Η κυβέρνηση ζητούσε αίμα. Αλλά τώρα δεν αντέχει τη θέα του

Εδώ και εβδομάδες η κυβέρνηση Μητσοτάκη προκαλούσε προς κάθε κατεύθυνση με στόχο να πυροδοτήσει κοινωνικές αντιδράσεις και συγκρούσεις. Είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να σκεφτεί για να καλύψει την δολοφονική πολιτική της στο μέτωπο της πανδημίας αλλά και την επερχόμενη οικονομική κατάρρευση της χώρας.

Από την υπόθεση Κουφοντίνα, (τη δολοφονία του οποίου αποφάσισε η ίδια η οικογένεια Μητσοτάκη), μέχρι τις συνεχείς βάναυσες επιδρομές αστυνομικών εναντίον πολιτών, η κυβέρνηση εφάρμοζε τη στρατηγική της έντασης. Ήξερε προφανώς ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις. Κανένας λαός δεν κάθεται να ματώνει από τους πραιτοριανούς ενός καθεστώτος χωρίς, κάποια στιγμή, να αντιδράσει. Και αυτή ακριβώς την αντίδραση περίμενε ο κρατικός μηχανισμός για να της επιρρίψει όλες τις ευθύνες της αποτυχίας του. Ο Μητσοτάκης παίζει το τελευταίο του χαρτί ελπίζοντας να κινητοποιήσει τα πιο αντιδραστικά και φιλοφασιστικά ένστικτα της κοινωνίας.

Με τη σημερινή του πολιτική δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πανδημία στη ρίζα της. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε να συγκρουστεί τόσο με τα μεγάλα συμφέροντα του ιδιωτικού τομέα, που πλήρωσαν για την αναρρίχησή της ΝΔ στην εξουσία, όσο και με ξένους παράγοντες. Δεν μπορεί λόγου χάρη να εξασφαλίσει εμβόλια από τρίτες χώρες γιατί κάτι τέτοιο θα τον έφερνε σε αντιπαράθεση με τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες. Δεν μπορεί να διακόψει τις πολεμικές δαπάνες, προκειμένου να ενισχύσει το σύστημα υγείας, γιατί θα του τραβήξουν το αυτί οι μεγάλες πολεμικές βιομηχανίες και οι «σύμμαχοί» του. Επιλέγει δηλαδή να εγκαταλείψει την κοινωνία στην τύχη της όχι από ανικανότητα (αν και από αυτή είδαμε αρκετή) αλλά από συνειδητή επιλογή.

Μοναδική διέξοδος είναι να χρησιμοποιήσει τις εκρηκτικές συνθήκες που ο ίδιος δημιούργησε για να πουλήσει στην εκλογική του βάση μια αίσθηση ασφάλειας μέσω της άγριας αστυνομικής καταστολής. Ο Χρυσοχοϊδης παίζει κομβικό ρόλο σε αυτό το σχεδιασμό. Δεν είναι απλώς ένας «ψυχάκιας», εραστής της αστυνομικής βίας, όπως τον χαρακτηρίζουν. Είναι ο άνθρωπος κλειδί για τη σωτηρία της κυβέρνησης. Όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνεται η οικογένεια Μητσοτάκη.

Με το διάγγελμά του ο Μητσοτάκης επιχείρησε να εμφανιστεί ως ένας Ντε Γκολ ή μια Μάργκαρετ Θάτσερ. Το μόνο που κατάφερε ήταν να παρουσιαστεί και πάλι σαν μια θλιβερή μαριονέτα, που παίζει με δυνάμεις τις οποίες δεν κατανοεί και δεν μπορεί να ελέγξει.

Στην ιστορία δεκάδες ηγέτες έπαιξαν αυτό το χαρτί της φωτιάς. Και πάρα πολλοί κάηκαν από τις δικές τους αποφάσεις.

Πηγή: info-war.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr