Ο αναγνώστης είναι ταξιδιώτης σε ένα τοπίο ήδη διαμορφωμένο. Και άπειρο. Έχει γραφτεί και το δέντρο και η πέτρα και ο άνεμος στο φύλλωμα και η νοσταλγία για το φύλλωμα αυτό και η αγάπη για όποιον κάθισε στη σκιά του. Και για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να ζω για λίγες ώρες κάθε μέρα μια εποχή της ανθρωπότητας που διαφορετικά θα μου ήταν ξένη. Δεν φτάνει μια ολόκληρη ζωή για να την ζήσεις. Δανείζομαι από τον Μπόρχες τη μισή μιας φράσης που είπε: η βιβλιοθήκη είναι μια πύλη στο χρόνο.
CARLOS MARIA DOMINGUEZ: ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΣΠΙΤΙ
