Στο βίντεό του ο Θωμάς Βασιλείου αφηγείται με εικόνες τη μαγευτική εξερεύνηση της «Ωραίας Κοιμωμένης» και παρακάτω περιγράφει τις εμπειρίες από την περιπλάνησή του στις απάτητες κορυφές:
«Με την πρώτη ματιά βλέπει κανείς μία κορυφογραμμή. Με μία πιο
προσεκτική ματιά όμως βλέπει ένα μικρό θαύμα της φύσης. Οι τραχιές και
δαιδαλώδεις κορυφές των Αγράφων σχηματίζουν τη φιγούρα μιας γυναίκας.
Είναι η “ Ωραία κοιμωμένη των Αγράφων” όπως την ξέρουν οι
κάτοικοι της περιοχής. Αυτή ήταν η πρώτη εικόνα που αντίκριζα μικρός
κάθε πρωί ξεκινώντας για το σχολείο. Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε,
όμως το ραντεβού με τον άγνωστο για μένα τόπο έμελλε να ευοδωθεί μόλις
λίγες μέρες πριν.
Από το Μουζάκι Καρδίτσας αρχίζει μία διαδρομή σε έναν ξεχωριστό κόσμο. Αρχικά βατό, φιλικό και ήρεμο που σταδιακά όμως εξελίσσεται σε άγριο, τραχύ και δυσπρόσιτο. Η επιβλητικότητα και το μέγεθος των ορεινών όγκων σου δίνουν τη βεβαιότητα πως έχεις να κάνεις με έναν τόπο μοναδικό. Όσο περισσότερο προχωρώ προς την καρδιά της δύσβατης αυτής οροσειράς τα συναισθήματα γίνονται εντονότερα. Η εναλλαγή των τοπίων καταιγιστική. Τα σύννεφα άλλοτε ήρεμα και άλλοτε απειλητικά λίγα μόνο μέτρα πάνω από το κεφάλι μου με αναγκάζουν να επαναπροσδιορίσω το μέγεθός μου απέναντι στη φύση.
Όσο προχωρώ ο δρόμος γίνεται όλο και πιο δύσβατος και από κάποιο σημείο και έπειτα σχεδόν απροσπέλαστος όντας σημαδεμένος από τον άγριο χειμώνα που μόλις πέρασε. Τα τοπία όμως μοναδικά.
Αποφασίζω να συνεχίσω με τα πόδια. Οι κλίση του εδάφους μεγάλη. Κουβαλάω τον φωτογραφικό μου εξοπλισμό και αυτό κάνει αρκετά δύσκολη την ανάβαση. Όσο ανεβαίνω η πυκνή βλάστηση σταδιακά αραιώνει μιας και στα ύψη αυτά οι συνθήκες καθιστούν αδύνατη την ευδοκίμηση δέντρων. Γύρω μου αρκετά ζώα βόσκουν ελεύθερα στα αλπικά λιβάδια. Ο ιδιαίτερα ευμετάβλητος καιρός στέκεται σύμμαχος σ αυτή τη δύσκολή ανάβαση. Φτάνω στην κορυφή. Μπροστά μου απλώνεται η Λίμνη Πλαστήρα. Στο βάθος ο Θεσσαλικός κάμπος. Πίσω μου τα μεγαλοπρεπή Άγραφα. Η φύση σε όλο της το μεγαλείο»!
