Όπως σχολιάζει ο αρθρογράφος του κειμένου, μετά από 20 χρόνια αδράνειας, το 2018 θα μπορούσε να είναι το έτος κατά το οποίο οι πολίτες της πΓΔΜ θα μάθουν πώς τελικά θα ονομάζεται η χώρα τους.
Το κείμενο ξεκινάει κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στο πώς προέκυψε το ζήτημα της ονομασίας λέγοντας πως όλα ξεκίνησαν το 1991 με την διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας δημιουργήθηκε η «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Τελικά ήλθε ένας προσωρινός συμβιβασμός με την ονομασία πΓΔΜ, «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (Fyrom) από το 1995.
Τώρα έχει έρθει η ώρα για να βρεθεί μια λύση ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα, ειδικά για τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα ο οποίος – όπως σχολιάζει το δημοσίευμα – μάχεται κατά της σκληρής λαϊκής και πολιτικής αντίστασης, προκειμένου να βρει μια οποιαδήποτε λύση.
Περίπου το 60% των Ελλήνων αντιτίθεται με τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία», επισημαίνει το δημοσίευμα ενώ προστίθεται σε αυτούς η Εκκλησία η οποία είναι εναντίον ενός συμβιβασμού, οι ενστάσεις των ΑΝΕΛ και της ΝΔ.
Όλη αυτή η κατάσταση μοιάζει περισσότερο με ένα «δυσνόητο χάος» επισημαίνει ο αρθρογράφος του κειμένου και διερωτάται τι θα κερδίσει τελικά ο Αλέξης Τσίπρας από όλο αυτό. Πρόκειται όπως επισημαίνει για ένα ζήτημα που «ενέχει υψηλό στρατηγικό κίνδυνο για τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ σε μια χρονιά όπου θα έπρεπε να πανηγυρίζει για την έξοδο της Ελλάδας από τα προγράμματα διάσωσης που κράτησαν οκτώ χρόνια».
Ωστόσο, σπεύδει να απαντήσει λέγοντας πως «οι διπλωματικές ανταμοιβές είναι δελεαστικές» και εξηγεί το δίλημμα μπροστά στο οποίο βρίσκεται ο Έλληνας πρωθυπουργός: «Υπό την πίεση της Ουάσιγκτον – που επιθυμεί την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και της ΕΕ που εξετάζει το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους- ένας συμβιβασμός υπό τον Τσίπρα, θα μπορούσε να τον αναγάγει σε έναν Μπίσμαρκ των Βαλκανίων» καταλήγει το δημοσίευμα.
