Διαλιέχτε!

Και τίποτα δεν ψάχνει η υπουργός Παιδείας, οπότε εσύ άνετα πας μετά στο εξωτερικό και απλά παρακολουθείς ένα σεμινάριο κι έρχεσαι και γίνεσαι, των ανωτέρων κλιμακίων γίνεσαι (γραμματέας Αντεγκληματικης Πολιτικής ας πούμε – τυχαία το λέω) και παραλίγο να πεθάνεις και κάποιους κρατούμενους που ‘θελαν να πάρουν κανονικό πτυχίο και όχι σεμιναριακού τύπου. Και μετά γίνεσαι και πρωθυπουργάρχας και δεν δίνεις και λογαριασμό σε κανέναν, γιατί εσένα ψήφισε ο λαός και εσύ όλα αυτά τα λες «επιστροφή στην κανονικότητα»… Τα ‘πα καλά;

Α, κάηκαν και κάτι αρχαία στις Μυκήνες, αλλά έχεις τον Λίστα εσύ και τα ΜΜΕ του να λένε ότι δεν κάηκαν, οπότε όλα καλά… Ναι. Τώρα τα ‘πα καλά.

Καλά και το λουρί της μάνας! Που να το κατεβάσω μου ‘ρχεται από κεί που το ‘χει κρυμμένο, ν’ αρχίσω τις λουριδιές και τελειωμό να μην έχω. Ενεκα όμως που είμαι κατά της βίας, διάολε, ένεκα και που κατάλαβα αυτό που με τίποτα δεν ήθελα να καταλάβω, αφήνω το λουρί και πιάνω τη γραφίδα.

Οτι τον θέλουμε τον εκπρόσωπό μας -αυτό κατάλαβα. Και τον εκπρόσωπο και τον αντιπρόσωπο και τον απρόσωπο και τον διπρόσωπο. Γουστάρουμε να έχει άλλος την ευθύνη. Τι θα την κάνει δεν μας πολυνοιάζει. Ποιος θα «κερδίσει» μας κόφτει, για να ρίξουμε εκεί το χειροκρότημα. Σιγά μη σκάσω εγώ αν ο άλλος κάνει ή δεν κάνει για τη «δουλίτσα», κάνει ή δεν κάνει τη «δουλίτσα». Αφού πάντα οι άλλοι θα φταίν’! Ακριβώς γιατί δεν θα φταίω εγώ. Ηλίθιος είναι ο Κυρανάκης που λέει ότι οι άνεργοι φταίνε που είναι άνεργοι; Γιατί, λέει, «δεν ξέρουν να δομήσουν ένα βιογραφικό»; Τον δομείς, κύριε δικαστά, μετά για δεν τον δομείς;

Τον απόδομεις. Αυτό κάνεις! Αμα είσαι μάγκας (ή μάγκισσα -αυτό μας έλειπε, να μας την πέσουν και τα τμήματα φεμινιστικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ), αυτό κάνεις. Και το κάνεις καλά. Με ακρίβεια χειρουργού. Οπως το ‘κανε χρόνια πριν ο Τσίνεμαν.

Αυστριακός ήταν, σκηνοθέτης ήταν και ναι, το ‘κανε. Και το έκανε πολύ καλά ο άτιμος. Και τι εποχή; Μέσα στον Μακαρθισμό. Και πού; Στην καρδιά του Χόλιγουντ! Και πώς; Με το καλύτερο καμουφλάζ: το γουέστερν!

Τον Γκάρι Κούπερ έβαλε να παίξει τον σερίφη που καλείται να σώσει την πόλη, με ρίσκο την ίδια του τη ζωη, πριν «Το τρένο σφυρίξει τρεις φορές». Ψάχνει να βρει ο Γκάρι συντρόφους να τον βοηθήσουν να ξεμπερδεύει με έναν διαβόητο κακοποιό που έρχεται με τη συμμορία του (με τρένο εννοείται) στην πόλη -κανείς! Ο πρώτος που την κάνει μ’ ελαφρά είν’ ο δικαστής (τι έκπληξη!). Ο καλύτερός του φίλος κρύβεται πίσω απ’ τα φουστάνια της γυναίκας του (στην κυριολεξία), η γυναίκα του πίσω από τις κουακεριστικές της πεποιθήσεις περί μη βίας (καλή κι αυτή!), η πρώην ερωμένη του (εξαιρετική η Μεξικάνα Κέιτι Τζουράντο στον ρόλο) πίσω από το γεγονός ότι είναι πια παντρεμένος κι ας του σταθεί η «άλλη» (άψογη η κυρία!), ο μέντορας και προκάτοχός του πίσω από τη ματαιότητα της ύπαρξης (τώρα τον ‘πιάσαν τα φιλοσοφικά του), ο πρόεδρος πίσω από «το καλό του τόπου αλλά και του ίδιου του σερίφη» (τι καλός!), ο πάτερ πίσω από τις διδαχές της Βίβλου. Και οι υπόλοιποι κάτοικοι πίσω από τον φόβο τους, αλλά κυρίως πίσω από την πεποίθηση πως ο κακοποιός «φέρνει λεφτά στην πόλη». Οπότε, γιατί να τον διώξουν; Ενας μπεκρής, μια μάνα και ένα 14χρονο αγόρι μόνον αντιδρούν κάπως.

Ο ήρωας μένει μόνος, η συνέχεια επί της οθόνης και το ερώτημα ένα: Εσύ ποιος είσαι στο έργο;

Διάλεξε όποιον θες! Μα, για ό,τι απαντήσεις, μην πάρεις κι όρκο…

Στη γωνιά σε περιμένει ο Κυρανάκης…

Πηγή: Efsyn

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr