Η πιο ειλικρινής συγγνώμη στους υποψηφίους των Πανελλαδικών από έναν καθηγητή

«Λυπάμαι για την Φυσική. Λυπάμαι που για μία ακόμα φορά ΔΕΝ έχει τεθεί στο τραπέζι η συζήτηση για το πως τα παιδιά θα μαθαίνουν, για το πως θα αγαπήσουν το να μαθαίνουν. Πονώ για τα παιδιά που υποφέρουν και αυτήν την ώρα κλαίνε και θεωρούν τους εαυτούς τους αποτυχημένους, επειδή δεν κατάφεραν να απαντήσουν σε ερωτήσεις σαν αυτές που τους ζητήσαμε σήμερα. Και πως να ζητήσω πάλι συγγνώμη; Πόσες ακόμα συγγνώμες αντέχουν να ακούσουν;» καταλήγει ο καθηγητής. 

Παρακάτω το κείμενο του κ. Γεωργουδή

«Απογοήτευση…

Σήμερα, Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018, η ημέρα εξέτασης της Φυσικής στον Πανελλαδικό Διαγωνισμό, τον θεσμό που είναι περισσότερο γνωστός ως “Πανελλήνιες Εξετάσεις”. Ένα από τα εξεταζόμενα μαθήματα ήταν η Φυσική. Αφορούσε τους υποψήφιους των Φυσικομαθηματικών, των Πολυτεχνικών Σχολών και των Σχολών Επιστημών Υγείας (Ιατρικές κλπ).

Οι υποψήφιες/οι καλούνται να αποδείξουν ότι η “σχέση” τους με την Φυσική είναι μέτρια, καλή ή άριστη. Καλούνται, επομένως, να καταθέσουν στο γραπτό τους σε τι ποσοστό(;) ή ποσόν(;) έχουν αποκωδικοποιήσει τι ακριβώς είναι η Φυσική, γιατί την καλλιέργησε η ανθρώπινη σκέψη, γιατί υπάρχει και πού ακριβώς στοχεύει. Όλα αυτά τηρουμένων των αναλογιών, διότι δεν λησμονούμε ότι οι ερωτώμενοι – διαγωνιζόμενοι δεν είναι παρά έφηβες και έφηβοι των 18 χρόνων, που μεγάλωσαν και ωρίμασαν σε μία χώρα διαλυμένη οικονομικά και, δυστυχώς, και κοινωνικά.

Ύστερα από προετοιμασία ενός έτους, επί της συγκεκριμένης εξεταστέας ύλης, που πραγματεύεται πολύ στοχευμένα επιστημονικά θέματα, πολλά από τα οποία ανήκουν εδώ και 300 χρόνια στην Βίβλο της Φυσικής, ήρθε σήμερα η ώρα της κρίσης.

Η προετοιμασία συνίσταται σε ένα 8ωρο σχολικό πρόγραμμα κάθε ημέρα, ένα τρίωρο φροντιστηριακό πρόγραμμα (επίσης κάθε ημέρα), διαγωνίσματα προσομοίωσης (κάθε εβδομάδα), τόμοι ερωτήσεων και ασκήσεων, που πρέπει να απαντηθούν και να λυθούν, νεύρα – πολλά νεύρα, αγωνία, κλάματα, άγχος, όλα αυτά κόντρα στην ευαισθησία των 18 χρόνων, κόντρα στη ζωντάνια και τους χυμούς της νιότης, κόντρα και στην γοητεία της Φυσικής, που προφανώς προσωπικά θεωρώ κορωνίδα των Επιστημών και που είναι (χωρίς αμφισβήτηση) θυγατέρα της Φιλοσοφίας, όπως έλεγε ο αείμνηστος Δάσκαλος όλων μας Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας.

Έναν τέτοιο Γολγοθά ακολουθούν οι τελειόφοιτοι κάθε χρόνο. Στόχος; Μα να “εξασκηθούν”! Να εξασκηθούν, δηλαδή να εκγυμνάσουν το μυαλό τους να αντιμετωπίζει σχεδόν μηχανικά ένα ή περισσότερα επιστημονικά προβλήματα, που θα τεθούν, να μην καθυστερήσουν να σκεφτούν αλλά να ξέρουν εκ των προτέρων τα απαραίτητα βήματα επίλυσης και να είναι ταχύτατοι στις απαιτούμενες μαθηματικές ή αριθμητικές πράξεις.

Αν η Πολιτεία με τα θέματα που αποφασίζει να θέσει στους υποψήφιους ρίχνει λαδάκι στη φωτιά, τότε οι απαιτήσεις για πιο εντατική εκγύμναση των επόμενων καθίσταται απαραίτητη και αναπόφευκτη!

Δυστυχώς, η Επιτροπή Θεμάτων σήμερα ακριβώς αυτό πέτυχε: Να καταστήσει σαφές ότι “αν προπονηθείς στην ταχύτητα και μόνο, τότε θα τα καταφέρεις”!

Θέματα, που κατά ομολογία κάποιου “ειδήμονος”, που έδωσε “ενδεικτικές” απαντήσεις στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ: “ένας καθηγητής χρειαζόταν 1,5 ώρα για να απαντήσει”… Και έλα τώρα εσύ μαθητή των 18 χρόνων, που κουβαλάς όλα όσα σου φορτώσαμε, που κουβαλάς άλλα τρία μαθήματα προς εξέταση, έλα να απαντήσεις σε μόλις διπλάσιο χρόνο, δηλαδή σε 3 ώρες.

Έλα, μικρέ μου ήρωα των 18 χρόνων, να δεις το σχήμα του “βαρέος” θέματος (εικόνα 1) και να ΜΗΝ τρομάξεις, όπως τρόμαξα εγώ το πρωί όταν το είδα! Έλα να διαπιστώσεις ότι για χάρη σου κατασκευάσαμε ένα (περίπου) μηχανοστάσιο με ένα κύλινδρο (σε κεκλιμένο επίπεδο παρακαλώ) που συνδέεται με μία διπλή τροχαλία, που συνδέεται με μία ράβδο που συνδέεται με μία άλλη τροχαλία. Πρόσεξε μικρέ: η ράβδος έχει μήκος 3 μέτρα(!), δηλαδή από το ισόγειο ξεπερνά το μπαλκόνι του Α ορόφου, και η τροχαλία με την οποία είναι συνδεδεμένη έχει διάμετρο περίπου 1,5 μέτρο, δηλαδή είναι όσο είναι το ύψος ενός παιδιού 12 ετών, περίπου. Παρόλο που η τροχαλία αυτή έχει 1,5 μέτρο διάμετρο η μάζα της είναι μόλις 4 κιλά, δηλαδή είναι φτιαγμένη από κάτι σαν πούπουλο, αλλά είναι στερεό υλικό, από αυτά που συναντάς δεκάδες κάθε ημέρα στην ζωή σου…

Να συνεχίσω;

Να συνεχίσω με τα υπόλοιπα στοιχεία της άσκησης; Να συνεχίσω με τα υπόλοιπα τρία θέματα; Να συνεχίσω με απόγνωση και απογοήτευση; Ή να συνεχίσω με οργή και θυμό;

Να συνεχίσω με την Ένωση Ελλήνων Φυσικών (ΕΕΦ); Θαυμάστε σχόλιο (εικόνα 2):

“Τα θέματα της Φυσικής Προσανατολισμού ήταν σαφή, κάλυπταν μεγάλο μέρος της ύλης, ήταν διαβαθμισμένης δυσκολίας με αιχμή το Δ4 που απευθύνονταν σε πολύ καλά προετοιμασμένους υποψηφίους και ήταν εξαιρετικά σύνθετο.

Γενικότερα τα θέματα ήταν σαφώς δυσκολότερα από τα περσινά Θέματα

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ”

“Διαβαθμισμένης δυσκολίας”, “δυσκολότερα από τα περσινά Θέματα”…

Θαρρείς και αυτό μας ενδιαφέρει κυρίως και αποκλειστικώς! Αν είναι δυσκολότερα ή ευκολότερα από τα περσινά ή τα επόμενα.

Βέβαια, μας ενδιαφέρει να φοβίσουμε τον κόσμο! Να του φωνάξουμε: “Δύσκολη η Φυσική, παιδιά, δεν γίνεται να γράψετε καλά αν δεν…”

Και εδώ έρχεται το απαραίτητο συμπλήρωμα. Δείτε κάθε ημέρα, γύρω στις 4 παρά τέταρτο, στο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ ποιοι δίνουν “ενδεικτικές απαντήσεις”. Είναι η ΟΕΦΕ, δηλαδή οι Ιδιοκτήτες Φροντιστηρίων, δηλαδή οι “προπονητές” οι “εκγυμναστές” μεθόδων επίλυσης.

Δεν είναι κουβάρι. Είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.

Λυπάμαι για την Φυσική.

Λυπάμαι που για μία ακόμα φορά ΔΕΝ έχει τεθεί στο τραπέζι η συζήτηση για το πως τα παιδιά θα μαθαίνουν, για το πως θα αγαπήσουν το να μαθαίνουν.

Πονώ για τα παιδιά που υποφέρουν και αυτήν την ώρα κλαίνε και θεωρούν τους εαυτούς τους αποτυχημένους, επειδή δεν κατάφεραν να απαντήσουν σε ερωτήσεις σαν αυτές που τους ζητήσαμε σήμερα.

Και πως να ζητήσω πάλι συγγνώμη; Πόσες ακόμα συγγνώμες αντέχουν να ακούσουν;

Άι στην οργή, επιτέλους».