Κυριάκος Μητσοτάκης: Σύνδρομο «Μυνχάουζεν αυτοπροσώπως»

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσέγγισε το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Ο μεγάλος καημός του είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Αδυνατεί να αντιληφθεί πως είναι δυνατόν ο Αλέξης Τσίπρας να έχει με τέτοια αποδοχή μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά από δεκατέσσερα χρόνια που παραμένει πρόεδρος: «Και βέβαια ένα συνέδριο το οποίο, τελικά είχε ως μόνο στόχο να αλλάξει καταστατικές διαδικασίες για να μπορέσει να επανεκλεγεί από τη βάση αυτός ο οποίος είναι ήδη 14 χρόνια Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ως μόνος υποψήφιος στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν. Και μετά μάς μιλάνε και μάς λένε ότι αυτοί δήθεν πρεσβεύουν την ανανέωση.»

Ο Μητσοτάκης παίρνει παράδειγμα από τον εαυτό του που η πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ θα τον άλλαζε ευχαρίστως ακόμα και σήμερα και θεωρεί αδιανόητη την δημοφιλία του Αλέξη Τσίπρα. Δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει την αποδοχή του κόσμου, διότι δεν είχε σχέσεις με τη SIEMENS και τον Χριστοφοράκο, ούτε είχε οικογενειακές offshores, ούτε είχε «παράξενα» πόθεν έσχες. Ούτε υπερασπίζεται και στηρίζει μια διεφθαρμένη πλουτοκρατία. Και όλα αυτά τα καταλαβαίνει πολύ καλά ο κόσμος.

Γενικώς ο Μητσοτάκης έχει μια καταπληκτική άνεση να σερβίρει μια φανταστική πραγματικότητα που μόνον εκείνος, ο Παπαχρήστος, ο Πρετεντέρης κι ο Πορτοσάλτε την αντιλαμβάνονται. Έχει το σύνδρομο της ψευδούς πραγματικότητας το γνωστό ως «Μυνχάουζεν αυτοπροσώπως»: «Έχουν γίνει πολλά σημαντικά πράγματα αλλά το σχέδιο της Ελλάδος, που προσωπικά οραματίζομαι και είμαι σίγουρος ότι οραματίζεστε και εσείς μαζί μου, δεν είναι ένα σχέδιο το οποίο ολοκληρώνεται σε μια τετραετία». Μ’ αυτά τα μεγαλόπρεπα λόγια του ο Μητσοτάκης μας λέει ότι για την ολοκληρωτική καταστροφή μας χρειάζεται μια οκταετία.

Ένα άλλο σημείο που αρέσει στον Μητσοτάκη να αναφέρει, είναι ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός αριστεράς δεξιάς. Όλοι είμαστε το ίδιο. Δεν υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι. Τα αρνιά με τον λύκο αγκαλιά. Είμαστε όλοι αγαπημένοι με κοινά συμφέροντα. Το πρεκαριάτο της επισφαλούς εργασίας με την ελίτ του παντός πλούτου. Και όλοι μαζί, κάτω από την σοφή καθοδήγηση του Κυριάκου πάμε μπροστά: «Δεν είναι πια τα παραδοσιακά διλήμματα Αριστεράς-Δεξιάς με τα οποία γαλουχήθηκαν ίσως και η δική μας γενιά ή η γενιά των πατεράδων μας και των γονιών μας. Τώρα το βασικό ζήτημα είναι αν θα πάμε μπροστά…».

Κοιτάζουμε μπροστά όπως λέει κι ο Κυριάκος και αυτό που βλέπουμε είναι τεράστια καταστροφική ακρίβεια, αμέτρητοι νεκροί από τον κορωνοϊό, άνεργοι χωρίς πολλές ευκαιρίες για αξιοπρεπή δουλειά, επισφαλείς εργαζόμενοι με μισθούς πείνας, ΜΑΤ που ξανάρχισαν να δέρνουν τους συνδικαλιστές και τους φοιτητές, την ΕΥΠ και τις δεκατέσσερις χιλιάδες παρακολουθήσεις της το 2021, τα push backs, το σκάνδαλο Novartis που το έχουν κουκουλώσει. Αναρωτιόμαστε εάν αυτό είναι το μπροστά για το οποίο μιλά ο Κυριάκος.

Κοιτώντας όμως μπροστά, εκτός από αυτά που βλέπει ο Μητσοτάκης εμείς βλέπουμε την οργή και την αποφασιστικότητα της κοινωνίας που πλέον δεν πείθεται με τα λόγια και τις ψευτιές του συστήματος του. Η κοινωνία έχει πάρει τις αποφάσεις της και σύντομα θα του τις ανακοινώσει. Κάτι τέτοιο αντιλήφθηκε και έτρεξε να εξαγγείλει την αύξηση των πενήντα ευρώ στον κατώτατο μισθό. Πολύ αργά, πολύ καθυστερημένα. Η οργή της κοινωνίας δεν εξαγοράζεται με πενήντα ευρώ, ούτε με παχιά λόγια.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσέγγισε το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με τον δικό του μοναδικό, ιδιαίτερο τρόπο: «Μακάρι να έκαναν Συνέδριο κάθε χρόνο για να μας θυμίζουν από τι γλυτώσαμε, ένα αφόρητο μείγμα τοξικότητας, χυδαιολογίας, λαϊκισμού και εντάσεων που δεν αρμόζει σε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης».

Κυριάκο μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Για σένα χτυπάνε οι καμπάνες. Το θέμα μας δεν είναι από ποιους γλυτώσαμε. Το θέμα μας είναι πως θα γλυτώσουμε από σένα.

 

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr