Με ένα καταλυτικό άρθρο για την κατάσταση στα εγχώρια ΜΜΕ ο Μιχάλης Ιγνατίου περιγράφει τι «σημαίνει» δημοσιογραφία εκτός Ελλάδας και… εντός.
Με τον τίτλο: «Όταν “φτερνίζονται” στην Washington Post, στην FT, τους NY Times και σε άλλα ξένα ΜΜΕ, στην Αθήνα …”αρρωσταίνουν”: Γιατί τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης πάνε από το κακό στο χειρότερο;», στην ιστοσελίδα του hellasjournal.com, ο Μιχάλης Ιγνατίου γράφει αναλυτικά:
Την περασμένη εβδομάδα, δύο δημοσιεύματα, ένα στην αμερικανική εφημερίδα Washington Post και το άλλο στη βρετανική εφημερίδα Financial Times, δεν έλαβαν την αναμενόμενη δημοσιότητα -μέσω αναδημοσίευσης- από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
- Η έρευνα της Washington Post αφορούσε τη μεγάλη ελληνική εταιρεία Motor Oil Hellas, και
- Το κείμενο της Financial Times αφορούσε την κ. Αλεξία Μπακογιάννη, θυγατέρα της πρώην υπουργού Ντόρας Μπακογιάννη.
Δεν θα κρίνουμε αν τα δημοσιεύματα ήταν δίκαια ή άδικα. Ούτε εάν ήταν αληθινά ή κατασκευασμένα. Αυτό αφορά, στην πρώτη περίπτωση, την εταιρεία Motor Oil Hellas και για τη δεύτερη περίπτωση την κ. Μπακογιάννη, που πρέπει να δώσουν τις πειστικές απαντήσεις που απαιτούν τα ξένα μέσα ενημέρωσης.
Αυτό που είναι ακραία προκλητικό είναι ότι στην περίπτωση της αποκάλυψης της Washington Post για την ελληνική εταιρεία γράφτηκαν ελάχιστα δημοσιεύματα. Και για την υπόθεση της κ. Μπακογιάννη, έσπευσαν στην αρχή μόνο τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέχεια είδαμε αναφορές και σε άλλες λίγες όμως, ιστοσελίδες.
Το κείμενο μας για την κ. Μπακογιάννη ήταν μία απλή παράθεση του δημοσιεύματος της βρετανικής εφημερίδας. Άλλωστε μπορεί να μην σημαίνει τίποτα ότι συνόδευε τον Beny Steinmetz, τον γαλλοϊσραηλινό δισεκατομμυριούχο, ο οποίος έχει καταδικαστεί για διαφθορά. Μπορεί και να σημαίνει πολλά. Δεν το γνωρίζουμε.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εμείς δεν κρύψαμε τα δημοσιεύματα, όπως έπραξαν πολλά ελληνικά ΜΜΕ. Και γιατί τα έκρυψαν; Άβυσσος η ψυχή τους. Ή η πραγματικότητα είναι πολύ πικρή.
- Δυστυχώς, στην Ελλάδα τα μέσα ενημέρωσης είναι στην πλειοψηφία τους ελεγχόμενα. Είτε από την κυβέρνηση, είτε από την αντιπολίτευση (του ΣΥΡΙΖΑ) είτε από επιχειρηματίες. Για μία διαφήμιση ή μία ενίσχυση κρύβονται ειδήσεις.
- Βεβαίως, καταλαβαίνω απόλυτα ότι πρέπει να πληρωθούν οι δημοσιογράφοι και οι άλλοι συνεργάτες. Και η διαφημιστική “πίτα” είναι μικρή. Οπότε, πρέπει να βγουν τα έξοδα με άλλο τρόπο.
Με ενοχλεί αφάνταστα να διαβάζω στα ελληνικά ΜΜΕ ότι και να γράφουν τα ξένα μέσα ενημέρωσης για την Ελλάδα (και την Κύπρο) ακόμα και αν πρόκειται για άνευ σημασίας ειδήσεις. Αλλά όταν πρόκειται για δημοσιεύματα που κατακρίνουν την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και επιχειρηματίες, τα ελληνικά ΜΜΕ, ανάλογα με συμπάθειες ή αντιπάθειες, προβάλλουν ή θάβουν τα “ενοχλητικά” δημοσιεύματα.
Όπως σημειώνω στον τίτλο: Όταν “φτερνίζονται” στην Washington Post, στην FT, τους NY Times και σε άλλα ξένα ΜΜΕ, στην Αθήνα …”αρρωσταίνουν”…
Τα ελληνικά μέσα, δυστυχώς, πάνε από το κακό στο χειρότερο… Και σωτηρία δεν υπάρχει. Οι ιδιοκτήτες των πιο σημαντικών ΜΜΕ είναι ολιγάρχες, οι οποίοι διαθέτουν και κανάλια και εφημερίδες και ιστοσελίδες. Βεβαίως, θα μου πείτε, διασώζουν χιλιάδες θέσεις εργασίας