Σε ερώτηση αν είναι αμαρτία να ακούει κανείς ροκ μουσική απάντησε – μεταξύ άλλων – ο Μητροπολίτης Ταμασού και ήταν… αφοπλιστικά ειλικρινής ζητώντας να μη δαιμονοποιείται η ροκ αποκαλύπτοντας πως μεγάλωσε με Iron Maiden και ACDC.
Είπε συγκεκριμένα: «Μιλάτε με έναν άνθρωπο που μεγάλωσε με τους Iron Maiden, τους ACDC και ήταν τακτικός θαμώνας της Αμάντας και της Αφρικάνας της Λευκωσίας. Και είμαι ο Μητροπολίτης Ταμασού. Δε νομίζω να με επηρέασε κάπως αρνητικά.
Κοιτάξτε η τέχνη είναι τέχνη. Η μουσική είναι μουσική. Είναι πως την εκλαμβάνεις. Ωριμάζεις μέσα από τη μουσική. Τα διάφορα ακούσματα σε καλλιεργούν σαν άνθρωπο. Έχετε ακούσει καμία ροκ μπαλάντα που να μη σας κατανύξει; Δηλαδή να μην ξεκινήσω να λέω τώρα να σκανδαλίσω κόσμο. Σας παρακαλώ. Η μουσική τον άνθρωπο τον ηρεμεί. Και η ροκ μουσική μπορεί να προσφέρει. Εμένα μου άρεσαν οι μπαλάντες. Αλλά πρέπει να σας πω ότι τον πολιτισμό πρέπει να τον δεχόμαστε ως ένα πολιτισμικό αγαθό. Είναι ένα δώρο Θεού το οποίο εκφράζεται μέσα από τα χαρίσματα των ανθρώπων. Μέσα από τη μουσική, μέσα από την τέχνη, μέσα από την ποίηση, μέσα από το θέατρο δηλαδή ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η ανθρωπότητα είναι μέσα από τον πολιτισμό.
Εκεί είναι που αναπτύσσονται τα πνευματικά χαρίσματα των ανθρώπων. Και μπορεί να εκφραστεί, να επικοινωνήσει ο ένας με τον άλλο να δοξάσει τη φύση να τη σεβαστεί, να την τιμήσει. Δηλαδή αν δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ο πολιτισμός είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος της Εκκλησίας σήμερα, διότι το αξιακό σύστημα το οποίο εκπροσωπεί είναι το ίδιο με το δικό μας, διότι ο Χριστιανικός πολιτισμός είναι κομμάτι αυτού του κόσμου. Ε τότε δεν ξέρω. Γι’ αυτό υπάρχει χάσμα και δεν συνεννοούμαστε μέσα στην Εκκλησία.
Ο πολιτισμός από μόνος του δεν έχει κανένα πρόβλημα. Είναι η χρήση του. Δηλαδή. Αν εγώ κάθε φορά που άκουγα ένα τραγούδι ροκ έπινα και λίγο χόρτο και έπινα και δύο μπουκάλια ουίσκι και ξεκινούσα να δέρνω κόσμο και κοσμάκι ε ναι συγγνώμη, φταίει η μπαλάντα; Φταίω εγώ. Που δεν έλεγξα το πάθος μου.
Άρα είναι πως βιώνεις της μουσική και πως ελέγχεις εσύ τα πάθη σου. Έχει άλλους που ακούν ροκ μπαλάντα και σκέφτονται το στίχο και γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. (…) Είναι θέμα δικής σου προσωπικής απόφασης. Βεβαίως, πρέπει να πω και εδώ ίσως παρεξηγηθώ λίγο με τους καλλιτέχνες ότι εντάξει και ο πολιτισμός έχει τις διαβαθμίσεις του. Και η μουσική. Υπάρχει μουσική που είναι όντως μουσική υπάρχουν και άναρθρες κραυγές και κύμβαλα αλαλάζοντα. (…) Η ροκ μουσική να μη τη δαιμονοποιούμε διότι και μαζί της μεγαλώσαμε πολλοί άνθρωποι και μαζί με άλλα είδη μουσικής και δεν πάθαμε τίποτα».
