Η εθνική αιχμάλωτη του κακού της δαίμονα

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 βρήκε την εθνική μας αισιόδοξη, ανανεωμένη και με νεοσύλλεκτο πηδαλιούχο στο τιμόνι της. Μετά το αποτυχημένο πείραμα της προηγούμενης χρονιάς, όταν ο Αντρέα Τρινκιέρι παρουσίασε αλλοπρόσαλλη εικόνα εντός και εκτός γηπέδου στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, η ελληνική ομοσπονδία έδωσε τα χέρια με τον Φώτη Κατσικάρη, ο οποίος είχε την ευλογία της κοινής γνώμης. Ο Ελληνας προπονητής φόρεσε το κοστούμι του ομοσπονδιακού για τα επόμενα τρία καλοκαίρια με συνεργάτες τους Δημήτρη Πρίφτη και Θανάση Σκουρτόπουλο.

Ενα άλλο καινούργιο πρόσωπο έκλεβε την παράσταση στα ξενοδοχεία και τα αεροδρόμια καθ’ οδόν προς τη Σεβίλλη. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν μόλις 19 ετών και με μια χρονιά ΝΒΑ στα πόδια του όταν πρωτοφόρεσε το εθνόσημο της εθνικής ανδρών σε μεγάλη διοργάνωση. Δεν είχε φτάσει ακόμη η ώρα του. Η ομάδα που ταξίδεψε στην Ισπανία τον είχε για μπαλαντέρ στην εφεδρική πεντάδα της, μάλλον μια προειδοποίηση για το μέλλον παρά ένα δυνατό χαρτί για το παρόν. Το παρατεταμένο «ωωω» των θεατών σε μια αεροπλανική προσπάθεια για φόλοου κάρφωμα με το ένα χέρι στον αγώνα με το Πουέρτο Ρίκο πρέπει να αντηχεί ακόμη στα τείχη της Χιράλδα.

Η εθνική αποχαιρέτησε νωρίς τον τραυματισμένο Βασίλη Σπανούλη, ενώ κάθισε επί αρκετούς μήνες σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι να μειωθεί η αρχική ποινή του Νικ Καλάθη για παράβαση ντόπινγκ από κάποιο made in USA συμπλήρωμα διατροφής. Ο Καλάθης αγωνιζόταν τότε στους Μέμφις Γκρίζλις, αλλά κάπου ανάμεσα στις συναντήσεις με δικηγόρους της ελληνικής ομοσπονδίας και του ΝΒΑ πρόφτασε να φωτογραφηθεί με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και να υποσχεθεί παλιννόστηση το επόμενο καλοκαίρι. Στην Ισπανία ταξίδεψε κανονικά και έπιασε θέση δίπλα στον Νίκο Ζήση με ρεζέρβες τους Βασιλειάδη, Μάντζαρη, Σλούκα.

Οι Παπανικολάου, Πρίντεζης, Καϊμακόγλου είχαν για υποστηρικτή τον εκκολαπτόμενο «Greek freak» (τον οποίο ο «Παπ» ετοιμαζόταν να ακολουθήσει στο ΝΒΑ), αλλά το σύνηθες «no» του Κουφού άφησε σχεδόν αβοήθητο τον Μπουρούση. Ο φιλότιμος Γλυνιαδάκης και ο τραυματίας Βουγιούκας αποδείχτηκαν ανήμποροι να προστατεύσουν το οχυρό. Οι Σέρβοι είδαν το κενό και χτύπησαν κατευθείαν στην καρωτίδα. Η προσγείωση στο πρώτο κιόλας νοκ άουτ παιχνίδι υπήρξε ανώμαλη, όπως συμβαίνει όταν κάποιος πέφτει από ψηλά.

Η εναρκτήρια εβδομάδα του σπανιόλικου Μουντομπάσκετ βρήκε την εθνική μας σε υψηλή πτήση και δημιούργησε κύμα αισιοδοξίας. Οι ύπουλοι δαίμονες της πρεμιέρας δεν εμφανίστηκαν ποτέ και η επικίνδυνη Σενεγάλη έφυγε με 23 πόντους στην καμπούρα (87-64, Καϊμακόγλου 17). Το ραντεβού με τις Φιλιππίνες γέμισε το «Σαν Πάμπλο» με ασιατικές στριγγλιές, αλλά η διαφορά ποιότητας ήταν και πάλι εμφανής: 82-70, με προσωπικό ρεκόρ του Πρίντεζη (25 π.). Οι Πορτορικανοί δοκίμασαν πρώτοι τα δόντια του Γιάννη (15π.), αλλά τον χορό στο 90-79 τον έσυρε η παλιοσειρά που λέγεται Ζήσης (19 π.). Ο Παπανικολάου (14 π.) κοίταξε στα μάτια τον Μπογκντάνοβιτς και οι Κροάτες δεν απείλησαν ποτέ το ελληνικό αήττητο: 76-65, τέταρτη συνεχόμενη διψήφια νίκη. Η Αργεντινή του Σκόλα έστησε καβγαδάκια και προβοκάτσιες, αλλά η εποχή του Τζινόμπιλι και των μελαγχολικών ολυμπιακών προημιτελικών είχε περάσει ανεπιστρεπτί: 79-71, με 21 πόντους του Καλάθη και 16 του πάντοτε πρόθυμου να απαντήσει στις προκλήσεις Μπουρούση: 5–0! Με όμορφο, μοντέρνο μπάσκετ και με το βλέμμα ψηλά την ίδια ώρα που άλλες παραδοσιακές δυνάμεις αγκομαχούσαν. Αυτό το αγκομαχητό ήταν που έριξε τους Σέρβους στο μονοπάτι της εθνικής μας.

Υπό κανονικές συνθήκες η πρώτη του ομίλου της Ελλάδας θα έβρισκε πιο βολικό αντίπαλο στο χιαστί παιχνίδι της. Αλλά οι Σέρβοι με ρεκόρ 2-3 και ήττες από Γαλλία, Βραζιλία, Ισπανία στον όμιλο της φωτιάς ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να ανάψουν τις μηχανές. Η συνέχεια της διοργάνωσης έμελλε να τους βρει στο δεύτερο σκαλοπάτι του βάθρου μια ολόκληρη εβδομάδα μετά την επιστροφή της ελληνικής αποστολής στην Αθήνα. Το ντέρμπι της Μαδρίτης ξεκίνησε με καρφώματα του Κάλινιτς που άλλαξαν άρδην την ατμόσφαιρα και εξελίχτηκε σε πανωλεθρία μετά το 50-50 του 23ου λεπτού: 72-90, με 21 πόντους του… άλλου Μπογκντάνοβιτς, 13 του Τεόντοσιτς, 14 του Καλάθη, 12 του Πρίντεζη.

Η εθνική αποκλείστηκε με ρεκόρ 5-1 και ο άτυχος Κατσικάρης έζησε την πρώτη από τις διαδοχικές πίκρες που του επιφύλασσε η ομοσπονδιακή θητεία του: τρεις σερί αποκλεισμοί σε νοκ άουτ παιχνίδια, συνολικό ρεκόρ 14-3, μηδέν εις το πηλίκον! «Το αποτέλεσμα-ήττα ισοπεδώνει την εικόνα που παρουσιάσαμε στον πρώτο γύρο» ομολόγησε ο Γιώργος Πρίντεζης. Ηταν ωστόσο μια χρονιά επιστροφής. Η τριετία 2014-16 επανέφερε στο προσκήνιο κάποιες αρετές και αξίες που κινδύνευσαν να ξεχαστούν στα χρόνια που προηγήθηκαν. Σε μια γωνιά των αποδυτηρίων ο αρχηγός της εθνικής Νίκος Ζήσης έχυνε πικρά δάκρυα, ανήμπορος να συμβιβαστεί με την ιδέα της αποτυχίας. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τον έβλεπε συγκινημένος και απορούσε.

Εκείνες τις στιγμές ο μικρός κατάλαβε τι σημαίνει «επίσημη αγαπημένη» για τους εραστές της. Οι παραστάσεις της εθνικής ΗΠΑ του 2014 θύμισαν την αρχική ομάδα-όνειρο όσο καμιά άλλη από τις διαδόχους της, στην ίδια μάλιστα χώρα όπου εκτοξεύτηκαν το ’92 τα πρώτα βεγγαλικά. Απέναντι στην παντοδύναμη ταξιαρχία των Στεφ Κάρι, Τζέιμς Χάρντεν, Κάιρι Ιρβινγκ, Αντονι Ντέιβις, Κλέι Τόμπσον, ΝτεΜάρκους Κάζινς (υπό την καθοδήγηση του Μάικ Σιζέφσκι) ουδείς αντίπαλος πήρε ανάσα.

Οι Σέρβοι έχασαν τον τελικό με 129-92 (Ιρβινγκ 26), οι Λιθουανοί τον ημιτελικό με 96-68, οι Σλοβένοι τον προημιτελικό με 119-76 και πάει κλαίγοντας. Οι αμφιτρύωνες Ισπανοί είχαν σημάνει πανστρατιά για το χρυσό μετάλλιο, αλλά στραπατσαρίστηκαν από την ελλιπή Γαλλία και έμειναν πανηγυρικά εκτός τετράδας. Η αποτυχία τους ήταν μια κάποια παρηγοριά. 

* Περιοδικό Hot Doc #186, H ιστορία του Μουντομπάσκετ 1950-2019, 25/08/2019