Όπως
γράφει το dpa, σύμφωνα με το
Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, για
την Ελλάδα το τέλος της οικονομικής
κρίσης δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά: «Η
οικονομία αναπτύσσεται, το έλλειμμα
μειώνεται, το ίδιο και η ανεργία. Το 2015
αναμένεται ανάπτυξη της τάξης του 2,5%.
Η ανεργία αναμένεται να υποχωρήσει στα
τέλη του 2018 στο 20%. Πριν από δυο χρόνια
βρίσκονταν ακόμη στο 25%».
Το
πρακτορείο αναφέρεται στο τρίτο πακέτο
στήριξης που αποφασίστηκε το καλοκαίρι
του 2015, όταν σε αντάλλαγμα ο Αλέξης
Τσίπρας κλήθηκε να υλοποιήσει μια μακρά
λίστα περικοπών και μεταρρυθμίσεων. «Ο
Τσίπρας, ο οποίος εξελέγη τον Ιανουάριο
του 2015 με την υπόσχεση να αντιταχθεί
στις επιταγές λιτότητες, καταβάλει στο
μεταξύ σθεναρές προσπάθειες να υλοποιήσει
τάχιστα όλα τα προαπαιτούμενα».
Εντούτοις,
όπως σημειώνεται, «οι τελευταίες
μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιήσει
η Αθήνα είναι ιδιαίτερα επώδυνες. Οι
τράπεζες πρέπει να αφοσιωθούν στα
μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Το χρέος της
Αθήνας εξακολουθεί να κυμαίνεται στο
180% επί του ΑΕΠ. Η αύξηση της φορολογίας,
οι περικοπές των συντάξεων, η μερική
απασχόληση, η έλλειψη προοπτικής και η
μετανάστευση είναι η πραγματικότητα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα τελευταία
τέσσερα χρόνια εγκατέλειψαν τη χώρα
περίπου 400-500 χιλιάδες νέοι και μορφωμένοι
Έλληνες. Τα δύο τρίτα σχεδόν των Ελλήνων
εργαζομένων δεν έχουν θέση πλήρους
απασχόλησης. Κυρίως νέοι άνθρωποι
εργάζονται για λιγότερα από 400 ευρώ
μηνιαίως. Γι’ αυτό και πολλοί ζουν στα
όρια της φτώχειας και εξαρτώνται από
τη στήριξη της οικογένειάς τους».
Άλλες
χώρες της κρίσης, επισημαίνει το dpa, όπως
η Κύπρος, έχουν ξεπεράσει στο μεταξύ
τον κίνδυνο. Εντούτοις στη Μεγαλόνησο,
«με μόλις 10 δισεκ. ευρώ και σαφώς
λιγότερους όρους, το πρόγραμμα βοήθειας
δεν ήταν συγκρίσιμο με αυτό της Ελλάδας».
Τέσσερα
χρόνια μετά την έξοδο από τα μνημόνια
και η Ισπανία φαίνεται να έχει ορθοποδήσει,
παρά την ανησυχία που προκαλεί το ζήτημα
της Καταλονίας. «Η ανεργία μειώθηκε
τελευταία στο 16,4%, το χαμηλότερο επίπεδο
των τελευταίων εννέα ετών».
Το
πρόβλημα της Ιταλίας
Σύμφωνα
πάντα
με το ίδιο δημοσίευμα, μολονότι
οι προοπτικές για το σύνολο της Ευρωζώνης
είναι εκ πρώτης όψης θετικές για το 2018
με τους μεγαλύτερους εν γένει ρυθμούς
ανάπτυξης της τελευταίας 10ετίας, αλλά
και μείωση του γενικού επιπέδου του
χρέους, η ανάκαμψη δεν φαίνεται να
στηρίζεται ακόμη σε γερά θεμέλια. Η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η οικονομική
ανάπτυξη συνεχίζει να εξαρτάται σε
μεγάλο βαθμό από τις ενέσεις δισεκ. ευρώ
του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης
της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Μεγαλύτερη
πηγή ανησυχίας παραμένει όμως η Ιταλία
με το χρέος να κυμαίνεται στο δυσθεώρητο
130% του ΑΕΠ και τα κόκκινα δάνεια να
ρίχνουν μαύρες σκιές στους τραπεζικούς
ισολογισμούς. Σε περίπτωση που κινδυνεύσει
όντως η ιταλική οικονομία, ο Ευρωπαϊκός
Μηχανισμός Σταθερότητας θα βρεθεί
αίφνης στα όρια των αντοχών και δυνατοτήτων
του.
Σε
αυτά τα συμφραζόμενα αποκτά ιδιαίτερη
βαρύτητα και σημασία η συζήτηση για τη
μεταρρύθμιση της οικονομικής και
νομισματικής ένωσης που αναμένεται να
ξεκινήσει επί της ουσίας μετά το
σχηματισμό νέας κυβέρνησης στο Βερολίνο.
