Ένας μικρός Μητσο-τάκης

Επειδή «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» και επειδή -σε τελευταία ανάλυση- πάντα το αποτέλεσμα μετράει στην πολιτική, ας προσποιηθούμε ότι έχουμε πάθει όλοι, σε αυτόν τον τόπο,  καθολική και ομαδική αμνησία.

Ας υποθέσουμε ότι ξεχάσαμε την θέση της Ν.Δ., του αρχηγού της και του σκληρού ακροδεξιού πυρήνα της (που εναγκαλίστηκε) απέναντι στην «Συμφωνία των Πεσπών».

Ας υποθέσουμε ότι ξεχάσαμε τις εμφυλιοπολεμικές συγκεντρώσεις (με Σάρισες και Βουκεφάλες) αντάμα με την Χ.Α. για το Μακεδονικό, τα ακάλυπτα οπίσθια των έξαλων «μπατριωτών» και τις εφόδους τους για να κάψουν τα σπίτια των βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στην Βόρεια Ελλάδα, μαζί με τους ίδιους τους γονείς και τα παιδιά τους.

Ας υποθέσουμε ότι ξεχάσαμε τις απειλές και κατάρες για τους «προδότες που ξεπουλάνε την Μακεδονία μας», για τους «απάτριδες που τους περιμένει το νέο Γουδί και το εκτελεστικό απόσπασμα» αφού “εκχώρησαν τα πάντα, από την ιστορία μας μέχρι και τον Μακεδονικό χαλβά”.

Ας υποθέσουμε ότι ξεχάσαμε την ρητή δέσμευση του Κυριάκου ότι η «προδοτική Συμφωνία» θα αναθεωρηθεί πλήρως μόλις γίνει κυβέρνηση, ότι δεν θα αναγνωρίσει ποτέ με αυτό το όνομα την βόρεια γείτονα χώρα σε κανένα επίσημο έγγραφο, σε κανένα διεθνή οργανισμό, σε κανένα fora και δεν θα δεχτεί ποτέ τον πρωθυπουργό των «Σκοπίων» ως πρωθυπουργό χώρας που φέρει τον όρο Μακεδονία στο όνομα της.

Ας υποθέσουμε ότι ξεχάσαμε ακόμα και την επίσκεψη της Μαρίας Σπυράκη στον Ζόραν Ζάεφ (Δεκέμβριος 2017) όπου μετέφερε, κατ’ εντολή Μητσοτάκη, το μήνυμα να μην εμπιστευτεί τον Αλέξη Τσίπρα και να μην προχωρήσει σε συμφωνία και ζήτησε μάλιστα να περιμένει τον Κυριάκο να γίνει πρωθυπουργός προκειμένου να συναφθεί συμφωνία με κυβέρνηση Ν.Δ., τάζοντας ακόμη και “ευρύτατη συναίνεση”, αφού θα διασφάλιζε και τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ.

Ας υποθέσουμε ότι ξεχάσαμε το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης με προμετωπίδα το Μακεδονικό και διχάζοντας επικίνδυνα τους Έλληνες κατόρθωσε και κέρδισε (με ευρεία πλειοψηφία) τις εκλογές, αλλά αμέσως μετά έκανε την πιο μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα που έχει κάνει ποτέ όχι πολιτικός αλλά ακροβάτης  του Circo Medrano, δικαιώνοντας τον Αλέξη Τσίπρα που αψήφησε το τεράστιο πολιτικό κόστος και πέτυχε μία από τις ιστορικότερες διεθνείς  συμφωνίες ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας, προς όφελος της Ελλάδας και της Βαλκανικής.

Άντε και τα ξεχνάμε όλα αυτά, ως …..«περσινά ξινά σταφύλια».

Όμως πολύ ήρεμα ρωτάω:
Πρέπει να ξεχάσουμε ότι ο Μητσοτάκης δεν ενημερώνει τους πολίτες αν και πότε θα φέρει προς ψήφιση τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία προασπίζοντας τα εθνικά συμφέροντα ή θα συνεχίσει να διασύρει τη χώρα με το φόβο ότι οι βουλευτές του θα τα καταψηφίσουν; 

Πρέπει να ξεχάσουμε ότι ενώ ακόμα και ο Άδωνις Γεωργιάδης απευθυνόμενος στον Κυριάκο Βελόπουλο είπε ότι “πατριωτισμός είναι να υπηρετείς την αλήθεια και το εθνικό συμφέρον. Όποιος αμφισβητήσει τη συμφωνία των Πρεσπών μετά την κύρωσή της από το Ελληνικό Κοινοβούλιο δωρίζει το όνομα Μακεδονία σκέτο στα Σκόπια”, ο Μητσοτάκης αποκαλεί την Βόρεια Μακεδονία ως «γείτονα χώρα»;

Πρέπει να ξεχάσουμε ότι μπορεί τότε η Ν.Δ. να έστηνε κρεμάλες στο Σύνταγμα για τους «προδότες», αλλά τώρα βγήκε η Ντόρα και είπε ότι η πατρότητα της «Συμφωνίας των Πρεσπών» ανήκει στη ΝΔ;
 
Πρέπει να ξεχάσουμε ότι μοιάζουν του κωμικού Fred Allen: “Πάντα δυσκολεύομαι να θυμηθώ τρία πράγματα: πρόσωπα, ονόματα και… δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο ήταν το τρίτο”;

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr