Κυβέρνηση και (παρα)θεσμικοί ρουφιάνοι

«Ενας λαός έτοιμος να θυσιάσει λίγη ελευθερία για λίγη ασφάλεια δεν αξίζει ούτε τη μία ούτε την άλλη. Και καταλήγει να τις χάσει και τις δύο». Με αυτά τα λόγια προειδοποιούσε τους Αμερικανούς ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, ένας από τους πατέρες του αμερικανικού έθνους και του Συντάγματος.

Βέβαια, οι Αμερικανοί, κυρίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου, παραχώρησαν τεράστιο μέρος της ελευθερίας τους έναντι μιας (δήθεν) εθνικής ασφάλειας, αφήνοντας να δημιουργηθεί στην κυριολεξία ένα ημι-ολοκληρωτικό κράτος, όπως απέδειξαν οι αποκαλύψεις των Σνόουντεν, Ασάνζ και Μάνινγκ. Απαγωγές, βασανιστήρια, παρακολουθήσεις, στρατόπεδα εγκλεισμού και κάθε είδους παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Πρόσχημα γι’ αυτό αποτέλεσε ο λεγόμενος «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», ένας μπαμπούλας με αποδέκτη τον αμερικανικό λαό και στόχο τον εκφοβισμό και τη φίμωση των αντίθετων φωνών εντός και εκτός ΗΠΑ.

Τις τελευταίες μέρες οι αποκαλύψεις για τις εκτός ορίων παρακολουθήσεις της ΕΥΠ σε δημοσιογράφους, δικηγόρους και απλούς πολίτες καταδεικνύουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έμαθε το μάθημά της από τις αντιδημοκρατικές εκτροπές και τις έθεσε σε λειτουργία. Τη θέση τού «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» πήρε το «μεταναστευτικό» και οι δήθεν εθνικοί κίνδυνοι που το συνοδεύουν.

Στο όνομα αυτών των κινδύνων λοιπόν καταστρατηγούνται οι συνταγματικές εγγυήσεις περί ιδιωτικότητας και όλοι μπαίνουν στο στόχαστρο του Μεγάλου Αδελφού ως εν δυνάμει Πέμπτη Φάλαγγα. Η δυσανεξία που εκδήλωσε ο πρωθυπουργός στις «ευθείες ερωτήσεις» της Ινγκεμποργκ Μπέγκελ είναι χαρακτηριστική των διαθέσεων του καθεστώτος Μητσοτάκη για τη διαφορετική άποψη και τον δημοκρατικό έλεγχο. Γι’ αυτό και η συνταγή της αντίδρασης είναι κλασική: λίστες Πέτσα για την πλειονότητα των καλόβολων ΜΜΕ, σκαιή αντιμετώπιση των δυσάρεστων και αποκαλυπτικών.

Ενα δομικό πρόβλημα των σημερινών κοινωνιών βέβαια αποτελεί αυτό που έλεγε ο μεγάλος Πολωνός κοινωνιολόγος, Ζίγκμουντ Μπάουμαν: «Αυτό που με τρομάζει δεν είναι η έλευση μιας κοινωνίας της επιτήρησης, αλλά ότι ζούμε ήδη σε αυτήν χωρίς να προβληματιζόμαστε». Πολλοί ήταν και είναι αυτοί που αποδέχονται την επιτήρηση και την παρακολούθηση επειδή «δεν έχουν τίποτα να κρύψουν». Αυτή η αποδοχή όμως μετατρέπει την ανθρώπινη ζωή σε «διάφανη», αφού στην ουσία δεν υπάρχει κανενός είδους ιδιωτικότητα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «ρουφιανεύουν» επί 24ώρου βάσεως ακόμα και τις πιο προσωπικές μας προτιμήσεις, κερδοσκοπώντας από τα προσωπικά μας δεδομένα, ενώ οι κυβερνήσεις παίζουν τον ρόλο του «κλεπταποδόχου».

Ο Σνόουντεν αποκάλυψε ότι το πρόγραμμα PRISM της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας NSA από το 2007 τής επέτρεπε την πλήρη πρόσβαση στους εξυπηρετητές εννέα μεγάλων εταιρειών του Ιντερνετ: AOL, Facebook, Google, Microsoft, Paltalk, Yahoo, Skype και YouTube.

Απαραίτητο συμπλήρωμα της επιτήρησης είναι η πρόκληση σύγχυσης, αφού η ανοιχτή λογοκρισία είναι πλέον μη αποδεκτή. Στο πλαίσιο αυτό η διάχυση της παραπληροφόρησης, η αλλοίωση των ειδήσεων και η κατασκευή τους (fake news) αποτελούν την «Αγία Τριάδα» ενός soft ολοκληρωτισμού που περνά υποδόρια και ανεπαίσθητα στην καθημερινότητά μας.

Η Αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις, αλλά και όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες, πρέπει να αντισταθούμε σε αυτήν την κατάσταση γενικευμένης επιτήρησης και παραβίασης των αρχών του Συντάγματος, αφού, όπως φαίνεται, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη, παρά τις πρόσφατες αποκαλύψεις της «Εφημερίδας των Συντακτών» για τις έκνομες δραστηριότητες της ΕΥΠ, να συνεχίσει το βρόμικο έργο του φακελώματος και της επιστροφής σε αλήστου μνήμης μετεμφυλιακές εποχές.

Πηγή: Efsyn

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr