Η ανικανότητα των κυβερνώντων στα Τέμπη

Δεν το χωράει ο νους ανθρώπου ακόμη και με νοημοσύνη Νεάντερνταλ, ότι σε διπλή σιδηροδρομική γραμμή, κάποιοι «υπεύθυνοι» άφησαν δυο συρμούς , να βρεθούν στην ίδια γραμμή, σε πορεία σύγκρουσης. Υπάρχει μία σημαντική ειδοποιός διαφορά του τρένου σε σχέση με όλα τα άλλα μεταφορικά μέσα. Αυτή η διαφορά, βρίσκεται στο γεγονός, ότι το τρένο σε αντίθεση με τα άλλα χερσαία μεταφορικά μέσα, δεν έχει τη δυνατότητα ελιγμών για την αποφυγή ενδεχόμενης σύγκρουσης με αντιθέτως ερχόμενο συρμό, αλλά ακολουθεί την μοιραία πορεία που ορίζουν οι σιδηροδρομικές γραμμές πάνω στις οποίες είναι δεσμευμένο να κινείται.

Εάν λοιπόν λόγω λανθασμένων χειρισμών βρεθούν δύο συρμοί επάνω στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή, με αντίθετη κατεύθυνση, η μόνη δυνατότητα για να μην συγκρουστούν, είναι να ειδοποιηθούν και οι δύο μηχανοδηγοί έγκαιρα ώστε να προλάβουν να φρενάρουν όταν οι συρμοί βρίσκονται ακόμη σε ικανή απόσταση μεταξύ τους. Αν δεν υπάρξει αυτή η προειδοποίηση, το μοιραίο αποτέλεσμα είναι η φοβερή σύγκρουση.

Το βασικότερο λοιπόν πρόβλημα του τρένου, βρίσκεται στο γεγονός ότι η πορεία του, είναι δέσμια στις σιδηροτροχιές πού δεν του επιτρέπουν τον παραμικρό ελιγμό αποφυγής μιας ενδεχόμενης μετωπικής σύγκρουσης, παρά μόνο τη δυνατότητα της επιβράδυνσης του από το φρενάρισμα, που για να έχει αποτέλεσμα, χρειάζεται την ικανή απόσταση του ενός συρμού από τον αντιθέτως κινούμενο.

Στις μέρες μας που οι ταχύτητες των συρμών έχουν αυξηθεί πάρα πολύ η σύγκρουση μεταξύ των δύο αντιθέτως κινούμενων συρμών στην ίδια γραμμή, έχει πολύ σοβαρότερες επιπτώσεις από παλαιότερα.

Το σύγχρονο τρένο χωρίς αμφιβολία πλεονεκτεί σε σχέση με τα άλλα μέσα χερσαίας μεταφοράς στην άνεση στη μικρή ενεργειακή κατανάλωση, αλλά και στο μικρό ενεργειακό αποτύπωμα που αφήνει στο περιβάλλον, ιδίως όταν, ηλεκτροκινείται. Υστερεί μόνο όπως ειπώθηκε παραπάνω στο ότι δεν διαθέτει τη δυνατότητα ελιγμών αποφυγής σύγκρουσης, όπως όλα τα άλλα χερσαία μέσα μεταφοράς.

Για να ελιχθεί λοιπόν ένας συρμός, να αλλάξει δηλαδή γραμμή, είναι απαραίτητη η επέμβαση του σταθμάρχη που σε συνεργασία με τον κλειδούχο και σε συνδυασμό με κάποιο ηλεκτρομηχανικό σύστημα, οδηγούν τον συρμό στη γραμμή που θα συνεχίσει με ασφάλεια το ταξίδι προς τον προορισμό του.

Όταν όμως συμβεί δύο συρμοί από λάθος χειρισμού χωρίς κάποια προειδοποίηση σε μία κλειστή στροφή ,η κατά την έξοδο από ένα τούνελ να αντιληφθούν ο ένας τον ερχομό του άλλου, όπως ο επιβατικός τον εμπορικό συρμό στα Τέμπη, είναι πλέον ελάχιστες οι δυνατότητες αποφυγής της σύγκρουσης. Κάτι πού με όλα τα άλλα μεταφορικά μέσα είναι εύκολο να επιτευχθεί, με κάποιον ελιγμό αποφυγής, διότι το όχημα που κινείται στην άσφαλτο έχει τη δυνατότητα και το χώρο να στρίψει δεξιά ή αριστερά ώστε να αποφύγει ενδεχομένως τη μετωπική σύγκρουση με το απέναντι όχημα.

Το τρένο όμως, είναι καταδικασμένο, -όταν η απόσταση από το συρμό που έρχεται από απέναντι είναι μικρή -να συγκρουσθεί με αυτόν. Είναι λοιπόν, απολύτως απαραίτητη η έγκαιρη προειδοποίηση, ώστενα μην υπάρξει ποτέ περίπτωση εισόδου ενός συρμού από την αντίθετη κατεύθυνση στην ίδια γραμμή με έναν άλλο.

Αυτό χρειάζεται αφενός τον έλεγχο από τους υπευθύνους σταθμάρχες που πρέπει να είναι έμπειροι και για κάθε ενδεχόμενο τουλάχιστον δύο, συνεργαζόμενοι μεταξύ τους, ενώ σε όλο το μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, επιβάλλεται να υπάρχουν παράλληλα, τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, που να λειτουργούν άριστα , ώστε εάν ο σταθμάρχης αποτύχει να διαχειριστεί σωστά την διευθέτηση των δυο τρένων που διασταυρώνονται με κατεύθυνση αντίθετη το ένα από το άλλο ,όταν ανάβουν οι κόκκινοι σηματοδότες, να τα προειδοποιούν για το λάθος, ότι δηλαδή στην ιδία γραμμή έρχεται αντιθέτως κινούμενο τρένο , ώστε τα τρένα να σταματήσουν αναμένοντας λίγο πριν από τη διασταύρωση να περάσει η απέναντι αμαξοστοιχία στη διπλανή γραμμή, και όταν ανάβουν οι πράσινοι σηματοδότες, ότι η γραμμή είναι ελεύθερη ώστε τα τρενα έχοντας διασταυρωθεί να συνεχίσουν το κάθε ένα στη γραμμή του

Το φοβερό δυστύχημα στα Τέμπη είναι δυστυχώς η τραγική, συνέπεια από την αδιαφορία της κυβέρνησης των αρίστων της Ελλάδας 2.0, που χρόνια τώρα δεν φρόντισε για την οργάνωση της παθητικής ασφαλείας των σιδηροδρόμων και εγκατέλειψε την συντήρηση και την προστασία της ηλεκτρικής και ηλεκτρονικής υποδομής, των αυτοματισμών σηματοδότησης και τηλεειδοποίησης από τους βανδαλισμούς και το
πλιάτσικο.

Δεν είναι τόσο τεράστιο το κόστος για μία τόσο σημαντική και σωτήρια επέμβαση άμεσης συντήρησης και αντικατάστασης των κατεστραμμένων από τους βανδαλισμούς και τις κλοπές συστημάτων σηματοδότησης και τηλεειδοποίησης που είχαν εγκατασταθεί παλαιότερα.

Είναι απαραίτητο να επιβληθεί από την πολιτεία, η απαγόρευση της μαύρης αγοραπωλησίας χαλκού, καλωδίων ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ανταλλακτικών (η αστυνομία αντί να «Βοηθάει» στα πανεπιστήμια δέρνοντας φοιτητές, ας βοηθήσει στη σύλληψη των βανδάλων και καταστροφέων του τόσο σημαντικού εξοπλισμού των σιδηροδρόμων. Ας βοηθήσει επιτέλους και για την ασφάλεια του τόσο πολύτιμου εξοπλισμού για την σήμανση και την τηλεειδοποίηση των σιδηροδρόμων)

Η σύγκρουση μεταξύ των δυο συρμών στα Τέμπη, σε μια εποχή με τόσες τεχνολογικές δυνατότητες για ασφαλή συγκοινωνία, είναι κάτι το πρωτοφανές και απολύτως απαράδεκτο. Το τρένο, ένα εξαιρετικό από κάθε άποψη λαϊκό , οικολογικό και ασφαλές μέσο μεταφοράς, θα μπορούσε με την κατάλληλη φροντίδα, να αποτελέσει τον συγκοινωνιακό πυλώνα για το μπόλιασμα της εγκαταλειμμένης ελληνικής επαρχίας με το πιο δημιουργικό και δυναμικού μέρος του λαού μας τους νέους και τις νέες μας, που ταλαιπωρείται με την ανεργία συγκεντρωμένο μόνο στα αστικά κέντρα.

Η αδιαφορία για την εξασφάλιση των συνθηκών της απόλυτης ασφάλειας και ποιότητας του σιδηροδρομικού δικτύου, είναι ένα βαρύτατο πολιτικό ατόπημα . Είναι τεράστια η ευθύνη των κυβερνώντων.

*Ο Γιώργος Θ. Μιχαήλ είναι Αρχιτέκτονας- βιομηχ. Σχεδιαστής

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr