"Αρνούμαι να υπερασπίζομαι μια χώρα που επιτρέπει να πνίγονται άνθρωποι στη Μεσόγειο"

Της Έφης Ιλιού

Την Άνοιξη, βρέθηκα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στον Πειραιά προκειμένου να δουλέψω εθελοντικά, σε μια από τις εγκαταστάσεις που φιλοξενεί 3.000 από τους 50.000 πρόσφυγες που είναι παγιδευμένοι πίσω από τα φυλασσόμενα σύνορα της Ευρώπης. Εκεί, είχα την ευκαιρία να δω με τα ίδια μου τα – δακρυσμένα – μάτια, το αποτέλεσμα του να κλείσει η Σουηδία τα σύνορα της για τους πρόσφυγες, «ανοίγοντας το δρόμο» και για άλλες χώρες της Ευρώπης που ακολούθησαν.

Η, σχετικά νέα, ξενοφοβική πολιτική της Σουηδίας, αλλά και η τεράστια προδοσία προς τους πρόσφυγες, μου έπεσε βαριά και δυσκολεύτηκα να κάνω αυτό το ταξίδι με προορισμό την Ελλάδα προκειμένου να συναντήσω αυτούς τους προδομένους ανθρώπους.

Υποσχέθηκα ωστόσο στον εαυτό μου, να μην πάψω ποτέ να ελπίζω πως η Ευρώπη θα ανοίξει τα σύνορα για όλους αυτούς που υποχρεώθηκαν να περιμένουν μέσα στην αβεβαιότητα.

Μόλις δύο χρόνια πριν, ολοκλήρωσα τη στρατιωτική μου εκπαίδευση και ένιωθα μια υπερήφανη Σουηδή πολίτης. Έγινα φρουρός στις εθνικές δυνάμεις ασφαλείας και ήλπιζα να συμμετάσχω, κάποια μέρα, στις Ειρηνευτικές δυνάμεις της Σουηδίας προσφέροντας ανακούφιση από καταστροφές εντός των συνόρων της Σουηδίας αλλά και προστατεύοντας τους συμπολίτες μου από σκοτεινές δυνάμεις και απειλές που επιθυμούν να καταστρέψουν την Ειρήνη και τη Δημοκρατία.

Ίσως να ήταν ανόητο εκ μέρους μου να γίνω στρατιώτης, ενώ η καρδιά μου πάντοτε χτυπούσε δυνατά υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αγάπης και της αλληλεγγύης. Πίστευα όμως πως οι σουηδικές αξίες, ήταν αυτές για τις οποίες άξιζε να παλέψω. Άλλωστε εδώ, επικρατεί Ειρήνη τα τελευταία 200 χρόνια. Η Σουηδία έχει υπάρξει παράδειγμα σε πολλούς τομείς και πολλοί άνθρωποι είναι υπερήφανοι που ζουν με ασφάλεια σε μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.

Ήμουν και εγώ μια από αυτούς που πίστευε πως η Σουηδία είναι μια χώρα παράδειγμα και ήμουν υπερήφανη που ζω εδώ. Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι που ο πρωθυπουργός μας Stefan Löfven, πήρε πίσω τα πρότερα λόγια του «Η δική μου Ευρώπη δεν χτίζει τοίχους» και επέτρεψε την ξενοφοβία να δηλητηριάσει τη Σουηδία με το ψέμα ότι η μεγαλύτερη απειλή που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι οι χιλιάδες πρόσφυγες.

Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που απειλούν τη Σουηδία, την Ειρήνη και τη Δημοκρατία, είναι τα λυπημένα παιδιά και γονείς που γνώρισα στην Ελλάδα. Αυτοί που επέζησαν πολέμων, εκτελέσεων και επικίνδυνων ταξιδιών στη Μεσόγειο, αυτοί που δεν κατάφεραν να ξανασμίξουν με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας τους όταν άρχισαν να βομβαρδίζονται τα σπίτια τους.

Τις προάλλες, το Κοινοβούλιο ψήφησε ένα νέο ρατσιστικό νόμο για το άσυλο, που θα σβήσει οριστικά τα φώτα της ελπίδας για όλους εκείνους που περίμεναν υπομονετικά να ξαναδούν τις οικογένειές τους και δεν ήλπιζαν σε τίποτε παραπάνω από το να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους.

Στην Ελλάδα πήρα μια απόφαση για την οποία δε θα μετανιώσω ποτέ. Θα πάψω να είμαι μέρος των εθνικών δυνάμεων της Σουηδίας. Αρνούμαι να υπερασπίζομαι μια χώρα που είναι ξεκάθαρα ξενοφοβική απέναντι στους πρόσφυγες, που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιτρέπει να πνίγονται άνθρωποι στη Μεσόγειο και επιβάλλει σε όσους επέζησαν να ζουν σε σκηνές.

Αρνούμαι να υπερασπίζομαι μια χώρα που επιτρέπει στους πολιτικούς να κλείνουν τα σύνορα και φέρεται στους πρόσφυγες σαν να ήταν τρομοκράτες.

Η Σουηδία ήταν μια χώρα παράδειγμα και πρόσφατα το Κοινοβούλιο της, έδειξε το δρόμο προς μια εθνικιστική και φασιστική κόλαση. Και είναι σίγουρο πως η Ευρώπη θα ακολουθήσει.

Η προσπάθεια μου να υπερασπιστώ την Ειρήνη και τη Δημοκρατία. Λυπάμαι όμως πραγματικά, που η Σουηδία πια δε θα είναι στο πλευρό μου».

Πηγή: pints.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr