Επτά χρόνια στα χαρακώματα

Είμαι ο Νίκος και γιορτάζω μαζί με εσάς. Επτά χρόνια όχι φαγούρας, αλλά δημιουργίας, ανησυχίας, πολεμικής, ανεξαρτησίας, αντίστασης. Το Documento πρωτοκυκλοφόρησε στις 20 Νοεμβρίου 2016, σαν σήμερα δηλαδή, κάποια Κυριακή που βρήκε την Ελλάδα σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι είναι σήμερα. Η κυβέρνηση της Αριστεράς έδινε τη μάχη της για να κρατήσει όρθια τα τείχη όχι μόνο της ρευστότητας και της όποιας ευημερίας, αλλά και της δημοκρατίας, της προόδου, της ελευθεροτυπίας, της ανεκτικότητας, της πολυπολιτισμικότητας, της διαφάνειας, της ισονομίας.

Όλες αυτές τις κατακτήσεις που είχαμε τότε στα χέρια μας -καθώς και την οικονομική σταθερότητα, μετά από κάμποσα χρόνια ακροβασίας στο χείλος της χρεοκοπίας- εμείς οι σοφοί πολίτες τις θεωρήσαμε αυτονόητες ή ασήμαντες και τις αφήσαμε να ξεγλιστρήσουν μέσα από τα δάχτυλά μας, προσφέροντας συγχωροχάρτι στους αρχιερείς του διχασμού, του σκοταδισμού, του εκμαυλισμού, του μεσαιωνισμού, της διαφθοράς, της μισαλλοδοξίας: στην ακροδεξιά παράταξη, κοντολογίς, που είχε οδηγήσει τη χώρα στα βράχια.

Χρειάστηκε να τα χάσουμε όλα και να ξαναπέσουμε ανυπεράσπιστοι στα γαμψά νύχια της Δεξιάς για να εκτιμήσουμε -όσοι την εκτιμήσαμε τέλος πάντων- την προσφορά του ΣυΡιζΑ στην ελληνική κοινωνία. Οι αστοχίες και οι παθογένειες της εποχής είναι γνωστές και αναμφισβήτητες, αλλά και εμείς οφείλαμε να μελετήσουμε τη ζυγαριά πιο προσεκτικά, πριν τραβήξουμε το χαλί κάτω από τα πόδια του Αλέξη Τσίπρα και των συν αυτώ την αποφράδα ημέρα της αποκαθήλωσης.

Τότε, το 2019, το Documento μετρούσε ήδη δυόμισυ χρόνια ζωής και προσφοράς στη χειμαζόμενη δημοσιογραφία και το Πέτσωμα του Τύπου ήταν άγνωστη λέξη. Την πρώτη κιόλας μέρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε το πηδάλιο της χώρας με τα λερωμένα από το οικογενειακό κληροδότημα της Αποστασίας χέρια του, μάζεψε κάτω από τις φτερούγες του την ΕΡΤ, το ΑΠΕ, αλλά και την ιδιωτική ενημέρωση, όπου βρήκε πρόθυμα συνεταιράκια: κανάλια, ιστοσελίδες, εφημερίδες πλην Λακεδαιμονίων, όλους όσους θορυβήθηκαν από της τολμηρές κινήσεις της προηγούμενης κυβέρνησης για εκκαθάριση του -ιδίως τηλεοπτικού- τοπίου.

«Τώρα που δεν υπάρχει Τσίπρας να το στηρίζει, το μπουρδέλο που βρίσκεται δίπλα στα μπουρδέλα θα έχει κλείσει μέσα σε τρεις μήνες», θρυλείται ότι ειπώθηκε σε ένα πηγαδάκι όπου έπιναν την επινίκια σαμπάνια τους άνθρωποι της Νέας Δημοκρατίας και της ολιγαρχίας. Για όποιον δεν κατάλαβε το υπονοούμενο, η εφημερίδα μας είχε μόλις μετακομίσει στο Μεταξουργείο, όπου υπάρχουν κάμποσα κόκκινα φωτάκια, ώσπου τουλάχιστον να τα καταπιεί και αυτά η στοχευμένη «αστικοποίηση» της εποχής και της ευρύτερης περιοχής.

Πέρασαν άλλα 4,5 χρόνια και το Documento εξακολουθεί να αντιστέκεται, να ενοχλεί, να αποκαλύπτει, να ντριμπλάρει τον οικονομικό αποκλεισμό, να λοιδορείται, να στοχοποιείται, να υπηρετεί την ξεχασμένη δημοσιογραφία, από μετερίζι ασυμβίβαστα αριστερό και προοδευτικό.  Τη δύναμη, εννοείται, μας τη δίνετε εσείς οι πιστοί αναγνώστες μας, που θυμώσατε και πεισμώσατε ακόμα περισσότερο μόλις σας εξηγήσαμε και διαπιστώσατε ιδίοις όμμασι τι ακριβώς παίζεται εκεί έξω.

Ο πόλεμος που δεχόμαστε συσπείρωσε το κοινό μας και το έκανε να μας αναζητεί ακόμα πιο φανατικά κάθε Κυριακή στο περίπτερο ή στο διαδίκτυο. «Καλύτερα που είστε αντιπολίτευση, παρά συμπολίτευση», μου έλεγε τις προάλλες ένας φίλος. Ίσως και να είναι έτσι, αν και δεν χαριστήκαμε ποτέ ούτε στον ΣυΡιζΑ, επιφανή στελέχη του οποίου -από τα πολυσυζητημένα των τελευταίων ημερών, με τις κατεβασμένες μάσκες- μάλλον μας εχθρεύονταν παρά μας θεωρούσαν συμμάχους.

Το Documento ξεπήδησε από την ανάγκη της κοινωνίας για σωστότερη δημοσιογραφία, περισσότερη πολυφωνία, λιγότερη αποχαύνωση.  Σε πείσμα των σαμποτέρ, το άλογο κάλπασε και κράτησε στις πλάτες του όσους άντεξαν τους ισχυρούς  κραδασμούς. Αναπτύξαμε αντισώματα όχι μόνο για το οικονομικό εμπάργκο, αλλά και για τις ξεδιάντροπες δολοφονίες χαρακτήρων, για την κατασυκοφάντηση, για τη διαρκή πήγαινε-έλα στα δικαστήρια, για τις αντικειμενικές και λιγότερο αντικειμενικές τρικλοποδιές της πανδημίας.

Και, όχι, δεν κλείσαμε πάνω στο τρίμηνο. Σήμερα συμπληρώνουμε μία επταετία γόνιμης ζωής. Όπως γράφει στο επετειακό σημείωμά του ο Κώστας Βαξεβάνης , άλλο πράγμα το 7, άλλο το 107. Χωρίς το Documento, η Ελλάδα θα ήταν φοβάμαι πολύ πιο χαμηλά από τα Τάρταρα όπου βρίσκεται, στη λίστα της ελευθερίας του Τύπου.

Το τρίο του αθλητικού τμήματος -Αντώνης Φουντής, Σάββας Λιβάνιος, Νίκος Παπαδογιάννης- ήμασταν (μαζί με τον Θάνο Σαρρή, που έγραφε κυρίως στο Κουτί της Πανδώρας) μέλη του ιδρυτικού τιμ και παραμένουμε απτόητοι στις επάλξεις επτά χρόνια αργότερα, όπως και αρκετοί άλλοι από την ομάδα που πρωτομαζεύτηκε τότε σε κάποιο άλλο γραφείο στη Νέα Σμύρνη. Όπως αντιλαμβάνεστε διαβάζοντας αυτό το αρθράκι, δεν ασχολούμαστε μόνο με τον αθλητισμό ούτε μας ενδιαφέρει μόνο η μπάλα. Ακόμα και στις αθλητικές σελίδες του, το Documento ήρθε να σας μιλήσει για τη ζωή σας και όχι για το τόπι.

Δεδομένου ότι προερχόμαστε από την Ελευθεροτυπία, με πολυετή μάλιστα θητεία στα «θρανία» της ιστορικής εφημερίδας αλλά και με περάσματα από αναρίθμητα άλλα ΜΜΕ έντυπα και μη, σας διαβεβαιώ κόντρα στους καλοθελητές ότι (τηρουμένων φυσικά των αναλογιών) είναι σπανιότατο να βρει κανείς σε δημοσιογραφικό «μαγαζί» εν έτει 2023 τόσο καλό κλίμα, με ελευθερία έκφρασης, συναδελφικότητα και καθαρό βλέμμα.

Σας τα λέει αυτά, επαναλαμβάνω, δημοσιογράφος γαλουχημένος στον εργασιακό παράδεισο της Ελευθεροτυπίας, όχι μόνο στα τελειώματά της αλλά και στην καλή της εποχή. Ελπίζω ότι οι εξαιρετικές συνθήκες δουλειάς καθρεφτίζονται και στο αποτέλεσμα της δουλειάς μας. Είναι αυτό που λένε στα πρωινάδικα, με το συμπάθειο: «Περνάμε καλά και αυτό φαίνεται και προς τα έξω»!

Κρατώ στα χέρια μου το κιτρινισμένο παρθενικό τεύχος της εφημερίδας μας και, με την πρώτη ματιά κιόλας, βλέπω ότι μερικά πράγματα στην Ελλάδα δεν αλλάζουν ποτέ. «Βαλίτσες με χρήμα, ρουσφέται και στο βάθος …κοριοί», είναι ο κεντρικός τίτλος του ρεπορτάζ του Κώστα Βαξεβάνη, κάτω από την προσωπογραφία του Άδωνη. Ναι, κοριοί και υποκλοπές, γαλάζιας φυσικά εμπνεύσεως. Και ας μην ήταν τότε κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία.

«Αλληλοπαρακολουθήσεις και καταγραφές συνομιλιών με φόντο το ΚΕΕΛΠΝΟ, που εμπλέκουν πρώην υπουργούς της ΝΔ σε όργιο παρανόμων διορισμών και διαφθοράς». Από την πρώτη κιόλας Κυριακή, χτύπησαν καμπανάκια στα σαλόνια. Το σχέδιο για ναρκοθέτηση της ενοχλητικής εφημερίδας που εμφανίστηκε από το πουθενά εκπονήθηκε παράλληλα με τα πλάνα για εκπαραθύρωση των …άπλυτων που επί 4,5 χρόνια χάλασαν τη μαγιά.