Η Κύπρος και τα ψέματα της Ευρώπης

Του Παναγιώτη Πασπαλιάρη

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι εμείς φταίμε περισσότερο από τους άλλους, τους πολιτικούς, τους Γερμανούς, τους Αμερικάνους, τη ΣΙΑ, τον Γιώργο Παπανδρέου για τη χρεοκοπία μας. Εμείς οι πολίτες. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι όταν μας κλέβουν οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες πρέπει να τους κλείνουμε φυλακή, να τους δημεύουμε τις περιουσίες και να πληρώνουμε τα χρέη στο ακέραιο. Όλοι, ανάλογα με το τι έχουμε δηλώσει ή κρύψει σε τραπεζικούς λογαριασμούς.

Όμως δεν μπορώ παρά να καυτηριάσω τα ψέματα της Ευρώπης τα μεγάλα. Την υποκρισία και την αλητεία ταυτόχρονα. Η Κύπρος, λέει, έχει έναν δυσανάλογα μεγάλο τραπεζικό τομέα. Ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου ήταν το 2011 896% του ΑΕΠ. Ο τραπεζικός τομέας του Λουξεμβούργου ήταν πάνω από 2000% του ΑΕΠ. Ο τραπεζικός τομέας του Λιχτενστάιν πάνω από 2600% του ΑΕΠ.

Ναι, θα έλεγε ο εκπαιδευμένος ευρωπαίος ψεύτης, αλλά στο Λουξεμβούργο και στο Λιχτενστάιν αν καταρρεύσουν οι τράπεζες δεν θα καταρρεύσουν τα κράτη, δεν είναι δηλαδή συστημικές, γιατί οι τράπεζες εκεί είναι αλλοεθνείς και αν καταρρεύσουν αυτό είναι πρόβλημα της Γερμανίας, της Γαλλίας ή των Η.Π.Α. Στην Κύπρο όμως, μιλάμε για την Τράπεζα Κύπρου και τη Μαρφίν Λαϊκή. Γι’ αυτές ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; Η απάντηση της Ευρώπης ήταν ο καταθέτης τους. Ούτε καν ο μέτοχος.

Κι όμως, αν η Τράπεζα Κύπρου είχε το 2011 αξία όσο το 230% περίπου του Κυπριακού ΑΕΠ, και η Μαρφίν Λαϊκή λίγο παρακάτω, η ING είχε περίπου το ίδιο ποσοστό με αυτές σε σχέση με το ΑΕΠ της Ολλανδίας και η UBS 260% σε σχέση με το ΑΕΠ της Ελβετίας. Αν καταρρεύσουν αυτές τι γίνεται; Την απάντηση έδωσε η ίδια η UBS. Πήρε πάνω της όλα τα τοξικά προϊόντα που αγόρασαν οι Ελβετικές τράπεζες από την αγορά ενυπόθηκων δανείων των Η.Π.Α. και τα διέγραψε, την ίδια στιγμή που η Ελβετία έκοβε νόμισμα και την ανακεφαλαίωσε.

Άρα, γιατί δεν υπάρχει φόβος στους Ευρωπαίους για τις δικές τους μεγάλες τράπεζες και γιατί δεν κάνει η Ευρώπη ο,τι έκανε η Ελβετία, δηλαδή να δώσει ένα αστείο ποσό για τα δεδομένα της (5,8 δις) να κρατικοποιήσει και να ανακεφαλαιώσει τις Κυπριακές τράπεζες; Τις οποίες, θυμίζω, διέλυσε με την εξίσου καταστροφική της απόφασή να κουρέψει το ελληνικό χρέος.

Το μυστικό κρύβεται θαρρώ στην δήλωση του πρώην προέδρου του Eurogroup, Γιουνκέρ, και πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, πριν τις αποφάσεις για την Κύπρο. «Δεν τολμώ να φανταστώ μια λύση για την Κύπρο ίδια με αυτή της Ελλάδας, δήλωσε». Και αυτό γιατί η λύση που προέκριναν οι Ευρωπαίοι για την Κύπρο τον συνέφερε περισσότερο.

Είναι όπως το είπε ο Πούτιν ανήθικο, και παράλληλα μπαμπέσικο χτύπημα σε μια αγορά που τους έμπαινε στο μάτι. Λένε στους Ρώσους, μη βάζετε τα λεφτά σας στην Κύπρο. Την ελέγχουμε εμείς. Να τα βάλετε στο Λουξεμβούργο ή στο Λιχτενστάιν ή στην Ελβετία. Κι εκεί τα ξεπλένουμε μια χαρά.

Η Ευρώπη χρειάζεται αλλαγή. Στον ίδιο φιλόξενο χώρο έγραφα ότι καλά κάνει η Ευρώπη και κυνηγάει τον ελληνικό θησαυρό που κρύβουν πολιτικοί και τραπεζίτες. Να στενάξουμε μέχρι να εμφανίσουμε με δημοκρατικές διαδικασίες τα κλεμμένα λεφτά. Όμως χρειάζεται οι κανόνες που ισχύουν για εμάς να ισχύουν και για τους Ευρωπαίους. Οι κανόνες που ισχύουν για την κυπριακή τράπεζα να ισχύουν και για τη γερμανική εταιρεία. Αν η δεύτερη ανταγωνιστεί αθέμιτα μια οποιαδήποτε εταιρεία λαδώνοντας πολιτικούς στην Ελλάδα να κλείσει πάραυτα. Να κλείσει λοιπόν η Siemens γιατί διέλυσε τον Ελληνικό λαό και όχι να χαϊδεύονται τα στελέχη της και να αμνηστεύονται.

Φοβάμαι ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της κεντρικής Ευρώπης και ζέχνει καθώς σκύβει κανείς στην απόφαση της Κύπρου, στις αποφάσεις για την Ελλάδα ή αυτές για την Ισλανδία. Κάτι που κρύβεται στις δικές τους παραφουσκωμένες τράπεζες και πληρώνει για τις επανεκλογές των πολιτικών τους και για τις αποφάσεις τους.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr