Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή ενδοκρινολογίας Αλμπέρτο Φερλίν του Πανεπιστημίου της Μπρέσκια, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο «ENDO 2018» της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας στο Σικάγο, ανέλυσαν στοιχεία για 5.177 άνδρες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδί με τη σύντροφό τους.
Διαπιστώθηκε ότι περίπου οι μισοί άνδρες, που είχαν μικρό αριθμό σπερματοζωαρίων, ήταν κατά μέσο όρο 20% πιθανότερο -σε σχέση με όσους είχαν κανονικά σπερματοζωάρια- να είναι υπέρβαροι (μεγαλύτερος δείκτης μάζας σώματος και μεγαλύτερη περιφέρεια μέσης), να έχουν μεγαλύτερη αρτηριακή πίεση, υψηλότερη «κακή» χοληστερίνη (LDL), περισσότερα τριγλυκερίδια και χαμηλότερη «καλή» χοληστερίνη (HDL).
Είχαν επίσης μεγαλύτερη πιθανότητα για μεταβολικό σύνδρομο, ένα συνδυασμό παραγόντων κινδύνου που αυξάνουν την πιθανότητα εκδήλωσης διαβήτη, καρδιοπάθειας και εγκεφαλικού. Εμφάνιζαν ακόμη μεγαλύτερη ινσουλινοαντίσταση, μια διαταραχή που επίσης σχετίζεται με το διαβήτη τύπου 2.
Εκτός από αυτά, οι άνδρες με λίγα σπερματοζωάρια (κάτω από 39 εκατομμύρια ανά εκσπερμάτωση) είχαν 12πλάσια πιθανότητα για υπογοναδισμό, δηλαδή χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης. Οι μισοί άνδρες με χαμηλή τεστοστερόνη είχαν οστεοπόρωση ή χαμηλή οστική μάζα που αποτελεί πρόδρομο της οστεοπόρωσης.
