Και πάλι για την πείνα των άλλων

Οι φωνές αυτές –πρώτα στο εξωτερικό και πλέον και στην Ελλάδα– δείχνουν αηδιασμένες από την «πολιτική ορθότητα» που τους απαγορεύει να πούμε πως «εκ των πραγμάτων δεν έχουν όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις την ίδια αξία», πως είναι απόλυτη πραγματιστική αναγκαιότητα οι περίκλειστες κοινωνίες της Δύσης, ειδάλλως οι οικονομικοί μετανάστες (οι πεινασμένοι του κόσμου) θα σαρώσουν κάθε δομή και κάθε αξία του δυτικού πολιτισμού.

Οι νεοπραγματιστές διανοούμενοι (ας τους πούμε έτσι) πιστεύουν πως πρέπει να τελειώνουμε με την «έτσι κι αλλιώς ξεπερασμένη ηθική», πώς τα σύνορα πρέπει να κλείσουν για πάντα και πως τα εθνικά κράτη θα σώσουν τον κόσμο από την εισβολή των άλλων σε μια «λογιστική παγκοσμιοποίηση των τραπεζών». Μιλούν για τα εγκλήματα της Δύσης με ιδιαίτερα υπερασπιστικά λόγια, λογαριάζουν το δουλεμπόριο ως ιστορική επιταγή και επιμένουν πως δεν ήταν 60 αλλά 17 τα εκατομμύρια των θυμάτων – θαρρείς και τα 17 εκατομμύρια να είναι ένα ανεκτό ή και ελκυστικό νούμερο.

Επιπλέον, θεωρούν πως ο «ανθρωπισμός» των «ηλίθιων ανθρωπιστών» είναι σφόδρα απάνθρωπος καθώς αγνοεί την αληθινή χωροκατακτητική φύση του ανθρώπου. Πρώτος στη γραμμή των επιχειρημάτων τους είναι ο τόσο αβανταδόρικος αντι-ισλαμισμός – και από κοντά έρχεται ο εξίσου αβανταδόρικος αντιτουρκισμός. Στην ακολουθία του στοχασμού τους αποφαίνονται πως οι «ανθρωπιστές» με «την ακρισία τους» ενισχύουν τους νεοναζί – καθώς τους δίνουν πάτημα για την ρητορική τους. Κι όλα αυτά τα διανθίζουν με ρήσεις και τσιτάτα μεγάλων φιλοσόφων: από τον Ηράκλειτο και τον Νίτσε μέχρι τον Καρλ Σμιτ και τον Παναγιώτη Κονδύλη.

Μένω έκπληκτος όταν τα διαβάζω όλα αυτά διότι σε μερικούς από τούτους τους ανθρώπους δεν λείπει η παιδεία (κάποιοι έχουν μάλιστα και σπουδές Ιστορίας). Αυτό κατάλαβαν από τα βιβλία που διάβασαν; Τους έχει πει κανείς –ο Μπλοκ; ο Φεβρ; ο Μπροντέλ; ο Φρέιζερ; ο Μπούρκερτ;– πως τους μετανάστες από τον καιρό της Προϊστορίας μέχρι τις μέρες μας τους γέννα η πείνα και η εξαθλίωση των ανθρώπων; Και πως αυτή η πείνα είναι μια αδιανόητη ιστορική ώση που διαμορφώνει την Ιστορία καθώς δεν μπορεί να την σταματήσει καμία «άμυνα των χορτάτων»; Πιστεύουν στα αλήθεια πως οι τετραπλές σκοπιές στα σύνορα, οι πυροβολισμοί στο ψαχνό, οι απωθήσεις και τα βυθίσματα των καϊκιών και τα πτώματα των παιδιών στη θάλασσα θα σταματήσουν τον ερχομό των πεινασμένων (τον οποίο ονομάζουν, αλίμονο, «εισβολή»);

Ας ακούσουν, λοιπόν, οι νεοπραγματιστές διανοούμενοι ένα δυσάρεστό νέο από έναν «ηλίθιο βολεμένο ανθρωπιστή του καναπέ»: Παρά τα πολλά τσιτάτα που συσσώρευσαν, διαβάσανε στραβά τα βιβλία τους – κόντρα στον ίδιο τον πραγματισμό που ευαγγελίζονται. Τίποτε δεν σταμάτησε την πείνα των εξαθλιωμένων από το να επαναδιατάξει την Ιστορία – τίποτε δεν θα την εμποδίσει και τώρα. Αυτή η πείνα γεννάει τους τόσο αποκρουστικούς εξτρεμισμούς του Ισλάμ, αυτή η πείνα γεννά το τυφλό μίσος και την εχθρότητα. Και ο πόλεμος της ισχύος του πρώτου χτυπήματος που τόσο ονειρεύονται (ερμηνεύοντας κατ’ αναλογία την πιο άτυχη στιγμή του αγαπημένου τους Κονδύλη) μπορεί να σκοτώσει πάρα πολλά εκατομμύρια πεινασμένων, δεν θα εξαφανίσει όμως την πείνα τους.

Και επειδή δεν θεωρώ όλους αυτούς τους νεοπραγματιστές τόσο αφελείς να πω και κάτι ακόμη: Νομίζω ότι κατά βάθος ξέρουν ότι ο ίδιος πραγματισμός τους (και όχι οποιαδήποτε ηθική επιταγή του «ξεπερασμένου απάνθρωπου ανθρωπισμού») προϋποθέτει να σταθούν απέναντι στην πείνα και όχι στους πεινασμένους. Απλώς νιώθουν πως το σίγουρο ξέσπασμα της ανυπολόγιστης βίας θα τους δικαιώσει πολύ σύντομα – και τους μαγεύει η δικαίωση της συγκυρίας. Με αλλά λόγια «προφητεύουν» εκ του ασφαλούς πως οι πεινασμένοι θα δαγκώσουν τους χορτάτους – και λογαριάζουν για δεδομένο πως δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Μα, αλίμονο: εφόσον δεν μοιράσαμε την χόρτασή μας στους πεινασμένους, η βαθιά Ιστορία θα σαρώσει τα τείχη που στήνουμε και με απερίγραπτη βία θα εκραγεί στα κεφάλια μας. Και για να αναφέρω κι εγώ ένα τσιτάτο (του δικού μου αγαπημένου, του Ουγκώ): το δίκιο της πείνας είναι και θα είναι ο νόμος του κόσμου.

Και κάτι τελευταίο – για τον νεοναζισμό στον οποίο, κατά τους παραπάνω διανοούμενους, οι «ανθρωπιστές» με την «φιλάνθρωπη ακρισία» μας στρώνουμε το χαλί. Νομίζω πως, σε καιρούς γενικευμένων μεταναστευτικών μετακινήσεων, ξαναπροφητεύουν εκ του ασφαλούς: οι νεοναζί δουλεύουν με το ορμέφυτο του αρχαίου φόβου προς τον (πεινασμένο άρα και απειλητικό) άλλον. Ωστόσο οφείλω να πω πως η διαφορά των νεοπραγματιστών διανοουμένων με τους κατοίκους της Θερμής Μυτιλήνης είναι μονάχα αισθητική – σε όλα τα άλλα (στο όραμα, στον στόχο, στην μέθοδο) ταυτίζονται απόλυτα: Έτσι αντί της φράσης «Να χέζετε στην βάρκα, να πνιγείτε στα σκατά σας, κοπρόσκυλα…» οι νεοπραγματιστές διανοούμενοι θα ανάτρεχαν σε κάποιο παράθεμα του Ηράκλειτου ή, έστω, του Παναγιώτη Κονδύλη. Και πλήρεις πραγματισμού θα έδιωχναν την φορτωμένη με ανθρώπους φουσκωτή βάρκα από το λιμάνι τους.

*Από το facebook του Θανάση Τριαρίδη

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr