Διαβάζω μία ροή δημοσιευμάτων-αναρτήσεων στο έντυπο “Βήμα”, στο Newpost, στο Newsit, στο Crashonline και αλλού. Κάνουν λόγο για «δεξιό διαμέρισμα στην αριστερή πολυκατοικία» και για «καραμανλικά στελέχη» που κάτι ετοιμάζουν σε σχέση με τη διερύνση του ΣΥΡΙΖΑ. Παραθέτω δύο-τρεις σκέψεις…
Τη Δεξιά, είτε σε έκδοση αστικού διαμερίσματος των λεγόμενων “αρίστων” (σκληροί δογματικοί νεοφιλελεύθεροι, διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι μπιζναδόροι, κρατικοδίαιτοι ως επί τω πλείστον, κλασσικά κομματικά τζάκια κ.ο.κ.), είτε σε έκδοση άντρου των ακραίων (εθνολαϊκιστών, ξενοφοβικών, φανατισμένων αντιαριστερών και αντικομμουνιστών κ.ο.κ.), μπορεί να την κρατήσει ολάκερη δική του ο Μητσοτάκης και να την χαίρεται.
Αυτή η Δεξιά, ούτε μπορεί, ούτε πρέπει, ούτε και πρόκειται -πιστεύω- να έχει την οποιαδήποτε σχέση με την τυχόν διαμόρφωση μίας ευρείας κι ανοιχτής Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης, είτε στην τρέχουσα περίοδο, είτε λίγο αργότερα. Ειδικώς εφόσον και εάν, όπως συμβαίνει σήμερα, η πολιτική αφετηρία και η πολιτική βάση μίας τέτοιας Παράταξης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα αριστερό, με αριστερή ιστορική ταυτότητα και αριστερή ιστορική παράδοση.
Ως εκ τούτου, τίτλοι όπως «δεξιό διαμέρισμα στην αριστερή πολυκατοικία» όχι μόνο δεν περιέχουν καμιά βασιμότητα ή ουσία, αλλά βαρύνονται από σκιές πολιτικής σκοπιμότητας στη λογική της προβοκάτσιας. Δεν αναφέρομαι φυσικά στους συντάκτες των δημοσιευμάτων-αναρτήσεων, αλλά στις “πηγές”.
Από την άλλη πλευρά, έχουν γυρίσει την πλάτη στον Μητσοτάκη, τόσο στην κάλπη (όπου η ψήφος ήταν υπέρ ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρα) όσο και σε γενικότερο πολιτικό επίπεδο, οι πολίτες του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κέντρου και οι πολίτες ενός μετριοπαθούς και προοδευτικού κομματιού της Κεντροδεξιάς. Πολίτες που πιστεύουν στην ισονομία, στην ισοπολιτεία, στην κοινωνική δικαιοσύνη, στις ίσες ευκαιρίες, στην κοινωνική πρόοδο και στην κοινωνική εξέλιξη, στην ανοικτή και ανεκτική Κοινωνία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, στην Ελλάδα του πολιτισμού, του ανθρωπισμού και της εξωστρέφειας. Συνευρισκόμενοι, οργανωνόμενοι και συμπορευόμενοι πολιτικά αυτοί οι πολίτες, πράγματι είναι δυνατό να εισέλθουν σε διαύλους πολιτικής συζήτησης πάνω σε συγκλίνουσες γραμμές και θέσεις, με το παρόν σχήμα ΣΥΡΙΖΑ.- Προοδευτική Συμμαχία.
Το «καραμανλικά στελέχη» ως όρος που προσδιορίζει την πολιτική ταυτότητα ανθρώπων που δίνουν αυτή τη στιγμή μάχη ενάντια στη λαίλαπα “Μητσοτάκης”, σαφώς και δεν ευσταθεί. Σαφώς και δεν ισχύει. Ο Καραμανλής είναι βουλευτής του κόμματος Μητσοτάκη, αυτό από μόνο του ως γεγονός τα λέει όλα και απαντά στους πάντες. Όσο για το πολιτικό του στίγμα, το εκδήλωσε σε δύο περιπτώσεις: στο δημοψήφισμα Ιουλίου 2015 και ακόμη πιο ανοικτά και ενεργητικά, στις δίδυμες εκλογές Μαϊου-Ιουλίου 2019.
Ενδεχομένως ο όρος «καραμανλικά στελέχη» μπορεί να αποτελεί στοιχείο αυτοπροδιορισμού για οποιονδήποτε ή οποιαδήποτε ο/η οποίος/α κάπου, κάπως, κάποτε ήταν κάτι στις κυβερνήσεις Καραμανλή 2004-2009 και στο κόμμα Καραμανλή 1997-2009 και που στη συνέχεια έμεινε μακριά και απ’ έξω από τη ΝΔ των Σαμαρά και Μητσοτάκη, ταυτόχρονα όμως και μακριά από τη ζώνη πυρός στον αγώνα μεγάλου ποσοστού Ελληνίδων και Ελλήνων ενάντια στις καταστροφικές πολιτικές και στα διάτρητα ήθη που πρέσβευε και πρεσβεύει το παλαιό σύστημα.
Χρειάζονται λοιπόν, εδώ και σήμερα, πολίτες και πολιτικοί που εκτίθενται πολιτικά μέσα στη ζώνη πυρός, όχι λογικές και συμπεριφορές αφ’ υψηλού και εκ του μακρόθεν, που τελικώς ίσως δένουν με τον όρο «καραμανλικό στελέχος» αλλά όχι με προσπάθειες και πρωτοβουλίες για σύνδεση και σύνθεση ομάδων, ατόμων και δυνάμεων που θα παλέψουν, όλες και όλοι μαζί, να επιστρέψουμε (η Οικονομία, η Κοινωνία, η Δημοκρατία) στην κανονική κανονικότητα που διακόπηκε στις 7 Ιουλίου.
Αυτά για τώρα.
Τα καλύτερα; Την επόμενη φορά!
*Από το facebook του Γιάννη Μοίρα
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
