Δημοσιογράφοι: Νεκροπομποί του μίσους

Δημοσιογράφοι, τέκνα του Ερέβους και της Νύχτας, καταδικασμένοι οι ίδιοι να περιπλανούνται στις όχθες νεοφασιστικών αντιλήψεων.
Δημοσιογράφοι που μεταφέρουν δια του λόγου τους ψυχές ανθρώπων στο σκοτάδι, μέχρι να τους κάνουν όσο πιο σκατάνθρωπους γίνεται. Μέχρι να καταντήσουμε ως χώρα μια φρεντομάνα γεμάτη εσωτερικό μίσος, αντί χώρα πολιτών με νου και ψυχή. 

Δημοσιογράφοι που η έχθρα κατατρέχει όλη τους την ενημέρωση, δημιουργώντας αλληλοσπαραγμό και διχασμό στην κοινωνία
Στην αρχή μισείς τον πρόσφυγα. Στη συνέχεια μισείς τον Ρομά. Μετά τον ντιλιβερά που σκοτώθηκε. Το μίσος είναι η πρώτη ύλη του φασισμού. Μισείς όλα τα «κατακάθια» της βιοπάλης προκειμένου να υπάρξει άπλετος χώρος λατρείας μόνο για την αυτοκρατορική οικογένεια. Διαίρει και βασίλευε.

Χτυπά ο Έλληνας «Νίκι Λάουντα της ασφάλτου» το μηχανάκι σκοτώνοντας τον ντελιβερά. Που ίσως κατάφερνε στη τελευταία βάρδια του να μάζευε 10ευρώ εξτρά να αγοράσει πιο ζεστά γάντια, έρχεται και χειμώνας. 
Τον χτυπά και τον παρατά κατά γης, σαν γατί χτυπημένο, κι εξαφανίζεται. Κι έρχεται ο Πορτοσάλτε να τον σκοτώσει, δια του σχολιασμού του, λίγο πάρα πάνω: «Υπάρχουν φορές που πέφτουν επάνω σου». Πού στοχεύει αυτός ο σχολιασμός; Να εμφανίσει ένα πρόβλημα που είναι σε άμεση συνάρτηση με το επάγγελμα, ως προσωπική επιλογή. 
Και επανέρχεται την επομένη, μετά την ομαδική social media κατακραυγή, για να πει κάτι του τύπου «σιγά ρε παιδιά, αυτό που λέει όλος ο κόσμος είπα…»

Έτσι, στο επόμενο ατύχημα του ντελιβερά, «ο κόσμος» ίσως πει «πήγαινε γυρεύοντας». 
Μέχρι να φτάσει κάποια στιγμή να τον εχθρεύεται επειδή δουλεύει στους δρόμους. Μέχρι να μην τους θεωρεί άξιους λόγου και προσοχής. 
Οι ντελιβεράδες είναι οι Ρομά της εργασίας, μην τρελαθούμε κι όλας αν ένας λιγότερος… 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Χυδαίο σχόλιο Πορτοσάλτε με αφορμή τον θάνατο του ντελιβερά: «Υπάρχει θέμα και με τη συμπεριφορά των διανομέων»

Μετά από τις προσφορές αίματος μόνο για Έλληνες, από την εγκληματική-σοβαρή Χρυσή Αυγή, περάσαμε στο άχρηστο αίμα των Ρομά και στους αναλώσιμους ντελιβεράδες. Θα έρθει κι η σειρά άλλων. Ήδη από τον σεβασμό προς τους γηραιότερους, που ήταν μέλημα του νόμου, περάσαμε στους συνταξιούχοι ζουν εις βάρος των νέων…

Αυτή τη στρατηγική του μίσους τη γνωρίζουμε πολύ καλά. 
Ξεκίνησε και καλλιεργήθηκε στη σκληρή μνημονιακή περίοδο: οι καθηγητές των σχολείων τεμπελιάζουν, οι πυροσβέστες τεμπελιάζουν, οι γιατροί κλέβουν κάτω από τα τραπέζια… 
Όσοι τα διέδιδαν αυτά -και συνεχίζουν να τα διαδίδουν- έγιναν πρωθυπουργός και υπουργοί. Διότι εισήλθε και το μίσος προς την αριστερά. Ο αριστερός είναι γρουσούζης και ανίκανος, ο δεξιός καλότυχος. Διότι ως γνωστόν η κάλπη δουλεύει με το φαντασιακό, με την παραμύθα κι όχι με το πραγματικό. Γι΄αυτό και το παρελθόν μάς κυνηγάει αλύπητα. Για πότε το ’50 πήδηξε στο 2021 ούτε που το καταλάβαμε!
Πόσο συχνά ξημερώνουν μέρες για να ντρέπεσαι…

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr