Γεννηθήκαμε στην αυτοκρατορία της αγανάκτησης, μεγαλώσαμε θρέφοντας τη δικτατορία της απόγνωσης, υπό σιωπηρές συναινέσεις σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ενώ επιστρέφουμε στα κρεματόρια της σκέψης, στο νεκροταφείο της ελευθερίας, τις συνειδησιακές μας καταβολές.
«Και τα μανιτάρια παρεσίωπησαν τα πραγματικά γεγονότα»
Τί προσφέρουν, στο δημόσιο προβληματισμό, οι ισχυρές πένες του τόπου όταν δε βουτούν στο μελάνι για να καταγράψουν τα σημαντικά; Την αρθρογραφία των εντυπώσεων. Την άποψη που αύριο θα ενδιαφέρει λιγότερο από ότι σήμερα. Την επιδερμική ανάγνωση της ιστορίας, που δεν αναζητά την αιτία που προκάλεσε το ιστορικό γεγονός, επιφέροντας κοινωνικές και πολιτικές μονοδρομήσεις. Είμαστε αιχμάλωτοι των προκαταλήψεών μας, όμηροι της ιστορικής λήθης, δέσμιοι της αμνησίας.
«Και τα μανιτάρια παρεσίωπησαν τα πραγματικά γεγονότα»
Κάθε λαός που χρήζει προστασίας, αδυνατεί να διαμορφώσει με ασφάλεια τις πολιτικές εξελίξεις, επειδή στέκεται υπό την δαμόκλειο σπάθη ενός προστάτη. Και κανείς δεν δικαιούται να «προστατεύει» τον κυρίαρχο λαό από τις επιλογές του. Το θεσμικό όριο, αυτοπροστασίας, που θέτει το πολίτευμα στην καμπύλη που διαγράφει η συγκυρία είναι το Σύνταγμα. Διατηρώντας μακροπρόθεσμους αξιακούς και πολιτικούς διακανονισμούς στις θεμελιώδεις διατάξεις σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στις κατοχυρωμένες και αδιαπραγμάτευτες εγγυήσεις του κράτους δικαίου, επαρκώς ευρύχωρα ώστε να συγκροτείται ένας συμπαγής πυλώνας ιστορικής μνήμης, άρρηκτα συνδεδεμένος με τη Δημοκρατία.
«Και τα μανιτάρια παρεσίωπησαν τα πραγματικά γεγονότα»
«Κάθε γνωσιακά ανυπεράσπιστο έθνος, επιλέγει συνειδητά την πλευρά των ηττημένων στο πεδίο μάχης της ιστορίας, εκεί που εξελίσσονται οι πόλεμοι της μνήμης.». Η ιστορία δεν επιβάλλει μοναδικές λύσεις, ευτελίζοντας το δημοκρατικό κεκτημένο. Η οικονομική κρίση δεν αποτελεί πρωτίστως συνταγματικό ζήτημα, παρά μόνο η αντιμετώπισή της, η εφαρμογή της στρατηγικής που οδηγεί στην κανονικότητα. Αυτό είναι το κεκτημένο της Αριστεράς απέναντι στην «αριστεία». Η εφαρμογή μίας ανθρωποκεντρικής στρατηγικής που λειτούργησε επαναφέροντας σταδιακά τη σταθερότητα.
«Και τα μανιτάρια παρεσίωπησαν τα πραγματικά γεγονότα»
Ο Ελληνικός λαός δεν είναι έρμαιο της εθνικής τηλε-κρατορίας που προάγει τη λήθη, καθώς αποσιωπά την αλήθεια.
Οι θυσίες αυτού του λαού δεν θα διακοσμήσουν τον τοξικό βάλτο που εκπορεύεται από τις μελανές σελίδες του παρελθόντος, κοχλάζοντας απειλητικά στο παρόν, ανατροφοδοτώντας την αβεβαιότητα, τον φόβο και τον ολοκληρωτισμό.
Ο Ελληνικός λαός, καλείται με διορατικότητα και υπευθυνότητα, σε μία Δημοκρατία εμφανώς παραμορφωμένη να στρέψει τον ίσκιο του στους παρακρατικούς χρηματοδότες της πολιτικής, σε εκείνους που θέλησαν να παγιώσουν τον πολιτικό τους χειμώνα στην ελληνική πραγματικότητα, στους υμνητές του φιδιού. Θυμίζοντας σε εκείνους που πάλεψαν το συφιλιδικό παρελθόν, ότι η εποχή του αγώνα φαντάζει ιδανική όταν μένεις πιστός στα ιδανικά σου.
«Και τα μανιτάρια παρεσίωπησαν τα πραγματικά γεγονότα»
Ο Ελληνικός λαός, οφείλει να σταθεί αντάξιος των οραμάτων του.
Ας γίνουν τα δάκρυα πόνου και ενοχής, ανάμνηση πυρωμένη, αξία, ήθος και δίδαγμα.
Ας γίνουν οι πληγές αυτού του λαού, ορόσημο αξιοπρέπειας μίας Δημοκρατίας που ανατέλλει αντιστεκόμενη στην παρακμή της.
Γεννηθήκαμε στην αυτοκρατορία της αγανάκτησης, μεγαλώσαμε θρέφοντας της αυτοκρατορία της απόγνωσης, υπό σιωπηρές συναινέσεις σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ενώ οδεύουμε στα κρεματόρια της σκέψης, στο νεκροταφείο της ελευθερίας, στις συνειδησιακές μας καταβολές.
«Και τα μανιτάρια παρεσίωπησαν τα πραγματικά γεγονότα»
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
