Η επικείμενη επίσκεψη του γερμανού προέδρου, Γιόαχιμ Γκάουκ, στην Αθήνα φέρνει και πάλι στην επιφάνεια ένα διαχρονικό ελληνικό αίτημα προς τη γερμανική κυβέρνηση για καταβολή αποζημιώσεων για τα εγκλήματα πολέμου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και την επιστροφή του κατοχικού δανείου. Το αίτημα αυτό πήρε διαστάσεις από την έναρξη της δημοσιονομικής κρίσης στην Ελλάδα.
«Από την έναρξη της κρίσης», γράφει η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit, «οι δύο λαοί αλληλοκατηγορούνται ότι ο ένας χρωστά στον άλλο: η Αθήνα για τις εγγυήσεις και τα πακέτα διάσωσης διψήφιου αριθμού δισεκ. ευρώ, το Βερολίνο για το κατοχικό δάνειο, τις απερίγραπτες καταστροφές και το ποτάμι αίματος που άφησε στη χώρα. Στις 5 Μαρτίου ο Γερμανός πρόεδρος επισκέπτεται την Ελλάδα. Στο ταξίδι του θα μιλήσει και για το παρελθόν. Στο πλευρό του έλληνα ομολόγου του θα επισκεφθεί τις Λυγκιάδες, ένα χωριό που βίωσε τη γερμανική θηριωδία στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και κανένας στη Γερμανία δεν γνωρίζει. Ο Γκάουκ δεν έρχεται ως διαπραγματευτής του χρέους ή επόπτης των μεταρρυθμίσεων, αλλά ως Γερμανός».
Ο Γερμανός αρθρογράφος επισημαίνει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιοι τόποι μαρτυρίου που στη Γερμανία έχουν περάσει απαρατήρητοι. Υπενθυμίζει επίσης ότι εκείνοι που έδωσαν το πρόσταγμα από την πρώτη ορεινή Μεραρχία Αλπινιστών “Εντελβάις” για την εκτέλεση 82 χωρικών στις Λυγκιάδες -οι μισοί από αυτούς μικρά παιδιά- καταδικάστηκαν στη δίκη της Νυρεμβέργης, αλλά λίγο αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι.
«Πώς είναι δυνατόν να έχουν αποσιωπηθεί αυτά τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών» διερωτάται η εφημερίδα.
«Στια σχολικά βιβλία δεν γίνεται ούτε καν αναφορά. Τα ΜΜΕ θυμίζουν τα εγκλήματα στη Ρωσία και στην Πολωνία, αλλά ποτέ στην Ελλάδα. Σε επισκέψεις τους στην Ελλάδα οι καγκελάριοι απέφυγαν αυτούς τους τόπους, μόνο ο Πρόεδρος Ράου επισκέφτηκε τα Καλάβρυτα το 2000 και ο προκάτοχός του Ρίχαρντ φον Βαϊτσέκερ την Καισαριανή. Ωστόσο, γενικά τα εγκλήματα πολέμου στην Ελλάδα δεν ανήκουν στη γερμανική συλλογική μνήμη κι αυτό πληγώνει τους Έλληνες. Το ταξίδι του Γκάουκ γίνεται στη σωστή στιγμή».
Η εφημερίδα υπενθυμίζει τις δικαστικές διεκδικήσεις από ενώσεις θυμάτων αλλά και το φόβο του Βερολίνου πως σε περίπτωση που καταβάλλει αποζημιώσεις θα ξεσηκώνονταν κύματα απαιτήσεων από ολόκληρο τον κόσμο. «Μόνο έτσι εξηγείται γιατί οι γερμανοί πολιτικοί απέφυγαν τους κατεστραμμένους τόπους στην Ελλάδα», καταλήγει.
