσαυγίτης θ’ ανέβω στην ταράτσα και θα φουντάρω!

Χριστόδουλος (συμμετέχοντας και αυτός στον αγώνα, κλωτσώντας που και που στον αέρα):

Ø      Χώμα είναι! Πάλι μάγκες θα κάνουμε τους τελειωμένους! Τι τον έβαλες αυτόν μέσα ρε άσχετε;; Αυτός σκουντουφλάει στο ίσωμα!

 

 

συνεχίζεται..