Κλιματική Αλλαγή: Η λύση στην υπερθέρμανση του πλανήτη βρίσκεται όντως στα χέρια του Τραμπ;

Ήταν μια γλυκιά καλοκαιρινή μέρα του Ιούνη το 2017 όταν ο Ντόναλντ Τραμπ πλησίασε το πόντιουμ στον κήπο του Λευκού Οίκου και ανακοίνωσε την απόχωρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού, το μόνο ολιστικό και συγκροτημένο όργανο για την αντιμετώπιση της κρίσης της κλιματικής αλλαγής.

Σύμφωνα με τους όρους της Συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, καμία χώρα δε μπορεί να αποχωρήσει από τη συμφωνία πριν το Νοέμβριο του 2020. Επομένως οι ΗΠΑ θα αποχωρήσουν επίσημα σε 100 μέρες από τώρα, μια μέρα μετά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2020.

Πιθανότατα κάθε ρεαλιστική ελπίδα για την αναστρεψιμότητα της κατάστασης της υπέρθερμανσης του πλανήτη επαφίεται κατά πολύ στο αποτέλεσμα των εκλογών που θα φέρει σε αναμέτρηση τον Τραμπ με τον Μπάιντεν, με τον τελευταίο να έχει υποσχεθεί την επαναπροσχώρηση των ΗΠΑ στη συμφωνία για την κλιματική αλλαγή.

Από τη χρονιά υπογραφής της Συμφωνίας του Παρισιού, που υπογράφηκε σε ένα κλίμα αισιοδοξίας το 2015, έχουν μεσολαβήσει τα 5 πιο ζεστά έτη που έχουν καταγραφεί ποτέ στον πλανήτη, τεράστιες πυρκαγιές σε αχανείς εκτάσεις που έχουν ισοπεδώσει πόλεις από την Καλιφόρνια μέχρι την Αυστραλία, καύσωνες σε επίπεδα ρεκόρ που ψήνουν την Ευρώπη και την Ινδία και θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 38 βαθμούς κελσίου στον Αρκτικό κύκλο.

Αυτά θα μπορόυσαν να είναι ένα απλό «ορεκτικό», προειδοποιούν οι επιστήμονες, δεδομένου ότι τα επίπεδα υπερθέρμανσης που πρόκειται να ακολουθήσουν αναμένονται να είναι τριπλάσια ή και χειρότερα, μέχρι το τέλος του αιώνα εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα. Σε σημαντικό βαθμό η παγκόσμια αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και η αισθητή μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, κάτι που θα αποτρέψει περαιτέρω συμφορές, εξαρτάται από το αν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να ξαναμπούν στον «αγώνα». 

Χωρίς τη μακροπρόθεσμη συμμετοχή των ΗΠΑ στη Συμφωνία του Παρισιού, οι στόχοι της διάσκεψης γίνονται πολύ δύσκολοι να επιτευχθούν. Περίπου 200 χώρες έχουν υπογράψει τη συμφωνία με κύριο στόχο να περιορίσουν την αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς κελσίου τουλάχιστον.

Η Συμφωνία υπέδειξε σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, που μαζί με τις ΗΠΑ έχουν τη μερίδα του λέοντος στην εκπομπή άνθρακα, ότι θα πρεπεί να στραφούν σε πράσινες μορφές ενέργειας.

Ο Τραμπ, που κάποτε αποκάλεσε την επιστήμη της περιβαλλοντικής διαχείρισης «απάτη», δεν πήρε ποτέ με καλό μάτι τη συμφωνία, την οποία τη θεώρησε ως μια παγκόσμια προσπάθεια να ζημιωθεί η Αμερική ενώ η Κίνα να γλυτώσει με ελαφριές δεσμεύσεις. Επίσημανε οτί ο ίδιος είχε εκλεγεί «για να εκπροσωπεί τους πολίτες του Πιτσμπουργκ και όχι του Παρισιού»

Ακόμα και στην περίπτωση που εκλεγεί ο Μπάιντεν, ο δρόμος που πρέπει να διανύσει η διεθνής κοινότητα είναι μεγάλος, ο πλανήτης θα πρέπει να μειώσει τουλάχιστον κατά 7% τις ετήσιες εκπομπές άνθρακα σε αυτή τη δεκαετία για να επιβιώσει η ελπίδα για τη μείωση της μέσης θερμοκρασίας κατά 1,5 βαθμό. Φέτος, αυτή η περικοπή στις εκπομπές άνθρακα θα είναι εφικτή λόγω των επιπτώσεων της πανδημίας του κορονοϊού, που έπληξε την πλειοψηφία της παγκόσμιας οικονομίας. Ωστόσο, μια πιο βιώσιμη και μακροπρόθεσμη λύση για την απανθρακοποίηση πρέπει άμεσα να εφαρμοστεί. 

Η κρίση του κορονοϊού απέδειξε ότι σα χώρες μπορούμε να κάνουμε αξιοσημείωτα πράγματα σε πολύ σύντομα χρονικό διάστημα όταν πιστεύουμε ότι υπάρχει η ανάγκη. Απέδειξε ότι χρειαζόμαστε ηγέτες που επίσης να καταλάβουν τι χρειάζεται να γίνει στο επίπεδο της κλιματικής αλλαγής, επειδή αυτή η υπόθεση είναι άλλος ένας μετεωρίτης που κατευθύνεται στα κεφάλια μας. 

Ελεύθερη απόδοση από The Guardian