Χρυσό Βατόμουρο σκηνοθεσίας και σεναρίου

Λοιπόν. Το απόμακρο μάς τελείωσε. Και το Μαξίμου προκαλεί negative connotation. Αρνητικούς συνειρμούς. Ο Λουδοβίκος πρέπει να βγάλει τη φορεσιά τού βασιλιά ήλιου, να βγει από τις Βερσαλλίες και να έρθει πιο κοντά στους υπηκόους του.
Μία συμπαθητική γωνιά, σε ένα από τα 36 ακίνητα που διαθέτει, είναι ιδανική για ένα πρωθυπουργικό διάγγελμα. Σαν να κάνει web meeting ή καλύτερα τσάτινκ με φίλους από σπίτι σε σπίτι. Άρα στο σπίτι του.
Κι επειδή έχουμε πόλεμο, επειδή υπάρχει αγωνία επιβίωσης λόγω ακρίβειας, ένα στιλ αλά Τζορτζ Κλούνεϊ με 3 ημερών γένια, που υπονοεί την κρισιμότητα των καιρών, θα γράψει καλά στο φακό. Θα προσομοιάζει με πολίτη που νιώθει: «..αγωνία όταν ανοίγει ο λογαριασμός ρεύματος στο σπίτι, όταν το βλέμμα κοιτά το ράφι του super market ή τον μετρητή της βενζίνης».

Όχι σακάκι παρακαλώ, ούτε πουκάμισο. Έχουμε πόλεμο, το λέει το διάγγελμα: «Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ξαναφέρνει τον πόλεμο στην Ευρώπη». Βέβαια όταν βομβαρδιζόταν η Γιουγκοσλαβία, όταν βομβαρδιζόταν το Σαράγιεβο ήταν απλώς Τρίτη. Αλλά αυτά δεν αφορούν τη σκηνοθεσία. Ένα casual t-shirt λοιπόν από οργανικό βαμβάκι, σε μπλε απόχρωση είναι ό,τι πρέπει για την περίσταση.

Για φόντο βιβλία. Πολλά βιβλία. Σηματοδοτούν την αριστεία κι αυτή τη θέλουμε. Και σφιχτό πλανάκι, ώστε να υπάρχει εύκολη εστίαση στο κείμενο του υποβολέα. Γενικά θέλουμε μία ατμόσφαιρα μαζεμένη που να μην έρχεται κόντρα με τα «μετρημένα μέτρα στο μέτρο της πραγματικότητας» που θα αναγγελθούν.

Φώτα, κάμερα, πάμε!

Φιλότιμη η σκηνοθετική προσπάθεια και εμφανής. Αλλά στιφάδο μόνο με κρεμμύδια δεν γίνεται, κι εν προκειμένω ψαχνό δεν υπάρχει λόγω πολέμου. Διότι σύμφωνα με το σενάριο της κυβέρνησης το κύμα της ακρίβειας που σαρώνει την χώρα ξεκίνησε πριν 3 εβδομάδες. Νωρίτερα, όλα έβαιναν καλώς απλά δεν το ξέραμε.

Επίσης, σύμφωνα με πάντα με το κυβερνητικό σενάριο, αν ο λαός επιθυμεί κάτι περισσότερο από κρεμμύδια σάλτσα, θέτει αυτομάτως σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα.

Τέλος, το μενού προορίζεται μόνο για 3,2 εκατομμύρια πολίτες, όπου μέσα σε αυτούς αθροίζονται οι οικονομικά ευάλωτοι, οι χαμηλόμισθοι συνταξιούχοι και μικρομεσαίοι. Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε μεσαία τάξη και πάνω και δεν έχουμε ανάγκη.

Σε χοντρές γραμμές αυτή ήταν η παράσταση που παρακολουθήσαμε χτες βράδυ. Ένας μονόλογος με ιστορικές ανακρίβειες, φτωχή πλοκή και χάλια υποκριτική. FIN.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr