Πάντα με ανατρεπτική διάθεση το νέο τραγούδι του Σταμάτη Μορφονιού αποτελεί μια κανονική «γροθιά στο στομάχι» για όσους επιλέγουν να μην κλείνουν τα μάτια σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας.
«ΕΛΛΑΣ Α.Ε.» είναι ο τίτλος της νέας δημιουργίας και αποτελεί την πιο τρανταχτή απόδειξη πως ο Σταμάτης Μορφονιός θα συνεχίσει να μας απασχολεί.
Ακούστε το νέο τραγούδι και διαβάστε τους στίχους:
ΕΛΛΑΣ Α.Ε.
Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας και πάλι
είμαστε πάλι εδώ στα τρομονέα τον 8
να σας γεμίσουμε σκουπίδια το κεφάλι
να σας γεμίσουμε με φρίκη, με μιζέρια, πανικό
–
Έχουμε αίμα, έχουμε βία, έχουμε πόνο
έχουμε νέα από τον κόσμο φοβερά
να υπακούτε από εσάς θέλουμε μόνο
να ‘σαστε φρόνιμα παιδιά κι όλα θα πάνε καλά.
–
Κυρίες και κύριοι έτσι είπαν να σας πούμε
τα αφεντικά μας που φροντίζουνε για εσάς
μην είστε αχάριστοι, δουλέψτε να σας δούνε
και σας υπόσχονται θα αλλάξουν οι συνθήκες της σκλαβιάς.
–
Κυρίες και κύριοι λίγη σύνεση ζητάμε
λίγη συναίνεση απλά, λίγη κοινή λογική
δεν θα πέσουμε δα και να σας φάμε
πώς κάνετε έτσι ;. δεν το βλέπετε ; μιλάμε με στοργή.
–
Κυρίες και κύριοι έτσι ήταν κι έτσι θα ‘ναι
υπήρχαν πάντα οι αδύναμοι, πάντα οι δυνατοί
τι τα σκαλίζετε ;. αφήστε τα να πάνε
όσοι αντιδρούνε να το ξέρετε αυτοί είναι οι εχθροί.
–
Κυρίες και κύριοι θα τα πούμε αύριο πάλι
κάντε νανάκια τώρα κι όνειρα γλυκά
κι αύριο ίδια ώρα ίδιοι φόβοι πάλι
ως τότε νιώστε τυχεροί μες την ευρύχωρη σκλαβιά.
–
Βρε τα πουλάκια μου τι όμορφα τα λένε
τρώνε και πίνουν οι αφέντες και ζητούν υπομονή
έχουν τους σκλάβους να δουλεύουν και να φταίνε
και όταν ήρθε το μπιλιέτο είπαν τα φάγαμε μαζί.
–
Βρε τα πουλάκια μου πώς το ‘χουν κανονίσει
κι η πίτα ολόκληρη κι οι σκλάβοι προσοχή
κι όποιος τολμήσει να αντιδράσει ή να μιλήσει
αναλαμβάνει η αγία κρατική καταστολή.
–
Μα ελάτε λίγο να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους
έχει ιδιοκτήτες τούτη η χώρα που γαμούν με τον παρά τους
κι αντί να ανήκει στις θυσίες εργατών κι αγωνιστών
αντί να ανήκει στα όνειρα και στις ζωές μικρών παιδιών
είναι εταιρεία με κομματάρχες διορισμένους σε θέσεις διευθυντών
κι ιδιοκτησία και τσιφλίκι βιομηχάνων, εκδοτών και εφοπλιστών.
–
Μα ένα κόκκινο ποτάμι κατεβαίνει από ψηλά
θα το παλέψουμε ως την νίκη, το χρωστάμε στα παιδιά
στις λευκές σελίδες που έχει ακόμα η ιστορία
θα γραφτούν άλλες δυο λέξεις…
Δικαιοσύνη. Ελευθερία.
