Απίστευτο και όμως αληθινό η επιστήμη πλησιάζει την επιστημονική φαντασία. Ερευνητές δημιούργησαν γενετικά τροποποιημένο ανθρώπινο δέρμα που είναι αλεξίσφαιρο. Το τεχνητό δέρμα αποτελείται από φυσικό δέρμα που με την προσθήκη γάλακτος από μεταλλαγμένες κατσίκες παράγει την ίδια πρωτεΐνη με αυτή που περιέχεται στο ανθεκτικό μετάξι του ιστού της αράχνης.
Το ανθεκτικό μετάξι είναι τέσσερις φορές πιο ισχυρό από το υλικό κέβλαρ που συνήθως χρησιμοποιείται στα αλεξίσφαιρα προϊόντα.
Το μετάξι της αράχνης παράγεται σε πρώτη φάση στις ΗΠΑ, μετά μετατρέπεται σε ιστό στην Κορέα και τελικά διαπλέκεται σε στρώματα ιστού στη Γερμανία, πριν παραδοθεί στους Ολλανδούς ερευνητές, οι οποίοι το ενσωματώνουν σε πραγματικό ανθρώπινο δέρμα μια διαδικασία που διαρκεί περίπου πέντε εβδομάδες.
Οι δυνατότητες
Τo «μετάξι» επιστρώνεται με βιοτεχνολογικά παραγόμενο ανθρώπινο δέρμα που έχει καλλιεργηθεί στο εργαστήριο και το τελικό προϊόν μπορεί να σταματήσει μια σφαίρα, αν και, προς το παρόν τουλάχιστον, αυτή δεν πρέπει να κινείται με την μέγιστη δυνατή ταχύτητα. Αν κινείται με την πλήρη ορμή της, τότε εισχωρεί στο δέρμα.
Όπως δήλωσε η ερευνήτρια Τζαλίλα Εσαϊντί της ολλανδικής κοινοπραξίας Forensic Genomics, ο απώτερος στόχος είναι η επιστημονική φαντασία να γίνει πραγματικότητα, δηλαδή τελικά να καταστεί εφικτή η παραγωγή των κατάλληλων «αλεξίσφαιρων»
Αυτό είναι δυνατό να γίνει μέσω αντικατάστασης της κερατίνης (της πρωτεΐνης που προσδίδει στο ανθρώπινο δέρμα την όποια σκληρότητά του) από τη συγκεκριμένη πρωτεΐνη της αράχνης ή της κατσίκας που έχει μεταλλαχθεί για να παράγει μια παρόμοια πρωτεΐνη. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει ότι προηγουμένως θα εισαχθούν στο ανθρώπινο γονιδίωμα τα κατάλληλα «αλεξίσφαιρα» γονίδια. Μέχρι ο Σούπερμαν να γίνει γεγονός οι ερευνητές καλλιεργούν στο εργαστήριο ανθρώπινα δερματικά κύτταρα μαζί με το ανθεκτικό υλικό άλλων οργανισμών, έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα τεχνητό αλεξίσφαιρο δέρμα, που θα μπορεί να «φοριέται» πάνω από το κανονικό δέρμα, όπως συμβαίνει τώρα με τα πολύ βαρύτερα και πιο δύσχρηστα αλεξίσφαιρα γιλέκα.
