Κλινικές υπερχρεώνουν τον ΕΟΠΥΥ

Διπλές χρεώσεις Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων στον ΕΟΠΥΥ για την «ίδια» νοσηλεία ασθενών. Παράταση της νοσηλείας ασφαλισμένων πέραν του προβλεπόμενου χρονικού ορίου, με υπερβολικές χρεώσεις αναλώσιμων ιατρικών υλικών στον επιπλέον χρόνο παραμονής των ασθενών. Χρεώσεις «ακριβών» Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων για απλά περιστατικά. Ενα «πάρτι» αισχροκέρδειας δηλαδή με τον πόνο των άλλων. Αυτές είναι μερικές, ενδεικτικές, από τις «τεχνικές» που χρησιμοποιούν ακόμα και τώρα, σε συστηματική βάση, ιδιωτικές κλινικές και θεραπευτήρια στις «συναλλαγές» τους με τον ΕΟΠΥΥ. Σύμφωνα με την «Καθημερινή» οι πρακτικές αυτές αποκαλύπτονται από τα συμπεράσματα ελέγχων της Υπηρεσίας Ελέγχου Δαπανών Υγείας Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης (ΥΠΕΔΥΦΚΑ), που διενεργήθηκαν τον περασμένο Απρίλιο και Μάιο, τα οποία βρίσκονται ήδη στο γραφείο του αρμόδιου υφυπουργού Υγείας, Αντώνη Μπέζα.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα των ελέγχων της ΥΠΕΔΥΦΚΑ, μία από τις συνηθέστερες πρακτικές ιδιωτικών κλινικών είναι η διπλή χρέωση των ΚΕΝ για την «ίδια» νοσηλεία ασφαλισμένου. Eίναι ενδεικτική η περίπτωση ασθενούς που εισήλθε σε κλινική για επέμβαση «ρουτίνας», παρέμεινε για τον προεγχειρητικό έλεγχο, έλαβε εξιτήριο και εισήχθη ξανά την επόμενη ημέρα για να υποβληθεί στην εγχείρηση. Αν και ουσιαστικά επρόκειτο για την ίδια πράξη, αυτή χρεώθηκε ως δεύτερο ΚΕΝ στον ΕΟΠΥΥ. Μάλιστα, αναφέρονται και περιπτώσεις όπου ο ασθενής ουδέποτε «μετακινήθηκε» από την κλινική. Σημειώνεται ότι τη δυνατότητα «διπλού ΚΕΝ» για κύρια και δεύτερη νοσηλεία δίνει ως «εξαίρεση» υπουργική απόφαση του 2012, με την προϋπόθεση ότι το δεύτερο συνεχόμενο ΚΕΝ θα τιμολογείται στο 50% του κόστους του. Ωστόσο, αυτή η εξαίρεση φαίνεται να έχει γίνει κανόνας.
Κανόνας φαίνεται να έχει γίνει και η παράταση της νοσηλείας του ασθενούς πέραν του χρόνου που αναφέρεται στα ΚΕΝ. Στην περίπτωση αυτή τα ασφαλιστικά ταμεία υποχρεούνται να καλύπτουν τη δαπάνη για τις πρόσθετες ημέρες νοσηλείας και για τα αναλώσιμα που χρησιμοποιούνται. Τέλος, από τους ελέγχους αποκαλύφθηκε ότι ορισμένες ιδιωτικές κλινικές συστηματικά δέχονταν ασφαλισμένους για νοσηλεία, τους οποίους όμως στη συνέχεια παρέπεμπαν σε δημόσια νοσοκομεία, με τη «δικαιολογία» ότι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το «εξειδικευμένο» πρόβλημα υγείας τους. Ο μεγάλος αριθμός αυτών των περιστατικών από συγκεκριμένες κλινικές είναι, σύμφωνα με τους ελεγκτές, ισχυρή ένδειξη ότι γνώριζαν οι ιδιωτικές κλινικές εξαρχής ότι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αυτά τα περιστατικά, ωστόσο δέχονταν τους ασφαλισμένους χρεώνοντας τον ΕΟΠΥΥ.