Η Πόλη που ήθελαν (και θέλουν) όλοι: Τι κράτησα από την πρώτη μου επίσκεψη (εικόνες)

Για την Κωνσταντινούπολη έχουν γραφτεί μάλλον τα πάντα.

Δεν ξέρω αν πράγματι «την είπαν Πόλη επειδή είναι η πιο όμορφη πόλη του κόσμου» όπως λέει στην ταινία που υποχρεωτικά και με τον νόμο αγαπάμε στην Ελλάδα. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει η πιο όμορφη πόλη του κόσμου.

Σίγουρα όμως είναι η πιο παράξενη, η πιο ιδιαίτερη και η πιο μυστηριώδης πόλη που έχω δει.

Για κάποιον όπως εγώ που ζω και αναπνέω μέσα από τις προσωπικές μου αντιφάσεις, η Κωνσταντινούπολη είναι ένα από τα λίγα μέρη που ένιωσα τόσο οικεία.

Μια πόλη απίστευτα μπερδεμένη ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, αποθεώνει τη «δυτικότητά της» με ουρανοξύστες και ανοιχτά μπαράκια εν μέσω Ραμαζανιού και ταυτόχρονα εξυμνεί την «ανατολικότητά της» με γεύσεις, μυρωδιές, προσευχές και μεγάλες σημαίες.

Τελικά δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Η Κωνσταντινούπολη είναι τόσο μοναδική όσο και τα δεκάδες ονόματα που έχει λάβει στα χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της.

Πες την όπως θες. Από Konstantiniye ως Σταμπούλ. Από Nova Roma, ως Ισλαμπούλ. Tsarigrad ή Asitane. Βυζάντιον ή Miklagarðr. Κωνσταντινούπολη ή Istanbul.

Ίσως λοιπόν το «Πόλη» να είναι το πιο ταιριαστό της όνομα: Η Πόλη που ήθελαν (και θέλουν) όλοι.

Η Πόλη που αποδεικνύει ότι στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού τίποτα δεν είναι μόνιμο και δεδομένο, γιατί τα φαινομενικά αμετάκλητα δεδομένα της έχουν ξεριζωθεί βίαια πολλές φορές στην ιστορία της. Έχουν αντικατασταθεί από άλλα αμετάκλητα, μέχρι που ξεριζώθηκαν κι αυτά. Και μετά ξανά, και ξανά και ξανά το ίδιο.

Η Πόλη που βρίσκεται με το ένα πόδι στη Δύση και το άλλο στην Ανατολή, αλλά που ανά τους αιώνες έβρισκε πάντα τρόπους να καθιστά τον Βόσπορο το στοιχείο που την ενώνει και όχι αυτό που τη χωρίζει.

Και ίσως αυτό να είναι και ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που μπορεί να μας δώσει…

Μερικά ΥΓ για την Πόλη σε όχι ιεραρχική σειρά:

(ακολουθούν φωτογραφίες)

* Αν αγνοείται ένα κοπάδι ζώα στην Τουρκία, μάλλον (σίγουρα) φταίω εγώ.

* ΠΟΣΟ όμορφες και όμορφοι παίζει να είστε ρε καρντάσια;

* Ο μπακλαβάς είναι ΣΙΓΟΥΡΑ δικός σας και μπράβο σας.

* H Istiklal είναι απλά μια φαρδιά Ερμού και ο Πύργος του Γαλατά η Καπνικαρέα της.

*  Έλεος με τις προχωρημένες γεύσεις στα λουκούμια. Όχι φίλε, δε θέλω λουκουμάκι με γεύση oreo – μπανάνα με τον τούρκικο καφέ μου!

* Η Αγιά Σοφιά είναι πολιτικό δημιούργημα και η λειτουργία της ανά τους αιώνες είναι πολιτική πράξη. Μόνο έτσι μπορείς να κατανοήσεις την απόφαση να ξαναγίνει τζαμί, όπως ακριβώς και την παλιότερη απόφαση να γίνει μουσείο. Δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί, μόνο ένα ισοζύγιο πολιτικού συμφέροντος και ζημιάς. Φυσικά και θα ήταν υπέροχο να υπάρχει μια από τις ομορφότερες εκκλησίες και ένα από τα ομορφότερα τζαμιά να αντικρίζουν το ένα το άλλο στην ίδια πλατεία. Θα ήταν υπέροχο μέσα στο ίδιο κτήριο να «ζουν» ο Χριστός και Προφήτης Μοχάμεντ χωρίς κανένας από τους δύο να χρειάζεται κρύβεται πίσω από κουρτίνες. Αλλά όπως είπαμε, στην Κωνσταντινούπολη, ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι μόνιμο.

* Τι ποτίζουν τις γάτες τους και είναι τόσο φιλικές που θες να μπεις μαζί τους μέσα στα σπιτάκια τους και να μείνεις εκεί για πάντα;

* Η ασιατική πλευρά είναι ένα κρυμμένο διαμαντάκι που οι δυτικοί τουρίστες φοβούνται και καλό είναι να παραμείνει έτσι.

* Μπήκαμε στο Γενί Τζαμί την ώρα της απογευματινής προσευχής και ήταν πανέμορφο. Ναι, φυσικά και σκέφτηκα την παροιμία και έσκυψα το κεφάλι από ντροπή για τον Σεφερλή μέσα μου.

* Το “Everyway that I can” της Sertab Erener ζει ακόμη στις καρδιές τους.

* Ό,τι έχεις ακούσει για το φαγητό στην Κωνσταντινούπολη είναι αλήθεια.

* Μη φύγεις πριν χαθείς στα στενά της. Το Google Maps δεν είναι πάντα φίλος σου.

* Ήταν όνειρο να την επισκεφτώ. Τώρα έγινε όνειρο να τη μάθω. Οπότε το bucket list δεν άδειασε ιδιαίτερα…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr