Το φάντασμα του ΠΑΣΟΚ πάνω από την… πόλη

Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ πλήρωσε τις πολιτικές και ιδεολογικές του μεταλλάξεις. Όπως το σύνολο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας προσχώρησε στο κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, στον νεοφιλελευθερισμό. Οι όποιες πολιτικές, προγραμματικές και διακηρυκτικές του διαφοροποιήσεις από την ΝΔ, τους κύριους εγχώριους εκφραστές της κυριαρχίας της αγοράς στην καθ’ ημάς ανατολή, δεν αναιρεί το γεγονός της προσχώρησης στην όχθη της δεξιάς πολιτικής. Τα σκάνδαλα, οι μίζες, η διαφθορά, και εν τέλει, ο εναγκαλισμός του με την “εκσυγχρονιστική” δεξιά αντίληψη της κυριαρχίας των τεχνοκρατών στο πολιτικό γίγνεσθαι είχε ως αποτέλεσμα να του γυρίσουν την πλάτη μαζικά οι έλληνες ψηφοφόροι. Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ αποτελεί πλέον το φάντασμα του παλαιού κραταιού κινήματος της δεκαετίας του ’80. Οι συνεχείς μεταλλάξεις του οδήγησαν σε μια οδυνηρή και αγωνιώδη προσπάθεια πολιτικής και κοινοβουλευτικής επιβίωσης. Και έπεται συνέχεια ….

Ωστόσο, το φάντασμα του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να απασχολεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, τόσο τη ΝΔ όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Γνωστός και έγκυρος δημοσιογράφος ιστορικής συντηρητικής εφημερίδας έγραψε ότι τόσο στο αρχικό κυβερνητικό σχήμα όσο και στον πρόσφατο ανασχηματισμό κυριαρχούν τα εκ του σημιτικού ΠΑΣΟΚ “εκσυγχρονιστικά” στελέχη. Σημειώνει δε με έμφαση ότι: “Αν μάλιστα έχει κανείς την υπομονή να διαβάσει τη στελέχωση όλων των επιτροπών (2021, Πισσαρίδη) και όλων των δημόσιων θέσεων (Τράπεζα Ελλάδος, σύμβουλοι Ασφαλείας, Επιστημονικό Συμβούλιο ΥΠΕΞ, ΔΝΤ, ΕΡΤ3, ΕΡΑ), θα διαπιστώσει με βεβαιότητα ότι η Ελλάς κυβερνάται από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ με σκιώδη πρωθυπουργό τον ακμαιότατο κύριο Σημίτη……… Ο Κυριάκος πλέον δικαιωματικώς είναι αρχηγός του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. απέρχεται. Οι δεξιοί τελούν υπό διωγμό”.

Ένα εύλογο ερώτημα σε όσα αναφέρονται παραπάνω: Αν το “εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ” ταυτίζεται, ή έστω υπηρετεί, τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ, γιατί οι δεξιοί τελούν υπό διωγμό; Εκτός κι αν το πρόβλημα είναι η προσωπική καταξίωση και η καρέκλα και όχι η πολιτική που εφαρμόζεται. Τα πολιτικά πρόσωπα που επέλεξαν την “αγκαλιά” του Μητσοτάκη, επέλεξαν να υπηρετήσουν το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο και την ακροδεξιά πολιτική της δεξιάς χωρίς αναστολές και “αστερίσκους”, χωρίς να κουβαλούν σε πολιτικό επίπεδο την όποια προϊστορία τους, με την οποία έχουν πάρει διαζύγιο!!!! Θα ήταν γελοίο, για παράδειγμα, να μιλάμε για “διωγμό των δεξιών” επειδή ο πλήρως ενσωματωμένος στο σύστημα πρώην γραμματέας της ΚΝΕ Θεοδωρικάκος υπηρετεί ως υπουργός την πολιτική της ακροδεξιάς ΝΔ!!! Τα πολιτικά πρόσωπα, ως εκ τούτου, υπηρετούν τις πολιτικές επιλογές του πολιτικού χώρου στον οποίο εντάσσονται και όχι αντίστροφα. Μπορούν φυσικά να επηρεάσουν επιμέρους πολιτικές αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να καθορίσουν την βασική “γραμμή” και το DNA της παράταξης. Άρα, κατά τη γνώμη μας, είναι ψευδεπίγραφος ο χαρακτηρισμός “πασοκοποίηση” της ΝΔ λόγω του όγκου των στελεχών της κυβερνητικής παράταξης που παλαιότερα είχαν οποιαδήποτε σχέση με το ΠΑΣΟΚ.

Το ίδιο ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Πολλά πρώην στελέχη και συνεργαζόμενοι με το ΠΑΣΟΚ διαχώρισαν τη θέση τους από την πολιτική ενσωμάτωσης στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού που ακολούθησαν οι “εκσυγχρονιστές” και επέλεξαν να συστρατευτούν με την ριζοσπαστική αριστερά. Εντάχθηκαν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ ή συνεργάστηκαν με αυτόν στο πολιτικό πεδίο, αποδεχόμενοι τις αρχές, το πρόγραμμα και το πολιτικο-ιδεολογικό μοντέλο του, στον αντίποδα της νεοφιλελεύθερης ταξικής πολιτικής της κυρίαρχης τάξης. Το πλαίσιο άσκησης της πολιτικής δεδομένο: αστική κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας, ευρωατλαντικές δεσμεύσεις, ασφυκτικός έλεγχος των δανειστών, χρεοκοπία. Παρά τις αυταπάτες και τις λεκτικές ακροβασίες, ο στόχος για έξοδο από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια όσο επέτρεπαν οι συνθήκες, πιστώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ.

Στον αντιπολιτευόμενο πλέον ΣΥΡΙΖΑ το αμείλικτο ερώτημα που τίθεται είναι αν θα μπορέσει να συστοιχηθεί προγραμματικά και πολιτικά με τις ανάγκες των πολλών της ελλαδικής κοινωνίας, με ταξική μεροληψία υπέρ της εργασίας, της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, των αυτοαπασχολούμενων, των νέων, των απόμαχων της δουλειάς, των άνεργων, των κοινωνικά αδυνάτων. Αν αυτό αποτυπωθεί με σαφήνεια στον πολιτικό λόγο του χώρου και αναδειχθεί η κινηματική δράση των πολιτών, και όχι η ανάθεση, ως η ικανή και αναγκαία συνθήκη δημοκρατικών και κοινωνικών αλλαγών σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο, τότε το “φάντασμα του ΠΑΣΟΚ” μπορεί να αποτελεί απλώς θέμα έκθεσης ιδεών στις ….. εισαγωγικές εξετάσεις ανασυγκρότησης του κομματικού φορέα ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. Τότε αναγκαστικά τα μέλη της οργανωτικής δομής θα αναφέρονται και θα λογοδοτούν στις πραγματικές προτεραιότητες και ανάγκες της κοινωνικής οργάνωσης και ο απαραίτητος πολιτικός και ιδεολογικός διάλογος θα πάψουν να είναι προνόμιο γραφειοκρατικών “πεφωτεισμένων” ομάδων, κεκλεισμένων των θυρών. Κατά τη γνώμη μας, βασικός στόχος της ευρύτερης Αριστεράς θα πρέπει να είναι η συμμετοχική δημοκρατία της ευρύτερης δυνατής πλειοψηφίας.

Αν για τον πατριάρχη του νεοφιλελευθερισμού Χάγιεκ η αποδοχή της λαϊκής κυριαρχίας ισοδυναμεί με “τυραννία της πλεοψηφίας” των φτωχών και των μεσαίων στρωμάτων απέναντι στους έχοντες και κατέχοντες, είμαστε – ή θα πρέπει να είμαστε – με την τυραννία της πλειοψηφίας. Αν για τους νεοφιλελέδες της ολιγαρχίας η “δημοκρατία χωρίς όρια” είναι μια εκφυλιστική “ολοκληρωτική δημοκρατία” και γι’αυτό θα έπρεπε να αφαιρεθεί το δικαίωμα του εκλέγειν από τους άμεσα εξαρτώμενους από τις κρατικές δομές πρόνοιας (συνταξιούχοι, άνεργοι, άποροι, κοινωνικά αποκλεισμένοι), για τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες η ολοκληρωτική συμμετοχική δημοκρατία είναι η απάντηση. Διότι, εκτός των άλλων, μέσω αυτής επιτυγχάνεται η παιδεία, η διαπαιδαγώγηση του πολίτη με την ευρύτερη έννοια, ως δρώντος μέσα στην πόλη και συμμετέχοντος τόσο στο άρχειν όσο και στο άρχεσθαι. Και όπως σημειώνει ο παππούς Αρίστος “οι λίγοι διαφθείρονται ευκολότερα από τους πολλούς” (Αριστοτέλης “Πολιτικά”). Με αυτή την έννοια ο φόβος της “πασοκοποίησης” χτυπάει λάθος πόρτα.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr