Την περασμένη Τρίτη στις 16 Ιούνη πραγματοποιήθηκαν πολυάριθμες διαδηλώσεις σε πόλεις της Γαλλίας, πολλές εκ των οποίων μετατράπηκαν σε βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία. Συγκεκριμένα, στην πρωτεύουσα του Παρισιού, περίπου 18.000 διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν για την ενίσχυση του ιατρικού και του υγειονομικού προσωπικού της χώρας, ζητώντας από την κυβέρνηση Μακρόν καλύτερους μισθούς, προσλήψεις και κρεβάτια.
Η διαδήλωση κατέληξε σε 30 προσαγωγές και στον τραυματισμό 19 αστυνομικών μετά από βίαια επεισόδια και πετροπόλεμο μεταξύ ακτιβιστών και των δυνάμεων καταστολής. Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία που απεικονίζει μια Γαλλίδα γιατρό να συλλαμβάνεται από δεκαπλάσιο αριθμό ένστολων αστυνομικών. Σε ένα και μόνο στιγμιότυπο συμπυκνώνεται η επιλογή της πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας του κορονοϊού που προκρίνει τη στρατιωτικοποίηση των πόλεων και τη θωράκιση των δυνάμεων καταστολής έναντι της – εύλογα αναμενόμενης – ενίσχυσης του κρατικών συστημάτων υγείας
Cette femme, c’est ma mère. 50 ans, infirmière, elle a bossé pendant 3 mois entre 12 et 14 heures par jour. A eu le covid. Aujourd’hui, elle manifestait pour qu’on revalorise son salaire, qu’on reconnaisse son travail. Elle est asthmatique. Elle avait sa blouse. Elle fait 1m55. https://t.co/kinCQYJTAn
— Imen Mellaz (@Mellazimen) June 16, 2020
Σε σχόλιο στο τουίτερ η δημοσιογράφος Ιμέν Μελάζ γράφει για τη γυνάικα που συλλαμβάνεται: «Αυτή η γυναίκα είναι η μητέρα μου. 50 ετών, νοσοκόμα, επί τρεις μήνες δούλευε 12 με 14 ώρες τη μέρα. Κόλλησε κορονοϊό. Σήμερα διαδήλωνε για αύξηση μισθών, για αναγνώριση της δουλειάς της. Υποφέρει από άσθμα. Φορούσε τη νοσοκομειακή μπλούζα της. Έχει ύψος 1,55 μ.»
Όπως και στην Ελλάδα έτσι και στη Γαλλία βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ίδια παράλογη αντιμετώπιση της έξαρσης του κορονοϊού. Η πολιτική ηγεσία με κατεπείγουσες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου εντείνει τις αστυνομικές περιπολίες ενώ ενθαρρύνει τους γιατρούς με χειροκροτήματα στα μπαλκόνια.
Αντί να τους ξεκουράζει με έξτρα προσλήψεις, να τους προστατεύει με κατάλληλο εξοπλισμό και να τους ανταμείβει με επιδόματα για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλουν, προτίμησε τις καντάδες και την ασφυκτική αστυνομική παρουσία.
Κι επειδή δυστυχώς δεν έχουμε γλυτώσει ολοκληρωτικά με την υπόθεση της πανδημίας και ούτε γνωρίζουμε πώς και πότε θα συμβεί αυτό, καλό είναι να αναλογιστούμε το δυνατό συντομότερο τα λάθη και τις αδυναμίες μας.
