Ο Πάνος Καμμένος. Ο υπουργός Άμυνας, για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή. Αυτός ο άνθρωπος είναι μανούλα στην καλλιέργεια κλίματος. Δεν οδηγεί κάπου, βεβαίως, αλλά σίγουρα προκαλεί μια πρόσκαιρη αναταραχή. Αν μη τι άλλο, ίσως και να συσπειρώνει την – αποδιοργανωμένη- εκλογική βάση των ΑΝΕΛ.
Που οι ελπίδες για μια ακόμα κοινοβουλευτική θητεία εξανεμίζονται. Ας μην ξεχνάμε ποιοι αποτελούν τους ΑΝΕΛ, βουλευτές με ρατσιστικό και σεξιστικό λόγο, οι οποίοι συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση που αν μη τι άλλο, έφερε νομοσχέδια – ιστορικές τομές στα ανθρώπινα δικαιώματα για την χώρα. Σίγουρα όχι κάτι που θα στήριζε με ευχαρίστηση η εκλογική βάση του κόμματος.
Και τώρα ο δικός μου νους δεν το χωράει να πέσει μία προοδευτική κυβέρνηση εξαιτίας του Μακεδονικού. Μου φαίνεται αδιανόητο. Πώς το λένε, αυτά τα πράγματα τα έχει λύσει η ιστορικότητα, η παγκόσμια κοινή γνώμη, η πολιτική, όλοι. Είναι αυτονόητα για τους πάντες, εκτός από τους Έλληνες Δεξιούς (και πέρα) .
Η πρώτη φορά που ο Πάνος Καμμένος έκανε τις συνδικαλιές του περί καταψήφισης και παραίτησης, κόστισε την παραίτηση του υπουργού Εξωτερικών. Κι αν σε μία φαρσοκωμωδία θα ταίριαζε γάντι αυτή η ιστορία, στην πολιτική σκηνή είναι απλώς τραγική.
Τώρα, μέχρι αυτήν την ώρα που μιλάμε, έχει ακυρωθεί για δεύτερη φορά το ραντεβού Τσίπρα – Καμμένου, μετά από απόφαση του δεύτερου.
Αλλά αν έχει κάποια σημασία, η πολιτική ευθύνη της διάλυσης μιας κυβέρνησης εξαιτίας του Μακεδονικού, δεν εγγυάται κοινοβουλευτικό κομματικό μέλλον απαραιτήτως. Εκτός κι αν ο κ. Καμμένος φιλοδοξεί να γίνει κάποτε αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
