Καλέσαμε το γραφείο του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Νίκου Παντελή και ζητήσαμε να μας δώσουν τον αριθμό του φαξ, για να στείλουμε ερωτήσεις στο κ. αντεισαγγελέα που αφορούν μια έρευνα του περιοδικού.
Στο τηλέφωνο απάντησε κάποιος υπάλληλος που είπε ότι ονομαζόταν Αυγουστινάτος. Μας είπε πως για να κάνει δεκτό το φαξ και να το προωθήσει στον κύριο Παντελή πρέπει να έχει μεγαρόσημο των 3 ευρώ και γνήσιο της υπογραφής. Μιλάμε για φαξ πάντα.
Εξηγήσαμε στον κύριο Αυγουστινάτο πως τόσο το μεγαρόσημο όσο και το γνήσιο της υπογραφής δεν έχουν καμία έννοια και εγκυρότητα από τη στιγμή που αυτός θα τα λάβει σε μορφή φωτοτυπίας. Θα μπορούσε κάλλιστα δηλαδή, να είναι και Photoshop.
Εξηγήσαμε επίσης, πως με βάση όσα αφορούν τις σύγχρονες επικοινωνίες – επιστολογραφίες, τα φαξ τα ίδια έχουν πιστοποίηση του αποστολέα και του παραλήπτη. Ο υπάλληλος επέμενε πως διαφορετικά δεν μπορεί να το προωθήσει και αυτό είναι διάταξη της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ευτέρπης Κουτζαμάνη.
Συνοψίζουμε: Το 2015 το ανώτατο δικαστήριο της χώρας και μάλιστα η εισαγγελία του -κατά δήλωση του υπαλλήλου – δεν είναι κάτοχος της απλής λογικής και γνώσης για να καταλάβει ότι η γραφειοκρατία, τα μεγαρόσημα και τα γνήσια της υπογραφής δεν παρέχουν καμία πιστοποίηση γνησιότητας μέσω φαξ.
Δεν μπορεί να καταλάβει επίσης πως το ανώτατο δικαστήριο και οι εισαγγελείς πρέπει να προτρέπουν τους πολίτες να τους απευθύνονται και όχι να τους αποτρέπουν.
Δεν μπορεί να καταλάβει επίσης πως η νομιμότητα είναι ουσία και όχι οι κανόνες που κατασκευάζουν ενάντια στην κοινωνία.
Αν ο δημοσιογράφος περνάει από τα σαράντα κύματα για να στείλει ένα φαξ σε αυτόν που υποχρεούται να το στείλει, μπορεί να σκεφτεί κάποιος τι γίνεται με τον απλό πολίτη.
Συγχαρητήρια, συνεχίστε.
