Μεγάλες δόξες γνωρίζουν την ημέρα των εκλογών οι σχετικές λαϊκές φράσεις.
Η λέξη ψήφος προσδιόριζε, αρχικά, τη μικρή λεία πέτρα (εξού και το ψηφιδωτό) την οποία χρησιμοποιούσαν για την καταμέτρηση εκλογικών προτιμήσεων.
Τα πρώτα ψηφοδέλτια χρησιμοποιήθηκαν στις δημοτικές εκλογές του 1914. Μέχρι τότε σε κάθε εκλογικό τμήμα υπήρχαν τόσες κάλπες όσοι υποψήφιοι.
Η κάθε κάλπη χωριζόταν εσωτερικά σε δύο μέρη που αντιστοιχούσαν, εξωτερικά, σε δύο χρώματα, το άσπρο (θετική ψήφος) και το μαύρο (αρνητική ψήφος). Από εδώ και η φράση “τον μαύρισαν”.
Ο ψηφοφόρος έπρεπε να περάσει απ΄ όλες τις κάλπες και να πάρει από τον κάθε υπάλληλο, που στεκόταν μπροστά από κάθε κάλπη, το σφαιρίδιο.
Ο κάθε υπάλληλος φώναζε δυνατά το όνομα του υποψήφιου. Ο ψηφοφόρος καταψήφιζε ρίχνοντας σε όλες τις κάλπες την ψήφο στο μαύρο τμήμα, ενώ , μόνο, σε μία έριχνε το σφαιρίδιο στη λευκή.
Για να γνωρίζουν τον ακριβή αριθμό των “δικών τους” και να αποφύγουν λαθροχειρίες η θετική ψήφος ήταν, συνήθως, δαγκωμένη, για να αναγνωρίζεται στην καταμέτρηση. Από εδώ και η φράση “θα το ρίξω δαγκωτό”
