«Κοσμοϊστορική μέρα για την Ευρωπαϊκή Ένωση» ήταν η χθεσινή, αν πιστέψουμε τον Ευρωπαίο επίτροπο αρμόδιο για την Εσωτερική Αγορά, Μισέλ Μπαρνιέ.
Αλήθεια, τι έγινε χθες και ήταν τόσο κοσμοϊστορική αυτή η μέρα; Έγινε κάποια ευρωπαϊκή συμφωνία για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Για τη διασφάλιση των εργασιακών κεκτημένων; Όχι, η συμφωνία ήταν για τις τράπεζες: Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν μετά από μήνες διαπραγματεύσεων για την τραπεζική ένωση.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι με εισφορές των ευρωπαϊκών τραπεζών σε βάθος δεκαετίας θα σχηματιστεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός εκκαθάρισης, μέσω του οποίου θα γίνεται η διάσωση και η εξυγίανση προβληματικών τραπεζών, ώστε το κόστος να μη μεταφέρεται στους φορολογούμενους της χώρας όπου έχει την έδρα της η τράπεζα.
Και πριν προλάβετε να χαρείτε γι’ αυτό, θα πρέπει να ξέρετε ότι τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια, μέχρι δηλαδή να χρηματοδοτηθεί πλήρως ο μηχανισμός αυτός, το σχέδιο προβλέπει κανονικά διάσωση των προβληματικών τραπεζών με ευθύνη της κάθε χώρας, χωρίς να αποκλείεται πρακτικά (παρά τις μετέπειτα διαψεύσεις) το «κούρεμα» σε καταθέσεις ακόμα και κάτω των 100.000 ευρώ, το οποίο θεωρητικά μπορεί να επιβληθεί από την κυβέρνηση της χώρας αν αυτό κριθεί απαραίτητο.
Άρα, να διορθώσουμε τον κύριο Μπαρνιέ: Κοσμοϊστορική μέρα για τις ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν η χθεσινή, όχι για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκτός κι αν αυτά τα δύο είναι πια το ίδιο, οπότε ζητάμε συγνώμη για την παρανόηση.
