H πρώην μάνατζερ πολιτικής κυβερνοασφάλειας του Facebook στην Ελλάδα, Άρτεμις Σήφορντ, με άρθρο της στην Καθημερινή αποκάλυψε πως και εκείνη παρακολουθείται παρότι εμπιστευόταν τον Μητσοτάκη
Όταν βγήκε η λίστα με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων από το Documento, η κυβέρνηση αλλά και οι πιστοί ακόλουθοι της, έσπευσαν να δηλώσουν ότι πρόκειτε για σκευωρία, χωρίς στοιχεία και αποδήξεις. Μεταξύ αυτών που δεν πίστεψαν στις αποκαλύψεις του Documento γιατί το θεωρούσε αναξιόπιστο μέσο όπως δήλωσε, ηταν και η πρώην μάνατζερ πολιτικής κυβερνοασφάλειας του Facebook στην Ελλάδα, Άρτεμις Σήφορντ. Με τις σοβαρές αποκαλύψεις όμως να μην έχουν τέλος για το σκάνδαλο των υποκλοπών που «πνίγει» την κυβέρνηση, η «άπιστη» Άρτεμις Σίφορντ, υπογράφει ένα άρθρο στην «Καθημερινή» με τον τίτλο «Τελικά, ήμουν κι εγώ στη λίστα», όπου αποτυπώνει την προσωπική της εμπειρία.
«Η χρήση τέτοιων λογισμικών είναι χαρακτηριστικό απολυταρχικών καθεστώτων» υποστηρίζει κατ’ αρχάς η κ. Σήφορντ, επισημαίνοντας μάλιστα ότι αρχικά, πριν δημοσιευτεί το όνομά της, δεν θεωρούσε αξιόπιστες ούτε τις αποκαλύψεις του Documento, ούτε το ίδιο το μέσον, αποκαλύπτοντας μάλιστα το θαυμασμό της για πολλά από όσα «έχει πετύχει η σημερινή κυβέρνηση» και ότι της φαινόταν «εξωπραγματικό» το παρουσιαζόμενο επίπεδο διαφθοράς.
Φαίνεται όμως πως η αποκάλυψη του ονόματός της στη δεύτερη λίστα άλλαξε τη στάση της κ. Σήφορντ. Και χωρίς να το λέει συγκεκριμένα στο άρθρο της, αντιλαμβάνεται κανείς ότι με κάποιον τρόπο επιβεβαίωσε ότι πράγματι βρισκόταν υπό παρακολούθηση. Θυμήθηκε ίσως το κακόβουλο λινκ που πάτησε στο κινητό της; Πήρε και από άλλους πληροφορίες; Δεν είναι εξάλλου μία απλή ιδιώτης η κ. Σήφορντ, την πολιτική κυβερνοασφάλειας του Facebook καθόριζε, κάτι θα μπορεί να μάθει κι εκείνη σχετικά με το αν βρισκόταν ή δεν βρισκόταν στις περίφημες λίστες.
Περνώνας από την αδιαφορία στην απορία, μετά στον τρόμο, και τέλος στην οργή, η Άρτεμις Σήφορντ σημειώνει: «Δεν νοείται να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη χώρα μας ‒ μια δυτική δημοκρατία με τα προβλήματά της μεν, αλλά με ισχυρή δημοκρατική παράδοση». Η προσδοκία της ότι το κράτος θα της «σταθεί ενεργά» μάλλον διαψεύδεται, το ίδιο ισχύει και για φίλους με προσβάσεις στον δημόσιο διάλογο, αλλά και με τη Δικαιοσύνη.
Στην περίπτωση της κας Σήφορντ, ο πολίτης, που «δεν ενδιαφέρεται για τις παρακολουθήσεις», όπως επιμένει να υποστηρίζει οι κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της στα συστημικά ΜΜΕ, αναγκάζεται κατά κάποιον τρόπο να ενημερωθεί, να μάθει ότι τα δικαιώματά του έχουν περισταλεί νομοθετικά και αναδρομικά, κι έτσι δεν μπορεί να πληροφορηθεί αν παρακαλουθούνταν και γιατί, μαθαίνει ότι οι ελεγκτικές αρχές και η Δικαιοσύνη ολιγώρησαν και ολιγωρούν συστηματικά ως προς τις αναγκαίες έρευνες και ότι τελικά η πολιτική επιλογή είναι η συγκάλυψη.
Και καταλήγει: «Και περιμένεις να έρθει επιτέλους το αίσθημα της ελπίδας. Ότι το προοδευτικό κομμάτι της κυβέρνησης θα σταθεί στο πλευρό των πιθανών θυμάτων και θα παραδώσει ένα νομοσχέδιο που θα κοιτάει, όχι μόνο στο μέλλον, αλλά και στο παρελθόν. Ότι ο πρωθυπουργός θα πράξει το αυτονόητο και θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του ώστε κανένας εμπλεκόμενος στην υπόθεση να μην παραμείνει πάνω από το νόμο. Ότι οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι θα βγουν από τη φοβική σκιά του 2015 και θα πουν τα πράγματα, εάν ισχύουν ως φαίνονται, με το όνομά τους ‒ ως μια κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των όρων της ίδιας της δημοκρατίας».
Πολύ φοβόμαστε ότι η κ. Σήφορντ θα διαψευστεί και σ’ αυτές τις προσδοκίες της , καθώς εκτός των άλλων «πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις…», όχι μόνο απαρνήθηκε τον θαυμασμό της για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά επιβεβαίωσε ότι οι λίστες και οι αποκαλύψεις του Documento, είναι ενα υπαρκτό greek watergate !
