Διχασμός στα Αμερικάνικα δικαστήρια για τις παρακολουθήσεις της NSA

Νόμιμο έκρινε το πρόγραμμα συλλογής αρχείων τηλεφωνικών κλήσεων εκατομμυρίων Αμερικανών της NSA ένας ομοσπονδιακός δικαστής, αποκαλώντας το “γροθιά” στην τρομοκρατία που δεν παραβιάζει το δικαίωμα προστασίας της ιδιωτικής ζωής των Αμερικανών. Η απόφαση που εξέδωσε την Παρασκευή ο δικαστής Γουίλιαμ Πόλεϊ στο Μανχάταν διαφέρει από την απόφαση που εξέδωσε ένας άλλος δικαστής το Δεκέμβριο, με την οποία αμφισβητούσε τη συνταγματικότητα του προγράμματος, εντείνοντας την πεποίθηση ότι το ζήτημα θα οδηγηθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο.Στην 54σέλιδη απόφασή του, ο Πόλεϊ απορρίπτει την αγωγή της Ένωσης Αμερικανικών Ελευθεριών (ACLU) η οποία υποστήριζε ότι το πρόγραμμα της NSA παραβίαζε την απαγόρευση των ερευνών χωρίς ένταλμα υπό την Τέταρτη Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος.

Ο δικαστής έκανε επίσης συχνές αναφορές στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, στις οποίες πέθαναν σχεδόν 3.000 άνθρωποι, και ανέφερε ότι τα προγράμματα αντιτρομοκρατίας όπως αυτό της NSA βοηθούν να αποφευχθεί η επανάληψη αντίστοιχων “φρικιαστικών” γεγονότων.

“Αυτό το αμβλύ εργαλείο δουλεύει μόνο επειδή συλλέγει τα πάντα” έγραψε ο Πόλεϊ. “Η τεχνολογία επέτρεψε στην αλ-Κάιντα να επιχειρεί αποκεντρωμένα και να σχεδιάζει διεθνείς τρομοκρατικές επιθέσεις από απόσταση. Το πρόγραμμα συλλογής τηλεφωνικών μεταδεδομένων εκπροσωπεί την κυβερνητική γροθιά”.

Ο Πόλεϊ, αν και αναγνώρισε ότι το πρόγραμμα “ρουφάει πληροφορίες για σχεδόν κάθε τηλεφωνική κλήση, από, προς ή εντός τις ΗΠΑ” δήλωσε ότι η συνταγματικότητά του “είναι εντέλει εύλογη”. Πρόσθεσε ότι δεν βρήκε καμία απόδειξη ότι η κυβέρνηση είχε χρησιμοποιήσει τα μεταδεδομένα για οποιονδήποτε άλλο λόγο πέραν της έρευνας και πρόληψης τρομοκρατικών επιθέσεων.

Η ύπαρξη του προγράμματος αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον Έντουαρντ Σνόουντεν, ο οποίος βρίσκεται με προσωρινό άσυλο στη Ρωσία.

Η απόφαση του Πόλεϊ εκδόθηκε μόλις 11 μέρες μετά την απόφαση του δικαστή Ρίτσαρντ Λέον στην Ουάσινγκτον, σύμφωνα με την οποία “το σχεδόν Οργουελιανό πρόγραμμα της NSA” συνιστά μια “αυθαίρετη και χωρίς διακρίσεις εισβολή”, βάσιμα αντισυνταγματική. Ο Λέον επίσης διέταξε την κυβέρνηση να σταματήσει να συλλέγει τηλεφωνικά δεδομένα για τους δύο ενάγοντες στην υπόθεση, αλλά ανέστειλε αυτό το τμήμα της απόφασής του ώστε η κυβέρνηση να μπορέσει να ασκήσει έφεση.

Το ACLU ανακοίνωσε ιδιαίτερα απογοητευμένο με την απόφαση Πόλεϊ και σημείωσε ότι θα ασκήσει έφεση.

Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου αρνήθηκε να σχολιάσει την απόφαση, ενώ ο εκπρόσωπος του υπουργείου Δικαιοσύνης δήλωσε την ικανοποίησή του.

Ο Λάρι Κλέιμαν, συντηρητικός ακτιβιστής που έφερε την υπόθεση στον δικαστή Λέον, χαρακτήρισε την απόφαση του Πόλεϊ “μια εξοργιστική απόφαση που αγνοεί τις δικαιολογημένες ανησυχίες του αμερικανικού λαού και ουσιαστικά σφραγίζει ένα αστυνομικό κράτος”.

Ο καθηγητής πανεπιστημίου Στέφεν Βλάντεκ, που ειδικεύεται στην εθνική ασφάλεια, δήλωσε ότι αν το εφετείο αποδεχτεί την ανάλυση του Λέον “τότε μάλλον, αν όχι σίγουρα, η υπόθεση αυτή θα φτάσει στο (Ανώτατο Δικαστήριο) μέχρι το τέλος του επόμενου έτους”.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υπερασπίστηκε το πρόγραμμα παρακολουθήσεων, αλλά φάνηκε πρόθυμος για την επιβολή κάποιων περιορισμών, όπως για το αν θα δίνεται ο έλεγχος των μεταδεδομένων στις τηλεφωνικές εταιρείες ή άλλα τρίτα μέρη. Αξιωματούχοι των υπηρεσιών ασφαλείας υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά δαπανηρό και να καθυστερήσει τις έρευνες.

Στις 18 Δεκεμβρίου μια επιτροπή διορισμένη από το Λευκό Οίκο πρότεινε να τεθούν όρια σε κάποιες από τις επιχειρήσεις παρακολούθησης της NSA. Σύμφωνα με την επιτροπή, επειδή οι υπηρεσίες ασφαλείας δεν μπορούσαν να επικαλεστούν συγκεκριμένες υποθέσεις όπου η συλλογή τηλεφωνικών μεταδεδομένων οδήγησε σε μια σημαντική αντιτρομοκρατική επιτυχία, η επεμβατικότητα τέτοιας συγκέντρωσης στοιχείων μπορεί να αντιβαίνει στο δημόσιο όφελος.

Ο Ομπάμα αναμένεται να παρουσιάσει τον Ιανουάριο τις δικές του προτάσεις για πιθανές μεταρρυθμίσεις στον τομέα των παρακολουθήσεων.

Και οι δύο δικαστικές αποφάσεις, του Λέον και του Πόλεϊ, ερμήνευσαν μια απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του 1979, Σμιθ εναντίον Μέριλαντ, σύμφωνα με την οποία οι πολίτες δεν μπορούν να έχουν “εύλογη προσδοκία για ιδιωτικότητα” αναφορικά με τους τηλεφωνικούς αριθμούς που καλούν επειδή εν γνώσει τους δίνουν αυτή την πληροφορία στις τηλεφωνικές εταιρείες.

Πηγή: Reuters,enet.gr