Η βλακεία ως πολιτικό… προσόν

Του Νίκου Τσαγκρή

Η βλακεία είναι τόσο αφοπλιστική που μπορεί, εύκολα, να εκληφθεί και ως ευφυΐα. Το ίδιο εύκολα, ένας βλάκας μπορεί να «εξοντώσει» έναν ευφυή…

Συζητούν, ας πούμε, ένας βλάκας με έναν ευφυή. Ο βλάκας: «Είσαι βλάκας»!.. Τι απαντάει ο ευφυής; Το πιθανότερο είναι να απαντήσει: «Bλάκας είσαι και φαίνεσαι…». Μια άλλη απάντηση είναι: «Πώς το κατάλαβες, αφού είσαι τόσο βλάκας;».

Στη δεύτερη περίπτωση, ο ευφυής ρισκάρει. Απαντάει στον βλάκα με ερώτηση, ποντάροντας στη βεβαιότητα ότι ο βλάκας δεν θα έχει απάντηση. Όμως, σε πείσμα του ευφυούς, ο βλάκας του απαντά: «Βλακείες…». Πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι ο βλάκας δεν είναι βλάκας, αλλά κάνει τον βλάκα…

«Στην πολιτική, το να υποδύεσαι τον βλάκα σ’ έναν βλάκα πολιτικό σου αντίπαλο, είναι μια ηδονή υψηλής αισθητικής», υποστηρίζουν κάποιοι ευφυείς πολιτικοί∙ οι οποίοι μπορεί να είναι και βλάκες που υποδύονται τους ευφυείς ή ευφυείς που κάνουν τους… βλάκες.

Μια από τις μεγαλύτερες βλακείες της «μνημονιακής εποχής» (άλλη βλακεία αυτή!) εκδηλώθηκε από τον… ευφυή κύριο Σαμαρά και το επιτελείο του, με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Η βλακεία αυτή έφτασε στην κορύφωσή της όταν, μετά την εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της Μεσογείων, βγήκε ο εκπρόσωπός του (Σίμος Κεδίκογλου) και, απευθυνόμενος προς τον ελληνικό λαό, εκτόξευσε μια απίστευτη βλακεία: «Σήμερα αποκατεστάθη η ομαλότητα στην ΕΡΤ». Υποδεικνύοντας ως ομαλότητα τις χειροπέδες που πέρασε στην εξώπορτα του ραδιομεγάρου ο ευφυής συνάδελφός του, ο κ. Δένδιας…

Στην επικοινωνιακή «σχολή Σαμαρά», της οποίας βασική μέθοδος διακυβέρνησης ήταν η αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση μέσω των media («μονταζιέρα»), η βλακεία εκλαμβάνετο ως πολιτικό προσόν: αρκεί ο αρμόδιος… βλαξ να ήταν ασύστολος συκοφάντης – κατασκευαστής αντισύριζα ειδήσεων και σχολίων. Και να διέθετε υποκριτικές ικανότητες ώστε να υποδύεται -αναλόγως των τηλεοπτικών περιστάσεων- τον κοινό νου, τον ευφυή, τον ιδιοφυή ή τον εαυτό του: τον βλάκα!

Το τελευταίο, ας το ομολογήσουμε, το κατάφερνε θαυμάσια ο υπουργός επί της Υγείας της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Τον θυμόμαστε όλοι, φαντάζομαι, να ποζάρει ως ευφυής, καθώς -με υπερβάλλοντα ζήλο- εφάρμοζε τις εντολές τις τρόικας, ως ο βλάξ εαυτός του, καθώς δήλωνε «ε, όχι και να μου κλέψει η τρόικα τη δόξα» και ως ιδιοφυής, καθώς διέπραττε τη βλακεία της χρονιάς, αποκαλύπτοντας διαπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ με το… ράδιο Κόκκινο. Το οποίο, «παίζει διαφημίσεις του… Καλμόλ και γι’ αυτό διαπλέκεται με τους φαρμακοβιομήχανους, πράγμα που σημαίνει ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διαπλεκόμενος»∙ του τύπου «ο υπουργός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο… Άδωνις είναι μπουζούκι»…

Αυτό, ακριβώς, το… μπουζούκι είναι, που κληροδότησε την επικοινωνιακή πολιτική της σχολής Σαμαρά στον διάδοχό του στην ηγεσία της Ν.Δ., τον… ευφυή Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο οποίος συνέχισε να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση διά της μεθόδου Σαμαρά: σαν κυβέρνηση που κάνει αντιπολίτευση στην… αντιπολίτευση μέσω των media, («μονταζιέρα») Είπαμε, στη συγκεκριμένη μέθοδο η βλακεία εκλαμβάνετο ως πολιτικό προσόν.

Το συγκεκριμένο πολιτικό… προσόν βελτιώθηκε προσφάτως, υπό την έννοια ότι στην αντιπολίτευση μέσω των media («μονταζιέρα») επήλθε συγχώνευση των media με τη «μονταζιέρα». Με αποτέλεσμα, η αντιπολιτευτική γραμμή της Ν.Δ. να χαράσσεται απ’ ευθείας από τα media. Και, απλά, να την παίρνει και να την κάνει πρόζα ο… ευφυής αρχηγός της: να την διασπείρει βλακωδώς, ως εκπρόσωπος των μιντιαρχών και των συμφερόντων τους, με αποτέλεσμα την πολιτική (και όχι την κυβερνητική) αποσταθεροποίηση, που είναι και δική του αποσταθεροποίηση…

Το κακό είναι ότι μόνο ο κοινός νους μπορεί να αντιληφθεί ότι η συγκεκριμένη βλακώδης «γραμμή» είναι τόσο τοξική που, στην οργουελική εκδοχή της, θα μπορούσε να εξοντώσει κάθε «αντίπαλο» αλλά και κάθε «φίλο», από τον πιο βλάκα έως τον πιο ευφυή. Και ακόμα, την ίδια την πολιτική. Και δυστυχώς, απ’ αυτήν την άποψη στην Ελλάδα δεν τα πάμε καθόλου καλά: απουσιάζει ο κοινός νους…

Όπως και να ’χει, ένα είναι σίγουρο: η βλακεία είναι τόσο αφοπλιστική που μπορεί, εύκολα, να εκληφθεί και ως ευφυΐα. Το ίδιο εύκολα, ένας βλάκας μπορεί να «εξοντώσει» έναν ευφυή. Ιδιαίτερα στον χώρο της πολιτικής, όπου η βλακεία κυριαρχεί. Παγκοσμίως…

Πηγή: avgi.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr