Διεθνές βραβείο σκίτσου σε φυλακισμένο Τούρκο σκιτσογράφο

Το
βραβείο απονέμεται μια φορά κάθε δύο
χρόνια από το 2012, όταν είχε δημιουργηθεί,
από την ελβετική οργάνωση Cartooning for Peace
(«Σκιτσάροντας για την Ειρήνη») και τον
δήμο της Γενεύης, σε «θαρραλέους
σκιτσογράφους του Τύπου» που «βρίσκονται
σε κίνδυνο εξαιτίας της τέχνης τους».

Φέτος,
η επιτροπή «επέλεξε τον Μούσα Καρτ, τον
εμβληματικό σκιτσογράφο της καθημερινής
εφημερίδας Cumhuriyet της
Κωνσταντινούπολης, λόγω του ταλέντου
του και του θάρρους που επέδειξε στην
υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης
και της καλλιτεχνικής δημιουργίας»,
ανέφεραν οι οργανωτές της εκδήλωσης σε
ανακοίνωση που έδωσαν στη δημοσιότητα,
όπως
μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο και
αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο
Ειδήσεων.

Ο
Καρτ δεν μπορούσε να πάει προσωπικά για
να πάρει το βραβείο του στην Ελβετία,
καθώς είναι φυλακισμένος και περιμένει
να εκδικαστεί η έφεσή του, «τελεί υπό
δικαστικό έλεγχο και υπό απαγόρευση
εξόδου από την επικράτεια» της Τουρκίας,
εξηγεί η ανακοίνωση.

Ανοικτά
εχθρική έναντι του προέδρου Ρετζέπ
Ταγίπ Ερντογάν, η Τζουμχουριέτ

(«Δημοκρατία»),
η οποία ιδρύθηκε το 1924, έχει προκαλέσει
επανειλημμένα την οργή του ισχυρού
άνδρα της Τουρκίας λόγω της καυστικής
κάλυψής της.

Όπως
και άλλοι δεκατέσσερις συνάδελφοί του
στην Τζουμχουριέτ,
ο Καρτ καταδικάστηκε την 26η Απριλίου,
έπειτα από μια δίκη διάρκειας εννέα
μηνών, να εκτίσει ποινή φυλάκισης για
υποστήριξη σε «τρομοκρατικές οργανώσεις»,
μια ετυμηγορία που η εφημερίδα χαρακτήρισε
απλά «ντροπή», καταγγέλλοντας ακόμα
ένα «βαρύ πλήγμα» στην ελευθεροτυπία
στην Τουρκία.

Το
δικαστήριο της Σηλυβρίας, κοντά στην
Κωνσταντινούπολη, καταδίκασε τον Καρτ
να εκτίσει ποινή φυλάκισης τριών ετών
και εννέα μηνών, σημειώνεται στην
ανακοίνωση της Cartooning for Peace και του δήμου
της Γενεύης.

Την
επιτροπή που απονέμει το βραβείο
απαρτίζουν ένας εκπρόσωπος του δήμου
της Γενεύης, ο Γκιγιόμ Μπαραζόν, ο
διευθυντής της ΜΚΟ Παρατηρητήριο
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW),
ο Κένεθ Ροθ, καθώς και οι σκιτσογράφοι
Plantu (Le
Monde),
Chappatte (Le
Temps, The
New York Times, Neue
Zürcher Zeitung)
και Λάιζα Ντόνελι (The
New Yorker).