Η Χ.Α. είναι εγκληματική οργάνωση στην ουσία, αλλά και νομοτυπικά

Της Τασίας Χριστοδουλοπούλου

Αισθάνομαι χαρά. Χαρά και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί συστημικό κίνδυνο και γιατί επιτέλους ξεκίνησε η εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής.

Από τις εκλογές του 2012, όταν καταγράφηκε πανηγυρικά η κρίση του πολιτικού συστήματος και το τέλος του δικομματισμού, γίνεται ένας συνεχής αγώνας να βρεθεί εναλλακτικός τρόπος διακυβέρνησης με κάθε μέσο.

Αυτός ήταν και ο λόγος που το σύστημα έπαιξε επικίνδυνα μέχρι πρόσφατα με τη Χρυσή Αυγή, χαρίζοντάς της την ασυλία για την εγκληματική της δράση, αφού τα ποσοστά της, της ήταν εξαιρετικά χρήσιμα σε ένα μελλοντικό σχέδιο διακυβέρνησης του τόπου. Η συρρίκνωση των ποσοστών των δυο πρώην κομμάτων εξουσίας και η αδυναμία του αστισμού να πείσει την κοινωνία ότι τα Μνημόνια και η φτωχοποίηση υπάρχουν για το κοινό καλό, από τη μια, και η εμφάνιση της ριζοσπαστικής Αριστεράς ως σταθερού παίκτη στο πολιτικό σκηνικό, από την άλλη, έχει προκαλέσει πονοκέφαλο στο πολιτικό σύστημα.

Με τη θεωρία των δυο άκρων, προσπάθησαν να απονομιμοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια κοινωνία που αμφισβητεί τη δική τους νομιμότητα να κυβερνούν και να τους συνθλίβουν τη ζωή.

Μαζί με τη θεωρία των δυο άκρων, δοκιμάζουν ενίοτε τη θεωρία του συνταγματικού τόξου, ίσως την έχουν για αργότερα, δεδομένου ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, έχει κουρελιάσει το Σύνταγμα, για να έχει απαιτήσεις να ηγηθεί τέτοιου τόξου. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά προβάλλει ως η μόνη εναλλακτική μορφή διακυβέρνησης, πράγμα που δεν μπορούν να ανεχτούν και είναι ως εκ τούτου ικανοί για όλα. Και μόνο με την ύπαρξή μας, αποτελούμε συστημικό κίνδυνο.

Σε μια τέτοια συγκυρία, η εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής αποκτάει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Γιατί δεν μπορεί να μείνει στα όρια που θέλει η κυβέρνηση ή στα όρια που θέλει η δικαστική εξουσία.

Όλοι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους, που το προηγούμενο διάστημα αδράνησαν, ολιγώρησαν ή συνεργάστηκαν με τη Χρυσή Αυγή, πρέπει να γίνουν αντικείμενο πολιτικού και κοινωνικού ελέγχου.

Αυτό είναι το πολιτικό επίδικο σήμερα. Να μην μείνει κανένα πολιτικό έρεισμα της Χρυσής Αυγής στο κράτος, ώστε η ίδια ή με άλλο όνομα να επανέλθει αργότερα να αξιοποιήσει αυτές τις διασυνδέσεις.

Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση στην ουσία, αλλά και νομοτυπικά.

Η εφαρμογή του άρθρου 187 ΠΚ, όσο προβληματικό κι αν είναι, για τη δικαστική της δίωξη, εφαρμόζεται κατά κόρον σε δεκάδες εγκληματικές οργανώσεις της λεγόμενης βαριάς εγκληματικότητας κάθε μέρα στα Τριμελή Εφετεία, αλλά δεν είδα κανέναν να παραπονείται ή να διαφωνεί.

Αυτοί που ανησυχούν για την εφαρμογή του 187 ή του 187 Α ΠΚ (που είναι ταυτόσημο) είναι γιατί έχουν μείνει χρονικά σε προηγούμενη συζήτηση. Για το αν το Σύνταγμα επιτρέπει να τεθεί εκτός νόμου ένα πολιτικό κόμμα. Αυτή η συζήτηση όμως γινόταν πριν την άγρια δολοφονία του Παύλου Φύσσα και των αποκαλύψεων που την ακολούθησαν, για προστασία της νύχτας, για εκμετάλλευση αλλοδαπών, για τάγματα εφόδου, βαρύ οπλισμό κ.λπ., που παραπέμπουν ευθέως σε εγκληματική οργάνωση.

Το να επαναφέρουμε σήμερα την επιχειρηματολογία που είχαμε εναντίον της έκτακτης νομοθεσίας το 2001 είναι τουλάχιστον αφελές. Κάθε πολιτική περίοδος έχει και τα επίδικά της. Τώρα το επίδικο είναι να ξεριζωθεί ο φασισμός και η νομιμότητά του. Να μην χρηματοδοτηθεί μια εγκληματική οργάνωση από τα χρήματα του ελληνικού λαού. Δεν κάνουμε εδώ σεμινάριο νομικών, είμαστε πολιτικό όργανο που αποφασίζει πολιτικές.

Ούτε θα εμφανιστούμε ως υπερασπιστές της Χρυσής Αυγής, από τον φόβο μήπως εφαρμοστεί η έκτακτη νομοθεσία στο εργατικό κίνημα και στην Αριστερά. Ούτε το εργατικό κίνημα, ούτε η Αριστερά πουλάει προστασία στη νύχτα, ούτε σκοτώνει, ούτε εκπαιδεύει τάγματα εφόδου, ούτε διατηρεί βαρύ οπλισμό, για να κάνουμε τέτοιες απλουστεύσεις.

Η δίωξη της Αριστεράς και των κινημάτων είναι πάντα θέμα κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και ποτέ ζήτημα νομοθεσίας. Κατά συνέπεια κάθε επιχείρημα, κάθε ισχυρισμός, κάθε λέξη που ενισχύει τον ιδεολογικό και πολιτικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, σε βάρος του εγκληματικού, δρα υπερασπιστικά γι’ αυτήν και για τη γραμμή της σκευωρίας που διακινεί στους ψηφοφόρους της. Το αν θα ψηφίσουμε κάποιο νόμο με τα κόμματα της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ, εφόσον δέχονται τις τροποποιήσεις μας, φαντάζομαι αυτό προσπαθούμε στο Κοινοβούλιο κάθε μέρα με τις τροποποιήσεις που προτείνουμε. Η επιμονή να εξαιρεθεί ειδικά αυτή η τροπολογία μοιάζει ακατανόητη, με πρόσχημα το 187 Α, που είναι ακριβώς το ίδιο με το 187 ΠΚ, σε υποκειμενική και αντικειμενική υπόσταση και μάλιστα με πράξεις και όχι φρόνημα και επιγράφεται «τρομοκρατικές πράξεις».

Σε κάθε περίπτωση όμως η ενασχόλησή μας πάλι με ένα δευτερεύον, μας στερεί τη δυνατότητα να συζητήσουμε για το πώς θα παρέμβουμε συστηματικά στην κοινωνία, ιδιαίτερα σήμερα που πρέπει να συνδυαστεί το αντιμνημονιακό με το αντιφασιστικό.

* Το άρθρο της Τασίας Χριστοδουλοπούλου είναι η παρέμβασή της στη συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr