Η Α.UK.US., η ασθμαίνουσα Ευρώπη και η συστημική «ατυχία» της Ελλάδας

Στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και υπό το πρίσμα της αναπάντεχης για πολλούς AUKUS (αμυντικής συμφωνίας ΗΠΑ-Βρετανίας-Αυστραλίας), αυτό που δοκιμάζεται ξανά είναι η σημερινή υπόσταση/εκδοχή του γαλλο-γερμανικού άξονα, που υποτίθεται ότι συγκροτήθηκε για την εδραίωση της ειρήνης αλλά και ως ατμομηχανή ενοποίησης της Γηραιάς ηπείρου. Σήμερα, μετά από δεκαετίες απουσίας οραματιστών ευρωπαϊστών ηγετών στο τιμόνι των χωρών αυτών και την εδραίωση της χρηματοπιστωτικής αγοράς στο «πιλοτήριο» της ΕΕ, δοκιμάζεται ακόμα και αυτό το χαλαρό αφήγημα μιας οικονομικής και νομισματικής ένωσης που κράτησε τα τελευταία 20 χρόνια οριακά «ζωντανό» το ενωσιακό εγχείρημα. Το Brexit άλλωστε έδωσε το έναυσμα για διεθνείς εξελίξεις που άτολμα ήταν ήδη από καιρό κοινός τόπος στα σαλόνια των ευρωπαϊκών ελίτ σε μια πορεία μετα-παγκοσμιοποίησης.

Αυτοί που σήμερα επιμένουν να μιλούν για ήττα της Γαλλίας από τις ΗΠΑ στη διεθνή σκακιέρα, αποκρύπτουν έντεχνα τη στοχοποίηση του αδύναμου κρίκου του γαλλο-γερμανικού άξονα (Γαλλίας) και την υποβάθμισή της ως άλλης μιας περιφερειακής δύναμης, αφού πασιφανώς οι δυνατότητες, το κύρος και η γεωπολιτική της εμβέλεια μπορούσαν να μετρηθούν μόνο σε ένα ευρωπαϊκό συμμαχικό καμβά και μόνο δι’ αυτού. Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μεσόγειο, με τον (έστω και αφ’ υψηλού) διαγκωνισμό της Γαλλίας με άλλες περιφερειακές δυνάμεις (Τουρκία, Ισραήλ, ακόμα και Αίγυπτο) συνηγορεί προς επίρρωση των παραπάνω. Κυρίως όμως, το αφήγημα της γαλλικής ήττας συσκοτίζει τη γενική υποχώρηση της Ευρώπης εν γένει στη διεθνή σκηνή και την απώλεια μεγάλου μέρους ακόμα και αυτού του ισχνού γεωπολιτικού βάρους που είχε διατηρήσει τα τελευταία χρόνια. Το δραματικό, αγχώδες και λαχανιασμένο τρέξιμο πίσω από την «ξαφνική» αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και η οχύρωση της ευάλωτης Ευρώπης απέναντι στον «τρόμο» ενός νέου μαζικού προσφυγικού κύματος, είναι ενδεικτικά. Η εικόνα του επιστάτη που οχυρώνει το κονάκι του απέναντι σε μια εισβολή κατά του Πύργου του αφέντη.

Σε αυτό το πλαίσιο, η θέση της Ελλάδας καθίσταται περισσότερο αμφίρροπη και πάντως λιγότερο ορατή. Η συγκυρία βρίσκει στο τιμόνι της χώρας τον Κυριάκο Μητσοτάκη που, ανάμεσα σε φιλελεύθερα αφηγήματα και ακροδεξιό πολιτικό προσωπικό, επιχειρεί αγχωμένα να δώσει το στίγμα του. Βαφτίζοντας την ακροβασία ως πολυδιάστατη πολιτική, αφενός συντάσσεται με τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της ηττημένης Ευρώπης με πρόφαση το προσφυγικό και αφετέρου επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την παραπέρα τύχη του πολιτικο-στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα με την ευκαιρία της ανανέωσης της αμυντικής συμφωνίας με την Αμερική που… «έπεσε στη βάρδια του» (διαταράσσοντας προς ώρας την ανεμελιά να κυβερνάει κανείς αυτή τη χώρα), εκλαμβάνοντάς την ως ευκαιρία συμβολής στο νέο διεθνές σκηνικό.    

Εδώ, δεν θα διέφευγε της προσοχής ενός προσεκτικού παρατηρητή ότι το τελευταίο εφ’ όλης της ύλης ραντεβού μεταξύ Ελλήνων και Αμερικανών διαπραγματευτών που απέβη σε πολύχρονο καθεστώς παραμονής των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα μέχρι σήμερα, πραγματοποιήθηκε (τυχαία;) το 1990. Τριάντα ένα (31) δηλαδή χρόνια πριν, όταν επί πρωθυπουργίας ενός άλλου Μητσοτάκη, του Κωνσταντίνου, και με όχημα μια ασθμαίνουσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δέσμευε άρρηκτα τη χώρα στο πολιτικο-στρατιωτικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, περισσότερο θα ‘λεγε κανείς και από εκείνο του ΝΑΤΟ. Ότι διημείφθη έκτοτε (όπως στις περιπτώσεις της Σούδας, της Λάρισας, της Μαγνησίας, του Στεφανοβίκειου και της Αλεξανδρούπολης, καθώς και αργότερα με τα σενάρια για την Κάρπαθο, την Καλαμάτα, τη Σύρο και την Κάλυμνο) αποτέλεσαν διαχειριστικές υποθέσεις της βασικής συμφωνίας του 1990. 

Αυτό που ξεκινάει με την AUKUS στο διεθνές σκηνικό, η «τρομαγμένη» στάση των ανήμπορων να αντιδράσουν Ευρωπαίων και η πολιτική συγκυρία στην Ελλάδα, μπορεί εύκολα να προσθέσει άλλο έναν ιστορικό κρίκο στην μακριά αλυσίδα των δεινών αυτής της χώρας! 

* Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, ΜSc Πολιτικής Κοινωνιολογίας & Συγκριτικής Πολιτικής
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr